Columns over overlijden

Het overlijden van Wim de Bie, een van onze onvergetelijke jeugdhelden, deed mij naar You Tube haasten om de vele razendknappe typetjes van Wim - meestal met Kees van Kooten- terug te zien. En ook zoveel jaren na dato blijven deze qua uitvoering en tekst grandioos. In de nu al verschijnende...

VANNACHT HEB IK WAKKER gelegen en gepiekerd. Ik had tot laat in de avond pasfoto’s van wijlen mijn vrouw bekeken. Ik vond een envelop vol kiekjes en ik ben er blij mee, met mijn gewoonte om dingen te bewaren. De selectie geeft een beeld van haar leven. Kort voordat ze met me trouwde had ze zich...

In maart 2015 overleed mijn vrouw. Vrienden probeerden me te troosten: ‘je zult zien, het slijt’. Maar ik merk niets van vervagen, integendeel. Misschien is het verlies nog te recent, misschien ben ik te ongedurig. De reconstructie van ons dertigjarig huwelijk neemt me in beslag, als-dit,...

Na het boodschappen doen, waarin we natuurlijk werden geconfronteerd met diverse sirene’s, waar we geen aandacht meer aan besteden dit omdat het meer gewoonte dan uitzondering is, komen we thuis en lees ik waarom er zoveel kabaal was....het treinverkeer tussen Capelle en Nieuwerkerk ligt stil,...

Bij het overlijden van: "De" J.C.! R.I.P: Johan Cruyff Een column van Jos Zuiderwijk (R.I.P.) In de herhaling hier nu even. http://www.nederlands.nl/nedermap/dagcolumn/dagcolumn/134198.html?zoekresultaat=ja

Het jaar nadert het einde. De onrust neemt toe. De veranderingen die een nieuw jaar ons gaan brengen, is iets wat nu nog onbekend is voor velen. Voor sommige staat het al vast. Door een gebeurtenis die blijvend een verandering teweeg heeft gebracht. Een situatie, definitief. Een vriend die ik...

De eerste sneeuw zonder jou, 24 januari 2015. Je hield zo van sneeuw. Altijd was het feest. Je staart die vrolijk zwaaide. Je lieve snuit wit omrand. Sneeuwklompjes aan je poten. Het deerde je niet. In de sneeuw was je in je element. Als Tibetaan kon je tegen een stootje. De laatste...

Het is koud, guur en grijs. Langzaam sjokt het mannetje door de straat. Elke stap lijkt een overwinning. Het onverzorgd witte haar wappert met de venijnige oostenbries mee. Een lijkbleke hand omklemt een zakje van de apotheek. Het is gevuld met doosjes morfine. "In te nemen bij pijn," staat er op...

Een gewone vrouw van om en nabij de zestig jaar, met kinderen in de Randstad wonend die het moeilijk vind om de touwtjes aan elkaar te knopen. Dat dit voor het meest komt door de invoering van de munt, waar ik maar niets meer over wil zeggen is wel duidelijk en ook ik weet dat veel mensen moeilijk...

Hoe betrekkelijk het leven is, daar kwamen we deze week achter, met het bericht dat het vreselijke busongeluk het leven kostte aan een groot aantal kinderen, kinderen die een gezellige sneeuwvakantie achter de rug hadden. Kinderen die aan het begin van hun leven stonden, kinderen die onschuldig aan...

Wat deed ze op dezelfde dag een week vóór haar begrafenis? Wat deed ze om 13.30 uur één week voordat de mensen kwamen om afscheid te nemen van een dode? Wat deed ze om 15.30 uur toen een stoet van meer dan een halve kilometer de straat overstak achter haar doodskist aan, op weg naar de...

Machteloos kijken we toe, hoe je van de wereld niets meer wetend daar ligt, afscheid nemen is iets waar we nooit een wedstrijd voor zullen uitvinden, waar nooit punten voor worden gehaald, waar nooit iemand als winnaar of winnares kan worden aangegeven en derhalve geridderd of onderscheiden...