biografie: Fleur Bourgonje

Nederlands prozaschrijfster, dichteres en vertaalster (Achterveld, 1946). Woonde en werkte enige jaren in Parijs in een opvangcentrum voor vrouwelijke clochards, maar vertrok in 1971 naar Zuid-Amerika waar ze gedurende een tienjarig verblijf in verschillende landen woonde. Ze schreef reportages en artikelen, en publiceerde een studie over armoede en prostitutie in Zuid-Amerika. In 1980 keerde ze terug naar Nederland, waar ze begon te schrijven over haar ervaringen met de verschillende regimes en over de staatsgrepen en de terreur in Latijns-Amerika.

In 1985 verscheen haar roman Spoorloos over de positie van vrouwen onder de Chileense en Argentijnse dictaturen. Eigenlijk zou ook gesproken kunnen worden van een bundel sterk op elkaar betrokken verhalen, waarin de hoofdpersoon (Hanna) het bindend element vormt. Deze Hanna vertoont sterk autobiografische trekken en treedt voor de beschreven vrouwen en hun omstandigheden op als toehoorster en verteller.

In 1986 verscheen het libretto voor de opera Valparaiso waarvoor Boudewijn Tarenskeen de muziek schreef en die werd uitgevoerd door het Nederlands Blazers Ensemble. Ook in deze opera wordt de terreur in Zuid- Amerika aan de kaak gesteld. Het operalibretto Flora Tristan (1991) gaat over de Frans-Peruaanse feministe van die naam uit de negentiende eeuw. Louis Andriessen componeerde er de muziek voor. De novelle De terugkeer (1986) is weer sterk autobiografisch. Het behandelt de gevoelens en overpeinzingen tijdens een reis van Parijs naar Amsterdam in flash-backs, waarbij vooral persoonlijke relaties een rol spelen.

In de roman De bedriegelijke warmte van vuur (1993) komen thema's aan de orde die ook in eerdere korte verhalen een rol spelen, zoals in De verstoring (1991). Deze thema's betreffen de vaak doelloze reizen naar verre oorden om inzicht te verwerven in het eigen ‘ik’, terwijl intussen het eigen bestaan en de relaties daarbinnen op het spel gezet worden. De personages in deze romans en verhalen blijken vaak eenlingen, zonder binding aan plaats of personen, voor wie alleen de droom nog troost kan brengen. Dat verlies aan zekerheid en gebonden- of geborgenheid speelt een belangrijke rol in het lange epische gedicht Van eenheid de breuk (1991), dat gebaseerd is op een verbroken relatie.

Fleur Bourgonje vertaalde werk van Sergio Ramirez Mercado en Mario Benedetti. In 1986 ontving ze De Gouden Ezelsoor voor het best verkochte debuut van 1985 en in 1988 ontving ze de Betje Wolffprijs voor haar ‘onafhankelijkheid van geest’.