Hartenkreten over spijt

Vandaag de dag bevolken studenten de zalen en kamers van wat eens, nog maar kort geleden, het trotse Café-Restaurant "De Postelse Hoeve" was. In haar zalen vierden vertwijfelde vrijgezellen eens hun eenzaamheid. De vriendelijke obers waren als amateur-psychiaters. Zij wisten om te gaan met hun...

Het valt niet te ontkennen dat het een schitterende bos bloemen was die de redactie van de Wijkkrant had laten bezorgen en ook het kaartje waarmee de collega's zich achter me schaarden getuigde van medeleven en was aardig. Het toonde spelende kinderen in een sprookjesachtige omgeving in de trant...

Ik was eerder dan de aanvangstijd gearriveerd in het kleine zaaltje van de communauteit van fraters, dat kennelijk begrensd werd door een feeërieke tuin van ongekende schoonheid en dat ik van eerdere gelegenheden kende. De zomer, het licht en de warmte drongen van alle kanten binnen in het...

In gedachten zie ik al menig gefronst voorhoofd, zeker wanneer men de inzending van Bas Lieshout “Dát is echt balen” niet heeft gelezen. Het is maar goed, dat ik niet de gedachten kan peilen van personen, waar empathie latent hun denken en doen beïnvloedt. Ik kan me er dus ook van alles bij...

.....en daar sloeg ik die hond gade, die herdershond, die ongeduldig, gespannen en ongerust wachtte op zijn bazinnetje die verdwenen was in dat gebouw en die haar zo dolzinnig en enthousiast kwispelend begroette bij haar terugkomst..... Zo wachtte ik op jou, gedurende die zeven jaar van mijn...

Enige tijd geleden kwam mij een tekst onder ogen die, hoe aanmatigend hij ook was geformuleerd, mij meteen wakker schudde. Ik weet helaas niet meer of ik de tekst op deze site tegenkwam of elders. De schrijver of schrijfster was kennelijk met dezelfde gedachten vervuld als ik. Dat wederom...

Na de zoveelste ruzie met mijn enige en zo dierbare zus heb ik uit consternatie mijn duur gekochte contactlenzen door de afvoer van de wastafel gespoeld. Eén klein, mintgroen gehavend schijfje was aanvankelijk nog zichtbaar op het witte marmer, zodat ik kon vermoeden welke weg het andere,...

Op de 13e april, in de middag, ontving ik de accurate telefonische mededeling dat de BoodSchappenPlusBus opnieuw zou voorrijden in mijn straat en inderdaad was op de print voorin het voertuig mijn naam vermeld, naast die van overige bejaarde dames en samen aanvaardden we de tocht naar Hulten, naar...

Wij van het volk hebben echt genoeg van de starters in het schot de superbe eerste 100 meters het beheerste verval van 1 seconde per ronde het perfect aangesneden bochtenwerk de concurrentie vervalsende aerodynamische pakken het marktmodel dat aanzet tot alleenheerschappij het doorhalen op de...

In de NRC-next van gisteren een boeiende column van Marcel van Roosmalen die een rekening van Vodafone gepresenteerd kreeg van > € 1000,-- omdat hij geroamd zou hebben. Van Roosmalen had zijn HTC smartphone in Miami helemaal niet gebruikt maar volgens Vodafone wel vergeten een knopje op zijn...

Tijdens mijn anderhalfjarig verblijf in het benedictijnse klooster te Egmond-Binnen moest ik ook meedoen aan de ritus van het schuld bekennen. Dan sloeg ik mezelf met de rechterhand op het hart en zei ik: 'Mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa! Door mijn schuld, door mijn schuld, door mijn grote...

‘s Ochtends als hij weer eens teveel gedronken heeft slaat hij z’n vriendin verrot en scheldt hij haar even de grond in. Hij realiseert zich dat het zo niet langer door kan gaan, maar wat moet er toch gebeuren wil hij stoppen met de drank. Hij wil zijn lieveling niet kwijtraken aan de drank,...

Afrika is het land van mijn toekomst...de woorden gonzen in mijn hoofd, dat kan hij niet menen! Grootse plannen maakt mijn zoon, zonder mij...straks ben ik dus helemaal alleen, geen man en geen kind. Ik besef dat ik me aanstel en dat ik zwelg in zelfmedelijden! Maar hoe moet dat dan, ik zie ze al...

'Jee Walter wat een slimme zet' meer kan ik niet zeggen, hij is nog zó jong en dan nog een vrouw uit verwegistan, ik sla m'n handen voor m'n ogen, natuurlijk zie ik beren op de weg, hoe moet dit verder, komt ze hier heen, waar moet ze wonen, worden ze een gezin? Net of dat zo eenvoudig is, of...

Inmiddels in me een boel duidelijk geworden, Marjorie krijgt nog een boel geld van ons...na een beetje gesnuffel in kasten en laden bleek er nog een extra rekening te zijn. Ook vond ik een papierwinkel aan paardenrennen en de zaken gingen duidelijk niet goed! Marjorie moet in ieder geval haar geld...

Vandaag gaat het stukken beter met mij, 'k ben blij dat Walter weer thuis is, alleen is maar alleen. Hij heeft goed geslapen, lijkt me logisch na zo'n reis. Tijdens het ontbijt komen de verhalen los, mooie foto's en filmmateriaal maken het plaatje compleet. Wel valt me op dat er vaak het...

Zoals beloofd aan Marjorie bekijk ik de stand van zaken op de lopende rekeningen, de rekening van Ruud is geblokkeerd, wegens overlijden, onze gezamenlijke rekening is in orde, dus vreemd genoeg maak ik me geen zorgen. Walter komt thuis, hij zwijgt en staart voor zich uit, ik ben inmiddels een...

Half 10 s'avonds en de bel gaat, de schrik slaat om m'n hart, dat moet Walter zijn... 'Ha lief moedertje' roept hij uitbundig, ik stort me huilend in z'n armen, ik ben zó blij, maar ook verdrietig om wat ik 'm moet vertellen. 'Je wilt natuurlijk van alles weten, hoe vat ik 3 maanden...

Na thuis gekomen te zijn, heb ik niet echt zin in een zwaar gesprek met Marjorie, maar iets zegt me dat ik daar niet onderuit kom! Ik zet thee, we staren voor ons uit, 'weet je..ik weet niet goed hoe ik het moet zeggen, mijn vader had schulden wist je dat?' Ruud...schulden?, hebben we het over...

Het is zover...de gasten stromen binnen, blikken van ongeloof, verbijstering, ze komen verhaal halen bij mij en ik probeer zo eerlijk mogelijk alles uit te leggen. Er staat en foto van Ruud bij de kist, de muziek klinkt zacht, de door mij uitgekozen liederen zijn stemmig, bijna saai, maar zo was...

'Wat een pech mevrouw, nu maar hopen dat ze de dader zullen vinden he?' Huh...ja m'n man is dood, van de trap gevallen! Het arme kind snapt in het geheel niet waar ik het over heb, de deurbel gaat...Marjorie! Ze komt me helpen met de begrafenis, ze gedraagt zich als een ijskonijn en weet meteen...

Natuurlijk deed ik geen oog dicht, er is zóveel te doen, het wordt ook tijd om de familie te bellen en niet te vergeten zijn dochter uit een eerste huwelijk. Hoe zal ze reageren, zal ze mij niet de schuld geven van dit alles? Na mijn telefoontje aan Majorie zak ik op de bank, haar reactie...

M'n hart klopt in m'n keel...ik hoor sirenes dichterbij komen, politie, ambulance en ik...ik durf niet meer naar binnen. Wat is er gebeurd? wordt mij gevraagd, ik stamel 'hij viel zomaar van de trap, hij is misschien wel dood!' Aan de grond genageld laat ik de hulpverleners hun werk doen,...

Het regent pijpenstelen, m'n paraplu luistert niet naar mijn aanwijzingen, klapt in en uit, om vervolgens uit z'n jasje te scheuren. Ik voel me hondsberoerd en denk aan wat er eerder op de avond was voorgevallen. Toen hij thuiskwam stonk hij...een ouwe hond rook nog lekkerder. Hij mompelde wat,...

Slungelig, zo herinner ik haar mij, maar dansend in discotheek 'Hans en Grietje' in Scheveningen kwam ik rondingen tegen die ik daarvoor niet kende. Benen tot in de hemel, tongzoenen zo zoet als suiker, een knipoog van de platendraaier. Ik had haar moeten nemen zoals ze mij wilde nemen. De...

Ik zie de lege spreuken op de volle blaadjes van mijn kalender. Spreuken in de stijl van dat ik de wereld wel kan verbeteren en zo, maar toch vooral maar bij mezelf moet beginnen. En de rest van de ruimte hebben we zelf volgeschreven, wanneer ik naar de dokter ben geweest en zo. Voor wat zou dat...

ik schrijf dit alles zonder kapitalen, ondergeschikt laat ik u soms weten wat ik van u vind, zonder mededogen, soms met een knipoog, maar altijd wel met het hart op de plek waar men dat mag verwachten, een sneer of een aai over de bol dan wel de rechtse directe, en nu moet ik u laten weten dat mijn...

Je zult je toch maar gaan ergeren, aan alles wat ik doe, want op den duur slaan irritaties toe. Heus, zo gaat het namelijk altijd. Altijd komen al die kleine dingen samen, en vormen ze samen een complot. Je zult je gaan ergeren aan mijn sokken naast de mand, en aan de tube zonder dop. Aan mijn...

Het was een gezellige afscheidsreceptie. Iedereen die ik graag wilde spreken was aanwezig. Maar opeens viel mijn blik op jou. Ik had je lang niet gezien, en niets van je gehoord. Daar stond je, stilletjes in de luwte. Bijna onherkenbaar. Erg mager voor jouw doen, en met een kleurige hoofddoek om je...