April 2007, warm was het...ik mailde met een aantal mannen, die gereageerd hadden op mijn advertentie, waarin ik een maatje zocht.
Er zat nogal wat tussen, vriendelijk, overdreven, dom of ronduit smerig.
Na een aantal ontmoetingen kwam ik tot de conclusie dat ik maar alleen verder moest, sjonge...
Gedachtes schieten door m'n hoofd, ik word heen en weer geslingerd tussen hart en hoofd!
Hoe lang kan ik dit nog...sterker nog, hoelang wil ik dit nog.
Na twee dagen "oorlog" teruggekeerde rust, excuses en woorden van hoe het anders moet en kan.
Ik ben hier trouwens ook geen heilige in...
Hij vindt mij ontevreden, tja misschien heeft hij gelijk...ik wil zo vreselijk graag verhuizen naar de plaats waar ik mij het meeste thuisvoelde.
Hij zegt dat dat bij het verleden hoort, ik vind van niet!
In dit kleine gehucht kwam ik noodgedwongen terecht, na een boel ellende, ik kon toen niet...
Hoe makkelijk is de omgang met mensen die je niet kent, zij jou niet en andersom.
Vriendelijk lachend beweeg je je tussen vreemden, maakt een praatje over het weer, een mooi boek, hond e.d.
Dan de mensen die je wel kennen, als mens, broer, zoon, oom, in gezellige tijden, vooral met verjaardagen....
1.894
Bezig met laden