Alle inzendingen van wilma montanje

Zo áf en toe heb ik er één. Zo'n dag waarop ik bijna stík in mijn verdriet. Zonder duidelijk aanwijsbare oorzaak sta ik 's morgens op met zo'n onbestemd gevoel. Ik ben té vroeg wakker, de koffie blijkt op te zijn (dat gebeurt toch nóóit!), mijn rug doet pijn, en niemand on-line om even...

Gisterenochtend zag ik je nog op de Skype, het kleine groene telefoontje gaf aan dat je on-line was. Ik weet nog dat ik dacht "zó, die is vroeg", het tijdsverschil met Curaçao in aanmerking nemend. Maar ja, je zei die dag ervoor nog dat je om 05.00 s'morgens al opstond vanwege je nieuwe eigen...

Het is doodstil als Olivier, Nick, Robert en de drie jongens van Victory Outreach de kist met Mart op zijn plaats schuiven in de gemetselde tombe. Als ze klaar zijn en een stap achteruit doen, blaast een marinier de taptoe, de Last Post, schrille kreten in een doodse stilte....ondanks de zinderende...

pffff.... toch maar even een blik geworpen op de méést bekende datingsite van Nederland. Wat een vreugde. Er staan alléén maar mannen in die: er véél jonger uitzien dan ze zijn, zich véél jonger voelen, allemaal empathisch, zich kwetsbaar opstellend, slim, bos-en strandwandelend,...

Allebei mijn buurmannen zijn nu gestorven. Eén week na elkaar, gek, allebei 80 en dat is dus geen wiegedood zou je zeggen maar het raakt me werkelijk heel erg diep. Ze woonden allebei al vanaf de oplevering, 16 jaar geleden, van deze woningen, links en rechts naast me. En het is óók apart hoe...

ik ben gepakt, ingepakt..... klaar om naar mijn vakantieadres te gaan. 1500 km in mijn eentje, ik zie er niet tegenop. Wel tegen het verlaten van mijn stekkie..... wat is er toch veel gebeurd in de tijd tussen de vorige vakantie en nu....... Overeind gekrabbeld na het overlijden van mijn...

Langzaam raakt het huis leeg en schoon. Ontmanteld, ontzield ook. Meter voor meter ruim ik op en maak ik schoon. Kast na kast, kamer na kamer, huis en hoofd. Ik ga verhuizen en moet veel wegdoen en bij alles wat ik in mijn handen neem heb ik mijn herinneringen. De laatste rozen die ik van mijn...

* Regelmatig laat ik me verleiden tot een goede daad. Dat kan variëren van het uitlaten van de hond van de buren tot méér ingrijpende zaken zoals het begeleiden van een oude tante naar ziekenhuis, of erger, met haar gaan shoppen in een winkelcentrum. We gaan op pad en ik neem de hond mee, het...

Met enige regelmaat onderwerp ik me aan de marteling van het harsen/epileren. Als 55+ -er ontkom ik niet aan haargroei op plaatsen waar je dat liever niet hebt. Zoals kin en bovenlip. En een wildgroei boven de ogen genaamd wenkbrauw.Een 25 euro!!! kostend pincet kan niet niet verhinderen dat ik me...

Onze camping in Kroatë is niet vlak, maar heeft een paar gemene bulten waar je je al dan niet hijgend overheen worstelt. Eén van deze bulten ligt vlák voor mijn plekkie en dat maakt dan gelijk weer dat je er vaak kan genieten van een mooi uitzicht, want met grote regelmaat komen er fietsers...

Een vakantieverhaal... Achteraf wéét je precies wanneer je er instonk. Het begint vaak onschuldig....onder een bakkie of zo. "Zeg, ik ga morgenochtend even naar het dorp, Ik moet een kadootje kopen. Zin om mee te gaan?" Tante zit aan tafel achter de koffiepot. Ik vind het best, ik ga wel...

Inééns zie ik haar. Rietje. Ik heb haar al járen niet gezien maar haar nog steeds groene, kenmerkende hoofddoek, stevig vastgeknoopt onder haar kin, valt mij direct op. Ze ziet mij en zwaait. Ik zwaai terug. Mijn gedachten gaan terug in de tijd. In het buurthuis waar ik kom was Rietje een...

"Mijn vriend", zucht Bas, "da's pas een échte homo." Hij zit op zijn fiets en draait rondjes met zijn slipper in het zand. Sebastiaan is een kleinzoon van Tante. Hij komt elke dag even buurten met zijn broer Alexander in zijn kielzog. Het zijn prachtige kopieën van hun ouders, Bas 6 jaar...

"Nou ik zou hier wel kunn'n wenn'n aan het autorijd'n" zegt Nick vanaf de achterbank met zijn zwaar accent en elke laatste é inslikkend. Hij is vrachtwagenchauffeur en maakt wel wat mee zo onderweg. Thuis. We zitten bij Herman in het busje die ons voor de zoveelste keer op sleeptouw heeft....

Bij ons ligt een parkje wat twee wijken met elkaar verbindt. Een prachtig groot sportveld wat door iedereen gebruikt kan/mag worden. Een speelplaatsje voor de állerkleinsten, een speelplaats voor de grotere kleuter, een trapveld voor de voetballers, baskets en een heuse hangkot voor jongeren...

Ik heb een Gamma-tic. Waar andere vrouwen zich gemiddeld verlustigen in winkels van V&D, H&M of Ikea , daar ben ik helemaal gelukkig bij de Gamma of andere doe-het-zelf zaken. Als weduwe ben je erg op jezelf aangewezen wat betreft de klusjes in huis. Ik had al uitgevonden dat montagekit een...

Het kruipende en glijdende deel van Kroatië heeft onze onverdeelde aandacht. Niet alleen omdat ze leuk of mooi of spannend zijn om te zien maar voorál omdat je bepaalde individuen niet in je bed of schoenen of niet eens in je buurt wil hebben. De meeste soorten insecten hebben we thuis óók....

Voor een HIO (hulp-hond-in-opleiding) is koninginnedag een uitstekende gelegenheid om te trainen, gezien de kermis en de vrijmarkt. Dus ik besluit om mij bij hoge uitzondering in de oranje menigte te gaan begeven. Ugo is voorafgaande aan het uitje én waarschijnlijk met bange voorgevoelens érg...

Het dagelijkse fileleed heeft ontegenzeggelijk zijn voordelen. Zo kan je af en toe lekker je gedachten laten gaan over zaken die je bezighouden en zolang je maar stil staat in die file is er niets mis mee. Wél op tijd wakker worden om te remmen.Ook kan je bedenken waar andere mensen zich mee...

Zijn zure gezicht staart mij aan vanaf de andere bank in de trein en het is duidelijk dat hij niet gecharmeerd is van de hond die ik bij me heb.En hoewel het duidelijk is dat de hond in training is (zijn lesjas heeft hij aan) kan ik bijna letterlijk de gedachten lezen van de meneer. Helaas, ik heb...

Met enige regelmaat mag ik Whisley, de labradoodle verzoeken een anti-worm tablet in te nemen. Maar waar mijn vorige hond voorheen met grote ogen een brok weg schrokte zonder zich af te vragen wat er in zat en zich nauwelijks bewust van enige smaak, heeft Whisley andere gewoonten. Die haalt zijn...

Zij priemt met haar wijsvinger in mijn richting en zegt: "het ís níet bewézen dat je van róken dóódgaat", op elke lettergreep de nadruk leggend. Ik maakte de grote fout om een discussie aan te gaan met een bejaarde mevrouw die een slof sigaretten koopt en intussen luidkeels verkondigt...

een constante introspectie levert een goed inzicht maar beperkt het uitzicht....

iemands draagkracht is niet groter dan zijn zwakste moment....

juist in je kracht schuilt je grootste zwakte...

ook al stap je met je goede been uit bed, je kan tóch op het verkeerde been worden gezet.....

hoeveel verlies kan je aan zonder jezelf te verliezen.....

de juiste toon raken wil niet zeggen dat de hele melodie goed is.....

hoe hoger je van de toren blaast, hoe zachter het geluid beneden is...

een gebroken hart heelt niet, maar rijpt.....