Dagcolumn over afscheid

2020 het jaar van de Phoenix Tijdens mijn avondlijke snuffelrondje met de hond, zie ik de afgedankte kerstbomen hier als dooie stekelvarkens langs de donkere straten liggen. In verschillende prijsklassen. Variërend van 15 tot wel 40 Euro toen ze aangeschaft werden begin december. Enkele...

Rouw is een merkwaardig ding. Mijn vader overleed meer dan een maand geleden. Ik heb veel over rouw gehoord, maar had er tot nu toe nooit direct mee te maken gehad. Een schoonmoeder, een opa of oma, het is erg, jammer, maar het greep mij nooit heel erg aan. Ook het overlijden van mijn vader...

Dapper, besluitvast, rechtlijnig. Een enkele politicus kan met deze drie kloeke krachttermen omschreven worden. Eigenlijk heeft Marianne Thieme haar klassieke Cato-de-Oudere-afsluitingen (‘voorts blijf ik van mening dat we onverwijld een eind moeten maken aan de afschuwelijke dierenindustrie’)...

Gisteren gingen we naar een begrafenis. Er was een naaste overleden. Geen verdriet, wel tranen. Van dankbaarheid denk ik. Van ongerichte liefde om het wonderlijke menselijk bestaan. En omdat het definitieve ophouden van het vanzelfsprekende je schokt en je raakt op plaatsen die achter de sluier...

Kwam het door een column van Gustaf Kreuz over de dood, die hij las? Maakten zijn kwetsbare woorden de poorten open voor deze zondag? Was het niet voor niets dat deze dag leeg bleef? Dat weinig hem werkelijk kon bekoren? Reserveerde zijn onderbewuste ruimte voor iets dat nog niet zichtbaar was?...

Iedereen kijkt er reikhalzend naar uit. Een nieuwe lente hangt boven het schoolplein. De laatste maanden, de grote school lonkt. Niemand kan nog wachten. Behalve ik. In mij woont diepe teleurstelling. Ik voel op mijn klompen aan dat de hechte groep die wij zijn als visvoer in een aquarium uit...

Afscheid nemen bestaat niet volgens de tekstschrijvers van Marco Borsato. Het lied moet haast wel door het hoofd van D’66-politica Hachchi zijn gegaan toen ze zonder gedag te zeggen of de boekenbon in ontvangst te nemen de partij verliet. “Afscheid van de Tweede Kamer? Nee joh, dat bestaat...

We praten over de onderstroom, tijdens een training over het in goede banen leiden van grote bijeenkomsten. De onderstroom is het verloop van gevoelens dat onder de oppervlakte pruttelt of bruist, maar dat we niet direct zien. Het is het 'ik voel me niet meer veilig' of 'ik ben onzeker over mijn...

Ze weet het al zo gespeeld dat ik er nog intrap ook...arme muis, ten dode opgeschreven. Maar niet iedereen is gecharmeerd van de kattenblues of als ik mijn hart vast houdt, ze zal toch niet...en tot mijn grote verdriet, is dat hier niet aan de orde. Dus wees maar blij. Want dat kattengejammer is...

Als kunst iets echt vraagt is het ernst als je het mij vraagt. Dat viel vanavond weer op bij Marlene Dumas. Je moet jezelf hoogst serieus nemen voor gepassioneerde overgave. Er komt een moment dat de kunstenaar los komt. Van zijn voorgeschiedenis: leraren ouders opleiding technieken. Het gevoel van...

Ome Harrie reed tot voorbij zijn tachtigste levensjaar nog auto. In zijn geval was dat een Fiat Panda. Geen grote, want dat was hij met zijn één meter zestig zelf ook niet en hij was alleen. De auto was net zo bejaard als hij. Hij wachtte na een bezoek ooit met vertrekken omdat het regende en...

Er stond een oudere man rechtop voor de linker koelkast. Ik wilde komende vanuit de salon naar die ernaast. Met mijn bakje. Blauw bakje met (kamer)nummer 21. In de nauwe corridor tussen keukenwerktafel en muur. Ik vroeg beleefd maar beslist duidelijk ’Kunt u even opzij meneer. Ik wil bij mijn...

Het is de laatste keer dat ik u schrijf. Al weet ik niet eens wie u bent. Een man, een vrouw, een kind, een grootmoeder. Ik vind geen woorden meer. Ik weet niet meer wat u wil lezen. De laatste tijd werden woorden weeën die mij niets dan zorgen baarden. Ik ben moe. Als u een grootmoeder was, kwam...

Waarom kijk je zo veel achterom, vroeg W., die naast me liep. Omdat ik niet wil dat het leven me inhaalt, antwoordde ik. W. lachte me uit en zei dat je het leven zelf in handen hebt en het je dus zeker niet kan inhalen. Daar moest ik even van gaan zitten. W. liep verder omdat hij dringend naar...

Het verdriet valt met bakken uit de lucht. De lucht blijft inktzwart uitdruipen. Op de Nieuwe Ooster Begraafplaats nemen we afscheid van Edo. Zesenveertig jaar, veel te jong. Kanker. Mei 2012 kwam de aanzegging. Van vrijwel geen overlevingskans. Edo vocht voor elke kans. Benutte onderwijl alle...

We leven nog. Niets is er veranderd. Het regent dan wel meer dan vóór 21 december, maar dat kan ook toeval zijn. Ik had in de nasleep van het voorspelde einde van de wereld graag geweten wat die doemdenkers nu met hun bunkers en gehamsterd voedsel gaan doen. Een ondergronds hotel beginnen voor...

Nog vijf dagen. Meer niet. Dan is het gedaan, met alles, met iedereen. Dan is alles voor niets geweest. De bomen, de liefde, de zomeravonden, de uren studeren voor een diploma dat nergens toe leidde. De Maya’s zitten er niet vaak naast. Ook niet toen ze hun kalender lieten eindigen op 21...

Ik denk er begin november altijd meer aan dan anders. De bruine bladeren op de grond, de mistige morgens, de nevel over de velden: lang zal ik niet meer leven. In deze herfstige tijden zijn er ook meer sterfgevallen dan in andere jaargetijden. Dat klein beetje neerslachtigheid is soms genoeg om het...

Wij mensen blijven onze plaats in de natuur steeds opnieuw bepalen. We zijn qua samenstelling en dynamiek puur natuur. Onze cycli verschillen niet echt van andere levende wezens. Vaak zien we opmerkelijke parallellen. Apen vertederen ons omdat ze zo menselijk kunnen doen. We voelen ons menigmaal...

Afscheid nemen kan niet meer en toch, alle goede gedachten die je moeder aan je gewijd heeft. Alle reizen met haar samen. Alle zorgen die ze om je had, waren allemaal een klein deeltje van het afscheid dat ze niet meer van je kan nemen. Op een station in een ver land zakte ze in elkaar. Ze was...

Ik geloof niet dat ik ooit iets van Gerrit Komrij gelezen heb. Althans, niet dat ik me kan herinneren, wat al evenmin in zijn voordeel pleit. Toch is hij dood en zal ik moeten meedrijven op de stroom van herinneringen en lofbetuigingen voor de veel te vroeg overleden schrijver, dichter, essayist,...

Ze moest het weten. Dat er een week na haar dood miljoenen CD’s verkocht worden en I will always love you opnieuw op nummer 1 staat. Met Michael Jackson was het hetzelfde liedje. Hij was nog niet dichtgenaaid of zijn schuldenput was al gevuld. André Hazes? Vertel het niet verder, maar ik heb...

Er wordt nogal wat gezelfmoord. Per jaar werpen in België alleen al 110 wanhopige mensen zich voor een trein. Bij de spoorwegen willen ze nu op zoveel mogelijk plaatsen de toegang tot de sporen met dranghekken verhinderen. Zo krijgen de mensen die al ten einde raad waren ook nog eens tijdens hun...

De publieke klok is er uitgewerkt. Niet de kerkklok, maar waar zijn nog kerken. Eerst lieten ze de tijd versukkelen. Geen klok liep meer gelijk en géén liep doorgaans gelijk met de radio. Wij zwervers verstrooide professoren Polen asielzoekers e.a. hadden toen nog enig houvast. Maar dat is met de...

Vorige week heeft een jonge moeder in het dorp waar ik woon zelfmoord gepleegd door haar huurhuis in brand te steken. Haar twee kinderen had ze verdoofd, maar ze konden nog net gered worden door de brandweer. Zelf redde ze het niet, wat een beetje de bedoeling was. Op mijn sympathie moeten...

De meeste families hebben er wel een. Zo’n oom die op familiefeesten altijd zorgt voor een vrolijke stemming. Eentje die bij iedereen geliefd is, niet alleen bij zijn generatiegenoten maar ook bij de neven en nichten en zelfs bij de vertegenwoordigers van de generatie daarna. Omdat hij voor ieder...

Weemoed. Het is geen erg constructieve emotie. Dat geldt ook voor een aantal andere emoties. Maar soms word je erdoor overvallen en dan heeft het geen zin je ertegen te verzetten. Er zit niets anders op dan met je gedachten de richting te gaan die de weemoed je wijst en je erin te wentelen. Het mag...

Beste redactie, Met stijgende verbazing heb ik kennis genomen van de zoveelste Nationale Oliebollentest in uw krant. Dat u dit culinair gedrocht jaar in jaar uit aan een test onderwerpt, stuit mij bijzonder tegen de borst. Vanwaar die eeuwige en eenzijdige fixatie voor deze zwaar overschatte...

Hoe heeft het zover kunnen komen? wil de webmaster van Hyves weten. Mijn voornemen om het zwetsnetwerk voorgoed de rug toe te keren, is ‘een triest moment’. Ik ga mijn sociale leven een klap toedienen die wel eens fataal zou kunnen uitpakken, is de waarschuwing. Die gok neem ik. Met een druk op...

Elke keer lukt het me weer niet om de stapels ongelezen kranten weg te doen. En een mooi tijdschrift wegdoen is nog lastiger, laat staan een boek. Ik weet natuurlijk dat het moet en ik doe het ook wel. Maar ik moet er altijd weer bewust moeite voor doen. Waarom is dat toch? Ik krijg er ook iets...