Alle inzendingen, jaar 2010, week 23

Willem-Alexander Koning en een beul van Pinochet stamgast in het Torentje. Met militaire steun van Rutte zal dat zeker lukken. Cohen als de Nederlandse Karzai. Met de muts van een generaal pardon voor misdaden jegens de menselijkheid. Israel verbleekt erbij.

Jeremain Lens zou een buitengewoon geschikte vervanger van Arjen Robben kunnen zijn. Hij zou zich in Zuid-Afrika kunnen ontwikkelen tot de smaakmaker van Oranje.

Ik woon in de stad. Ik ben geboren in een stad en zal er mijn leven lang in blijven wonen al verlang ik met tijd en wijlen naar de stilte van de natuur. Lange wandelingen kunnen maken die starten bij mijn eigen huis van waaruit ik meteen een mooi gebied in loop staat nummer één op de lijst....

Gelukkig weten we nu waar we aan toe zijn. Rutte heeft beloofd dat, als hij premier wordt, wij op 1 juli een kabinet hebben. Nog nooit hebben we een kabinet gehad, dat voordat de premier het Catshuis betreedt al zijn eerste verkiezingsbelofte breekt. Maar de kiezer heeft het zo gewild. De...

Opa heeft een lange witte baard. Hij mag graag met zijn achterkleinzoontje Maarten een wandeling in het bos maken. Maarten wil graag alles weten en opa geeft altijd antwoord. ‘Opa, wat is de lucht?’ ‘Dat is een goede vraag en op een goede vraag krijg je altijd een goed antwoord.’ Ze...

Maar wat is wijs? Wat stemmen betreft ben ik een zwevende keeper. Nou, zweven is eigenlijk een understatement: ik maak bokkensprongen van links naar rechts en weer terug door het midden. Met de moed der wanhoop – ik ben niet zo’n geweldig voetbaltalent als mijn illustere naamgenoot – probeer...

Wie kan beargumenteren én aantonen dat mensen zich vooral inzetten als ze zich moreel kunnen identificeren met hun groep of organisatie verdient geen Spinozaprijs maar de Spinazieprijs. Daarom komen alle socialisten graag bij u eten, omdat ze dit namelijk al eeuwen weten en bewezen.

Na een schriftelijke stilte van enkele weken is er weer een stukje geboren. Wanneer dat gebeurt, voelt het ook echt als een geboorte en kijk ik met een wee gevoel in de digitale wieg, die beeldscherm heet. Nu het weer loopt op papier vraag ik me af, waar die stilte in mijn hoofd vandaan kwam....

Ik ben te vroeg gewekt, te bruut en onvrijwillig en door het verkeerde geslacht. Verkracht en verjaagd, gebruikt en weggegooid, als een onbeduidend object. Misschien dat mijn hart ooit weer ontdooit, maar momenteel is het verpieterd in de meest erge vrieskou die er bestaat, dit totaal ontwrichtende...

Het is voor grootouders eerder vermakelijk dan frustrerend hun klein- en achterkleinkinderen te zien groeien, terwijl zij zelf in de loop der jaren aan lichaamslengte inleveren. Zo kijken zij letterlijk en figuurlijk op naar hun lieverds en deze wederom liefdevol neer op hun kleine oma en opa…...

Sommigen menen te kunnen spelen met (hun) demonen. Als heerser, als paranormaal begaafde, als dichter, als kunstenaar of gewoon als mens. Maar vergis je niet: niemand, maar dan ook niemand, heeft ooit met demonen gespeeld. Het zijn altijd de demonen die met de mensen spelen!

Ik sta op het station van Hoorn. Stoomtrein Bello, lang geleden opgeheven, omdat men de auto verkoos boven de trein, zit nu vol passagiers die nergens naar toe hoeven. De oude machinist die ooit staakte voor hoger loon, werkt nu voor niets; rare jongens die Hollanders.

In de oude stad van Bethlehem vertelt mij een zichtbaar aangedane oudere Amerikaanse toerist, dat er niets is veranderd in tweeduizend jaar en dat Jezus is geboren in de stal tegenover het internetcafé.

Ik word ’s nachts waker gemaakt door de Zeisenman die met de deur in huis valt: “Ik heb ruzie met m’n baas dat ik me door jou heb laten overbluffen toen ik je wilde halen, je obstructie tegen het systeem heeft nogal deining veroorzaakt en ik kan het niet op z’n beloop laten, dan kan ik...

Het kiezersvolk heeft gesproken. Het verwacht van nog meer mark(t) een grote villa die honderd procent aftrekbaar is. En ondertussen lachen de managers die al zoveel onterechte bonussen opstreken in hun vuistje. Ook de speculanten en bankmagnaten die de crisis veroorzaakten, zijn blij. Op naar de...

Met een lege maag in Holland, een kop vol onzinnigheden, droom ik nog amper van mijn dichterschap, mijn pruimekopparkiet knaagt aan de boeken die ik vroeger zo heilig vond, met man en macht verdedigde, vooral de eerste drukken, als een kloeke ridder, maar nu zijn alle oude waarden verdwenen,...

Het bleef steeds maar weer opspelen. Op één of andere manier waren mensen allemaal klootzakken. De uitzonderingen uitgezonderd. En hier en daar reageerden mensen eens op een verkeerde manier, vanwege een ontwikkelingsstoornis of één of andere obscure faalangstige beweegreden. Ook deze mensen...

Aan de vooravond van de landelijke verkiezingen hangt een waas van rust over Helmond West. Schijn bedriegt. Enkele wijkbewoners hebben hun huis al verlaten. Uit een veel te kleine woningvijver hebben zij een nieuwe stek gehengeld. Niet bepaald iezie. Voorzichtig treedt het nieuwe college naar...

(voor Anton Heyboer) Hij ontmoette aartsengelen in zwerfkleren, Griekse godinnen met halfblote borsten in versleten tuinbroeken, lachende wijsgeren in alledaagse studentes. Maar de meesten droegen gekleurde veren onder hun potsierlijke silhouetten. Het geraaskal uit die gebekte snavels tergde...

Na mijn bad in zee, in mijn blootje te Domburg tussen Duitse feeën met harige driehoeken, Franse stokbroodborsten en Engelse trilbillen beland ik via de makke paarden achter mijn glas trappistenbier. Ik doezel weg en ik zie vier mensen een rondedans maken in een lege feesttent, twee moeders met...

In de loop der jaren wordt de ochtendstond, hoe glorieus ook, steeds korter.

Ga je maar warm lopen, zegt de trainer. Het stadion juicht, want zometeen komt hun favoriet in het veld, niemand weet dat hij zichzelf verkocht heeft naar een club in de heetste competitie van de wereld. De toeschouwer wil gewoon bedrogen worden. U kunt er iets aan doen, roeptoetert een...

Deze sierlijke mannequin, weelderig magnetisch en geestelijk verruimd, aan deze ene muze van jaren geleden, die alles neemt, die woorden doet verstommen, omdat zij als vermomde witte haai geen spatje genade kent. Zij wil niet echt de woorden, een quasi-literatuurliefhebster, zij neemt het vlees van...

Je krijgt in het leven heel wat advies, gevraagd en ongevraagd. Meestal goed bedoeld. Mijn ouders kregen ruim vijftig jaar geleden het advies mij naar de Lagere Technische School te sturen en hebben dat opgevolgd. Mijn vader was havenarbeider en iemand met elk willekeurig diploma had in zijn ogen...

Sinds een paar jaar woon ik nu in Frankrijk. Er gebeurt niet zo veel op het Franse platteland. Het lijkt wel of daardoor juist de gewone alledaagse zaken aan waarde winnen. Over dit soort dingen bericht ik maandelijks aan vrienden en kennissen in...

(voor Willem de Mérode) Hij hield van kinderen als van zichzelf, jonge jongens die dansten in de zon, zandkastelen bouwden en vliegers oplieten. In zijn klas zag hij de spontane ogen, die hem terug voerden naar zijn eigen kindertijd, zo gebroken, dat hij deze enige poort naar vrijheid niet...

Ik zou me niet meer kwaad maken had ik mevrouw Trawant beloofd. Even geen kranten en geen tv. Diepe zuchten, kopjes groene thee en Kundalini meditaties zouden me er weer bovenop kunnen helpen nadat mijn Kijkshop bloeddrukmeter gisterochtend met een overspannen piepje de geest had gegeven. De...

Wilders heeft gelijk. Nederland is een land van compromissen. Maar een breekpunt lever je pas in, met pijn in het hart, als laatste concessie als het echt niet anders kan. Door een breekpunt in te leveren nog voordat zelfs een (in)formateur is benoemd blijkt de onbetrouwbaarheid van Wilders en...

In een forum over een boek van Marinus Knoope volgde ik onlangs een discussie over geloven en overtuigen. Ik schreef een reactie en er ontstond een mooie beeldspraak. Te waardevol om te laten verdwijnen in een forum dat na verloop van tijd onbereikbaar wordt, dacht ik bij mezelf. Hopelijk krijgt...

‘In wat voor land leven wij eigenlijk?’ De vraag was moeilijker te beantwoorden dan die ervoor: ‘Zoals gewoonlijk, kort en met een zijlijn?’ Daar kon ik volmondig ja op antwoorden, maar op de tweede vraag, nee, dat was zo simpel niet. Zeker niet onder de dreiging van een kam met scherpe...