Ik was erbij.
Ik was erbij.
Bij het eerste vrouwenboekenbal van Opzij.
Waarvan het de bedoeling is dat het ieder jaar terug gaat komen.
Onder een ander naam, maar net zo serieus en belangrijk als het boekenbal waar ook vrouwen, maar vooral mannen komen.
De meeste lezers zijn vrouwen.
En veel vrouwen lezen.
Hun leeftijd vaak boven de vijftig, dat wel.
Want de kinderen zijn uit huis en de man nog aan het werken.
Lekker tijd om alle jaren in te halen, een boekenkast vol.
En vrouwen lezen veel vrouwen.
Daarom steken er steeds meer vrouwelijke schrijvers hun koppie boven de grond.
Spannende, herkenbare, verdrietige en hilarische verhalen over levens waarin vrouwen een hoofdrol spelen.
Liefst binnen relaties.
Relaties met mannen of met vrouwen, relaties met allebei en soms tegelijk.
Liefst die uitgaan en weer opnieuw beginnen.
Soms met kinderen maar vaker niet.
De vrouw in de hoofdrol.
Hoe het had kunnen wezen, en soms ook is.
Vrouwen die elkaar het leven zuur maken, of dat van hun vriend of vriendin.
Ontrouw, valse streken, vreemdgang, dronkenschap, jaloezie.
De vingers worden er bij opgegeten als het schaaltje bonbons verorbert is.
Het werd tijd dat er een bal kwam waar de maskerade wordt ontmaskerd.
Vrouwen leveren een groot deel aan het literaire circuit.
Het werd tijd dat er eens een prijs kwam alleen voor vrouwen,
Mannen doen al zo veel langer mee.
Opzij, opzij, opzij, opzij,
een heus vrouwenboekenbal is geboren.
En ik was er bij.
Geplaatst in de categorie: literatuur