Autobiografieen over geschiedenis

Natuurlijk had ik ook wel net als Tommy Wieringa graag bij Barack Obama op bezoek gegaan, op reis naar Washington, dwars door de coronabarricades heen, naar het White House koekeloeren en wat slimme vragen verzinnen, maar toen Nieuwsuur mij als eerste belde, had ik geen zin op op te nemen, want je...

Subtitel: 'k Was drieëntwintig en verdween (II) Het was overigens allesbehalve een 'self fulfilling prophecy'. Sportkeuringen en die voor militaire dienst probleemloos doorstaan. Iets voor het blote oog onzichtbaars is natuurlijk sowieso niet eenvoudig te detecteren. Toch liep ik bij...

Achter in de ochtend van Monumentendag 2019 arriveerde ik met de sprinter in Woerden. Op dat station vind ik vooral de gekleurde, bakstenen letters van Woerden mooi. Ze geven me een Anton Pieck-gevoel. Een solide tegenwicht met betrekking tot de monsterlijk luide en snelle voorbijrazende treinen....

Marcel Proust had zijn madeleines, ik heb mijn Kollumer kaas. Wanneer ik die kaassoort proef, dan komen er spontaan talloze herinneringen incluis associaties in mij omhoog borrelen. Ik weet nog exact hoe de gereformeerde pastorie er van binnen uit ziet. In gedachten kan ik er nog gemakkelijk...

Mijn vader heeft hard moeten studeren om uiteindelijk in Kampen te slagen voor zijn beroepsdoel: gereformeerde predikant. Hij had in Kampen twee hospita´s, die elke dag gehaktballen voorschotelden. ´Mien, haal jij de gehaktballen even?', vroeg de ene hospita dan aan de andere hospita. Hij is in...

Vergeleken met de erudiete, weloverwogen, onderhoudende gesprekskunst van Emma Petronella, leek alles wat een ander zei een lege woordenpraal. Zelfs wanneer ik mij van mijn straattaal bediende, bleef er niets anders van mijn woorden over dan een lege retoriek, te weinig onderbouwd om iets van...

Van de Paul Krugerschool in Coevorden herinner ik mij lange, lege, stenen gangen en grote, zielloze klaslokalen. Ik woonde met mijn ouders en twee broers in de gereformeerde pastorie aan de snelweg richting het station. Ik ging lopend naar school. Dan kwam ik langs een pad met prikkeldraad. Ik was...

Bij het monstrueuze hoofd van Multatuli is een zijstraatje, waar ik enkele weken in een artistiek huis geleefd heb. Het was een winkel, die bijzondere dozen verkocht en varkens met engelenvleugels. Er was een hond, met wie ik geregeld ging wandelen en de sfeer van Amsterdam opsnuiven. Het huis was...

Tijdens mijn verblijf van anderhalf jaar in een therapeutisch centrum in het psychiatrisch ziekenhuis 'Zon en Schild' sliep ik met Hans op één kamer. Hans had een ruige baard en hij was militair geweest, waardoor ik een beetje het gevoel kreeg, dat ik alsnog mijn militaire dienstplicht mocht...

Ik herinner me Fré, een lange, magere man, die zijn vaste kamer had in het therapeutische centrum op de psychiatrische kliniek 'Zon en Schild' bij Amersfoort, waar ik anderhalf jaar vertoefde. Hij liep altijd paniekerig door de gangen, met zijn hoofd op zijn voorhoofd. Ik vertelde hem, dat de...

Foto 1: Ik sta in de deuropening van de bijkeuken. Een sjaal zit over mijn linkeroog gedrapeerd, terwijl ik een bivakmuts draag. Mijn rechteroog is bijziend, dus dat verbaast me. Achter me staat een grote geiser/waterboiler, al lijkt het ook op een illegale jeneverstokerij. Onder een riempje hou...

Iedere keer wanneer ik mijn ouders in Nunspeet bezocht liep ik eerst via de lange F.A. Molijnlaan, die een groot gedeelte parallel aan de spoorbaan loopt. Omdat ik gelezen had dat de schrijver Nescio die laan ook vaak bewandeld had, liep ik voor mijn gevoel steeds regelrecht de literatuur binnen....

'o jeugd! o tijd van smarten! van vreugd en wilde harten!' Willem Elschot Bij een recreatiegebied, even buiten Voorthuizen, kwam er een oude man op mij af, die vroeg 'Weet jij wel waar dat kruisje voor staat?', op het zilveren kruisje rond mijn nek wijzend. Dat bleek de bekende evangelist...

Toen wij in Kollum woonden, gingen we vaak met de witte Cortina naar Stiens, waar oom Anne, tante Thea, neef Johan, die ongeveer net zo oud als ik was, de Zuid-Koreaanse neef Theodoor en het nakomertje, neefje Mark, woonden. Tante Thea is de jongste zus van mijn vader. Deze tante wilde altijd het...

De zwarte mantel van Zorro is heel anders dan het zwarte habijt van een benedictijn. Als kind had ik een Zorro-boek met zwart-wit foto's. Op de blanco bladzijden schreef ik: Ik hou van patat, ijsjes, snoep, spekkies en drop. Juist dat was niet hoofdzakelijk in de St. Adelbertabdij aanwezig. Dat...

Voordat ik een benedictijnse postulant in Egmond-Binnen werd, heb ik nog geprobeerd om een ziekenverzorgende te worden. De opleiding was in een schoolgebouw in Veenendaal, terwijl mijn huurkamer in Driebergen was, in een zijstraat van de Hoofdstraat. Driebergen is een landelijk dorp met een...

Onze gereformeerde pastorie stond aan een drukke snelweg en omdat ik van het autoverkeer niet kon slapen, verhuisde ik naar de zolderkamer, waar ik op een zwartwittvtje naar Tatort, Komansky, Der Alte en Derrick keek. Of ik keek via het dakraam in de verte naar de kleurentelevisie van de koster,...

Aan de rechterkant van de snelweg richting Leeuwarden ligt het Heerenveense Oranjewoud, waar ik iets van twee jaar in de laatste villa aan de Prinses Marijkelaan heb gewoond. Mijn vader was de predikant van de gereformeerde De Sionskerk in Heerenveen-Zuid. Op mijn slaapkamer zat ik vaak te...

Als scholiertje van de basisschool in Kollum had ik best enkele vrienden. Mijn broers en ik kwamen vaak bij heit en mem Zeldenrust, die dertien kinderen hebben. Heit was slager en ik hoor nog het doodsangstige piepen van de varkens, als ze door de smalle poort moesten gaan. Achter in de tuin was...

In deze tijd van marsepein, pepernoten en chocoladeletters waar ik niet zo erg gek op ben, denk ik terug aan de tijd dat snoep niet hoog op de ladder stond. Nu ligt al maanden van te voren de Sinterklaas snoeperijen in de winkels, tóen waren er winkels die snoep verkochten, vanzelf maar elke...

De Peperstraat in Gouda is een aaneenschakeling van monumentale panden, die ontzag inboezemen. Die straat ligt pal achter de Oost- en Westhaven, de duurste straat van Gouda. Aan het begin van die peperdure straat staat het voormalige woonhuis van Jacoba van Beieren, al was dat meer een bijhuis,...

De les begon: zuster Hillegonda (soms brak ik bijkans mijn tong wanneer ik haar naam moest uitspreken) vertelde dat we een opstel moesten schrijven. Een onderwerp mochten we zelf uitzoeken maar het moest wel over de huidige tijd gaan. Tja dat was nog wat, onderwerpen genoeg maar om iets expliciets...

Na predikant in Bedum te zijn geweest, werd mijn vader de gereformeerde predikant van Stedum, een Gronings dorp met enkele straten kriskras. Mijn oudste broer Addy was er al en mijn jongste broer Gustaaf werd daar geboren. Ik ging er naar de kleuterschool, iedere ochtend balancerend lopen over de...

Utrecht kwam pas goed in beeld toen ik nog in de gereformeerde pastorie in Voorthuizen woonde en dan met name via de jonge dichter en archeologie-student Peter V., die ik ontmoette in de discoruimte achter de kerk. Hij was lid van een dichtersgroep in Utrecht en hij wilde mij er wel bij hebben. De...

Normaliter schrijf je hier niet zo gauw over, maar zo bij het vallen van het toneeldoek durf ik dat wel. De meesten weten inmiddels dat ik vanaf het begin van mijn negentiende postulant in de Sint-Adelbert-abdij van Egmond-Binnen ben geworden en dat ik dat anderhalf jaar heb volgehouden. Als een...

Mijn jongste broer Gustaaf was in Apeldoorn cum laude geslaagd voor een opleiding, waarmee hij in kledingzaken kon gaan werken. Zijn eerste baan was meteen in hartje Londen in een uiterst chique herenzaak. Hij woonde een jaar in Londen, maar het kan ook minder zijn. In ieder geval heb ik hem daar...

Vanuit Kollum verhuisde ons domineesgezin naar Coevorden. In Kollum werden we door de gastvrije, grote slagersfamilie Zeldenrust uitgezwaaid. Enkele dochters van heit en mem Zeldenrust hadden nog op ons gepast. Auke was mijn vriend geweest. Johanna de vriendin van mijn jongste broer Gustaaf. Het...

Mijn ouders, mijn twee broers en ik woonden in de gereformeerde pastorie in hartje Kollum. Via het tuinpad kon je naar de kerk. In de tuin stonden drie appelbomen voor de drie gebroeders. De kleuterschool was naast ons en ik hield erg veel van juffrouw Van der Zee, die lief en zorgzaam was. Op een...

Het imposante schoolgebouw bestaat niet meer, maar het stond naast het winkelcentrum van Heerenveen. Het was een Pabo met een Havo-afdeling. Ik heb er drie jaar les gekregen, zonder een diploma te behalen. De leraar Nederlands ontdekte, dat ik een domineeszoon was, waardoor hij steevast...

Het bleek mijn laatste hoop op een baan in de gewone maatschappij te zijn, de opleiding tot ziekenverzorgende in een school te Veenendaal, streng christelijk bolwerk. Ik was samen met Jean B. de enige, mannelijke deelnemer aan deze opleiding. Jean en ik bivakkeerden in een huis in Driebergen,...