Alle inzendingen, jaar 2011, week 24

Een poos geleden heb ik al eens een opmerking gemaakt over de gratis krant die bij elk metro station weg te halen is, kost je niks, niemandal en mooier kan het welhaast niet oke, je moet er ff de deur voor uit en je moet geluk hebben dat er nog een exemplaar ligt, want zo langzaamaan heeft heel ons...

‘Wantoestanden in de zorg’: de media staat er vol mee. Je kunt tegenwoordig geen krant meer open slaan of je leest wel iets negatiefs over de zorg. Dementerenden die bedorven voedsel krijgen of mensen die uren lang in hun uitwerpselen liggen. Om nog maar te zwijgen over het personeelstekort en...

Ik zou heel erg graag iets fouts willen mededelen en daar dan knalhard achter gaan staan. Zoiets van 'Osama en Obama zijn lief en hebben het beste met u voor'. Neen, toch maar niet. Mensen die de touwtjes in handen hebben moeten geconfronteerd worden met de strop. Kijk, dat klinkt al beter....

Al in mijn early fourties begon de HRM unit mij te wijzen op de naderende ouderdom. ‘Onderschat het niet hoor, het valt niet mee.’ De jongens en meisjes van de unit stortten hun pas geleerde knowhow uit over mijn hoofd. Op dat hoofd by the way groeide nog geen enkele grijze haar. Mij werd...

Soms sta ik versteld, van hetgeen zich blijkbaar in fracties van seconden in ons brein kan afspelen, ergens op een bepaalde plek in de massa van de grijze cellen die als hersenen wordt aangeduid. Dat kan variëren van spontane, uit intuïtie voortvloeiende gevolgtrekkingen of reacties, tot...

Een enkele keer wil de redactie nog wel eens een bewering plaatsen, die kant noch wal raakt en die zelfs niet op zijn minst als doordenkertje zou kunnen fungeren. Het feit, dat u deze tekst kunt lezen is daarvan het, weliswaar enigszins paradoxale, bewijs.

Op een zoele zomeravond liep de oude baron wat rond in zijn grote tuin, die je wel een park kon noemen. Met vreugde keek hij naar de wingerd en de klimop, die bijna de hele achtergevel van zijn kasteel bedekten. Een nauwelijks hoorbaar zuchtje blies vlak over de grond. Zilveren rillingen gingen...

Wie enkele eeuwen geleden ketterse opvattingen verkondigde over God, hiernamaals of heelal moest voor zijn leven vrezen. De kans was groot dat hij op de brandstapel eindigde, in mootjes werd gehakt of op een andere, even pijnlijke manier naar de andere wereld werd geholpen. Het gebrek aan...

Schrijvers die er een gewoonte van maken om personen of groepen af te kraken omdat ze er populair mee kunnen worden zijn geen knip voor de neus waard. Een schrijver moet echt zijn en ook zijn hart laten spreken. Wie niet echt is, is gezien.

De muziek maakte mij emotioneel. Het crematiecentrum had zeker niet bezuinigd op de geluidsinstallatie. Ik ging zitten op de derde rij van voren. De eerste rij was voor de familie gereserveerd. Ik had heel mijn bewuste leven op die eerste rij willen zitten, maar nu was ik blij dat er een ruime...

Even een open-deur intrappen, als ik stel; ik ben een heiden, maar niet praktiserend,wat ben ik dan? Ja, kwam zomaar in me op, iemand een idee, simpele vraag of toch niet?

Het drama van het melodrama is dat het meestal over levensechte drama’s gaat, terwijl het gewone drama vaak maar een kunstig schepsel is, waarvan het enige echte drama in het scheppen zat.

De entree van een gemeentehuis zegt vaak veel over de organisatie erachter. Ik hoop niet dat dit ook voor Den Haag geldt. Wie daar een nieuw paspoort komt halen, komt een enorme grote witte hal binnen – een hal die schijnbaar bedoeld is om je klein te maken. Voor de wachtenden zijn rijen kubussen...

Op z'n plaats Ik heb de winter zien komen en me afgevraagd hoe we aan die nieuwe eeuwig terugkerende tijd moesten beginnen ik heb een lied gedraaid dat tussen ons in gevallen was en kapot ging door er hard over te kibbelen de zon stond er weer en de buren dampten boven de muziek...

Zo zie ik je zo zie ik je van op de rand achter een deur in gekarteld glas je lichaam schuimt en buigt water druppelt langs je ruggegraat aan mijn kant kom je naast me liggen halfdroog en halfgod zonder haast je gouden cijfers in een schuif geborgen want tijd bestaat niet - zeg...

1944 De week voordat mijn moeder gehaald werd op haar duikadres was ik bij haar met mijn zoontje elf maanden oud ze nam hem op schoot hield hem met een hand omklemd en legde met de andere een plaat op de grammofoon wil je even? vroeg ze mij ik liet de plaat spelen mijn zoontje begon...

Ik droomde... Ik droomde dat ik met haar in een duinpan lag en eerst haar handen begroef en toen haar voeten En toen ik haar geboeid en weerloos zag begroef ik ook mezelf om haar weer te ontmoeten De duinpan werd dieper dan de schoot der zee en het zand liep op tot hoge golven Ik dacht...

Als de vrouwen, die denken dat ik hen tekort heb gedaan of mishandeld heb, eens zouden weten hoeveel ik in mijn eenzame momenten van hen gehouden heb en nog hou, dan zouden ze massaal mijn woning bestormen, mijn ziel en lichaam vuriger dan ooit willen beminnen. Ze weten niet wat ze doen!

Hendrik Stalmeester woont al jaren aan de Herestraat in Groningen, waar hij zijn winkel, atelier en woonverblijf heeft. Sinds zijn vrouw met haar Porche verongelukt is, leidt hij een teruggetrokken bestaan. Zijn portretcyclus 'Mon amour', een ode aan zijn vrouw, heeft hem meer dan vijf...

Herman Brood zong 'Als je wint heb je vrienden, rijen dik, echte vrienden!', André Hazes zong 'Ga hier nu maar weg, de koek is op!' en Het Goede Doel zong 'Vriendschap is een illusie, een pakketje schroot met een dun laagje chroom', zie aan, drie pessimistische voorbeelden aangaande...

(voor John Milton (1608 - 1674)) Schoonheid is niet altijd schoonheid en hij dient van zich af te blazen om van lust liefde te smeden, om in de menselijke hellesferen nog paradijsglimpen te zien. Hij buigt en botst zijn kop tegen de scherpe tot spiesen geknipte teennagels van zichzelf totaal...

Ik ben de vervuilde woestijnmonnik, de stinkende heremiet, de onverzorgde kluizenaar, zonder orde of oppermacht (Freud brabbelt in mij uit zijn verdomhoekje, ik bekogel hem met giftige tandenstokers), zonder zetel in het parlement, het is een grof schandaal, kleiner dan Klein Duimpje, men drijft...

(voor Emily Brontë (1818-1848)) Er was een grijze kraai met een zwarte bolhoed, die jou toeknikte als een oude, alwetende tovenares. Je meesterlijk geronde borsten van een beauty in het zwart, alweer, lonkte bevallig met heel jouw soepelheid. Een kale sfinx maakte doffe basgeluiden als van een...

(voor Anne Brontë (1820 - 1849)) De maîtresse van de antiquair vergat dat haar verboden lingerie te nieuw was en ze stond al gauw op straat tussen de uitverkoopartikelen, waar haar zussen haar vandaan rukten. Zonder moeder was haar vader nog norser dan hij van nature al was. Waar ze haar blote...

(voor Charlotte Brontë (1816 - 1855)) Toen je vijf was, stuurde je harteloze vader je naar een kostschool samen met drie van je zussen, een kostschool speciaal voor domineesdochters, gunst, dat die er bestond, alsof jullie bijzonder behandeld moesten worden, terwijl jullie anderszijn er slechts...

Zonder televisie, zonder radio, zonder computer, zonder krant, zonder reclameverderf, zou mijn leven heel wat rustiger verlopen. Als ik geen weet heb van de wereldse beslommeringen, heb ik vast minder stress en slaap ik beter. Dan nog bescherming tegen knetterende brommergeluiden en zo en ik zit in...

In deze zielige imbecielenkolonie met getatoeëerde bierbuiken, piercings door wangen en tepels, waar zelfs de postboden beroofd worden tot de lichtbruine elastieken aantoe, waar straatstenen weggesleurd worden, glas overal in scherven gegooid (ik vermoed door overwerkende fietsenmakers), beperk ik...

Literatuur gaat maar door, ook zonder mij, daar stoort het gegeven zich niet aan, zo heb ik vele grote namen zien gaan, terwijl de drijfveer intact blijft, anderen het stuur overnemen en nieuwe koersen inslaan. Eens ontstond de boekdrukkunst en zo de eerste publicerende schrijvers. Nu schrijft...

Een wildplasser in het Gangetje heeft een pink van de politie gebroken. Ze vroegen hem terwijl hij stond te plassen wie hij was. Maar omdat de man niet kon aantonen dat hij was wie hij zei dat hij was werd hij ingerekend. Eenmaal op het bureau nam hij driftig afstand en brak daarbij de pink van een...

Tjonge jonge, ik sta toch op met een pestbui na een goede nachtrust. Goede Morgen! Het is al weer een tijdje geleden dat haar scherpe woorden me raakten. Ze galmen bij tijd en wijle nog steeds door mijn hoofd en in mijn hart: “Ach, ik denk: het is Qieneke maar”. Oordeelt met een...