Verhalen over vriendschap

We zien elkaar niet vaak, maar als we elkaar zien, maken we er een heel mooie happening van, gewoon omdat het kan, gewoon omdat het past en ook zo geweldig gezellig is, dat dus. Al weken van te voren zouden we afspreken, zijn beiden niet weggeweest in de vakantie, oh ja, ritjes op de scootmobiel...

Na al maanden aangehoord te hebben: oh ik heb zo’n last van m’n rug toch maar de trip gemaakt naar de matrassen winkel, die ene die beter in bed is dus....we kopen daar in feite altijd onze spullen voor de slaapkamer en dus is de winkel bekend terrein als het ware. Het weer werkte ook prima mee...

Na de Completen in de Abdij Sint-Benedictusberg is broeder Winandus Treurniet er vandoor gegaan. Het is zo'n tien jaar geleden, dat hij op de poort van deze benedictijnse kloostergemeenschap in Mamelis heeft aangeklopt. Aan de moderne, vierkanten architectuur van de kerk en bijgebouwen heeft hij...

Er zijn van die periodes, dan kun je alles, echt alles op mijn bord leggen, ik deal er wel mee. Overal kan over worden gepraat en dat gebeurt ook, over alles, weliswaar ten aanziens des persoons maar in alle redelijkheid kan men me voor de meeste dingen toch wel benaderen. Dat weten ze allemaal....

Daar, waar een mens soms twijfelt of ze er nog zijn, ik kan beamen dat “ze“ er zijn, vrienden en vriendinnen, oh nee, niet alleen via internet, via facebook, via het netwerk van de gezichtlozen zeg maar, niks hoor! Dochterlief vraagt: mam, heb jij een colbertje en bijpassende broek? Ik moet...

En zo moet ik weer voor de pletmachine, een apparaat dat ik geen warm hart toedraag sterker nog, als ik een toverstokje had, toverde ik dat kreng naar de maan! Daar is geen stroom, voor zover ik weet dan en daar kan ie ook vrouwen geen pijn doen, want dat dat kreng je zeer doet is 100% zeker!...

Een week of twee geleden, raak ik aan de praat met een andere cabrio-rijdster en dan meer vanwege het feit dat er een ander bedrijf is aangenomen om het onderhoud voor hun rekening te nemen. Zo’n praatje kan een paar tellen duren, maar omdat je ook langere gesprekken hebt, wordt dit dus typisch...

De buurman had wel een driftig temperament. Hij was als jonge man wat nors en hun hele huwelijk ging het mopperen op zijn vrouw door. Hij noemde haar nog wel eens een ouwehoer. Ze kon ook wel doordrammen ook, dus je kon het je voorstellen. Haar antwoord was dan steevast, zo vertelde ze tijdens ons...

Opeens zagen we ze zitten op een bankje voor een klein vrijstaand huis. We waren het al drie keer voorbijgereden. Onze buurvrouw van vroeger stond in de tuin en zwaaide de vierde keer. We hadden ze al jaren niet meer gezien. Ze verhuurden kamers en een vakantiehuisje sinds ze verhuisd waren naar...

Door flinke windvlagen tijdens de bui zagen de terrassen op het plein er verlaten uit. Mensen waren naar binnen gegaan in één van de bistro’s. Pascal ging naar binnen bij “September” en zag boven nog een tafel leeg. Hij bestelde een “chimichangas” en een ijsthee. Hij keek naar...

Pascal stond op van het bankje in het bushokje en deed zijn telefoon in zijn broekzak. Hij liep de Prinsegracht over naar het plein. Door de wandeling voelde hij zich ontspannen. Het rumoer van de leerlingen was uit zijn hoofd, maar! Daarvoor in de plaats had hij nu de herinneringen met Valerie in...

Mijn vriend Bruno heeft het snode plan opgepakt om de enige snackbar van Bierum te overvallen. Op zijn zolder heeft hij een kleine wietplantage en hij heeft na twee jaar werkeloos te zijn geweest in Delfzijl een baan bij een groothandel gekregen. Daar werkt hij nu een maandje en volgens eigen...

Op de internationale dag van de vriendschap vind ik, moet het er toch maar eens van komen, een soort van ode aan de vriendschap, de vriendschap met jou. Ik hoef je naam niet in te vullen, je leest me regelmatig en zult bij het lezen meteen zien: verroest, ze bedoelt mij. Dat klopt. Ik bedoel Jou....

Ik had ruim twee uur op haar zitten wachten in het café-restaurant; twee uur gelardeerd met bitter-lemon en koffie verkeerd. De hitte geselde en striemde de wereld, maar een wentelwiek ver boven mijn hoofd bracht enige verkoeling. De serveersters in hun lange schorten liepen ijverig af en aan,...

Door merg en been ging de deurbel. Richard opende verdwaasd zijn ogen en moest zich eerst oriënteren uit zijn slaap. “Ik ga vandaag eerst iets aan die deurbel doen”, dacht Richard terwijl hij naar de voordeur strompelde. Toen hij de deur opende zag hij Nikita in de portiek van zijn...

Zelfs onze armzalige, provinciale, bescheiden stad, mijn geliefde geboortestad Tilburg, heeft iets van een metropool, heeft iets grootstedelijks dat haar niet misstaat en niet ontzegd kan worden..... Ik heb bij het vermoedelijk Zuid-Amerikaanse Restaurant "Pino's" in de Stationsstraat - die...

Het tijdperk van de rommelmarkten is begonnen zoals het beëindigd is: plotseling, maar om overtuigende redenen. Mijn metgezellin bij de koopjesjacht was een mevrouw op wie de benaming "vriendin" allerminst paste als de sleutel op het slot van een rijkgevulde geldkist. Zij leek aan de genoemde...

Vanmorgen vroeg ben ik in de badkamer uitgegleden en meteen had ik weer die vreselijke pijn in mijn rug en heupen. Met de grootste moeite kon ik de slaapkamer bereiken en zittend op de rand van het bed heb ik mijn kleren kunnen aantrekken. De telefoon naast het bed rinkelde. Het was wulpse Alie....

Tussen de liefde en de leegte kwam Chris, ter navolging van Lisa, Sofie en Hilde, alweer zomaar, als uit het niets, op weg naar ergens of op zoek naar anderen en op blote voeten mijn leven binnen. Wie op blote voeten mijn leven binnen wandelt, is nooit van plan om lang te blijven. Dat weet ik uit...

Het is meer dan dertig jaar geleden. Ik stond, gekleed in mijn zelfgemaakte rode corduroy pakje met de minirok en het hesje, met daaronder de eveneens zelfgemaakte rood-wit-geruite bloes en met mijn lange haar opgestoken en bijeengehouden door een speld, in het portaal waarop de deuren van de...

De wolf deed open en het konijntje zei: ’’Wolfje boos uit het bos eet mijn bloem met zout en een bekertje melk ,eet ook steel en grond en Groenkapje is weer heel en gezond!’’ De wolf lachte het konijn uit en daarna vrat hij het konijn op. Daarna kwam het hertje, vriendje van Groenkapje...

Groenkapje Er was eens een ver land liggend achter zeven sloten waar het altijd regende waar een meisje woonde dat Groenlokje van het Haar heette. Ze droeg altijd een groene das om haar hoofd en daarom werd ze in de volksmond Groenkapje genoemd. Groenkapje werd ze genoemd vanwege haar groene...

Boman beweert de Militaire Politieagenten met bibberende lippen dat hij last van suikerziekte heeft, vandaar de onder het matras gevonden insulinespuit. Waarop wij allen de binnenkant van ons armen moeten laten zien. Ik speel nog steeds alsof ik er helemaal niets van begrijp en protesteer dat ik...

Op een mistige en regenachtige morgen, midden december, ben ik de stad ingegaan met het vooropgezette doel Kerstcadeautjes te kopen om een vriendschap kracht bij te zetten; een vriendschap die al vijfentwintig jaar harten verenigt aan beide zijden van het water dat ons scheidt: de kille,...

Als ik 's morgens wakker word met een pijnlijke grimas kijk ik in twee reebruine ogen met lange wimpers in een voor Indonesisch begrippen blank gezicht, een gezicht van een fotomodel met haar haren kort van achter geknipt en met een lange metalliekblauwe lok van voren. Ik lag erbij alsof ik met...

Een hoop herrie en gelijk een schep zand in mijn gezicht maakt mij wakker. Ik wrijf het zand uit mijn ogen schud het zand uit mij haar en probeer zoveel mogelijk uit mijn ene oor te krijgen en terwijl ik opsta gooi en wrijf ik nog een kilootje zand van mijn shirt en kruis af. "Come on man!"...

Ik zie een flinke gozer met een piratenbandella om zijn hoofd geknoopt, een zwarte Ray-Ban op en lang krullend haar. Hij had een mouwloos leren jacket aan en vingerloos leren handschoenen. Zijn dikke armen vielen mij gelijk op. Zo'n grote gozer had ik nog nooit gezien in Indonesië. Ik blijf hem...

Ook de Indonesische Whisky was geen zuivere koffie met die chemicaliën. Er moest iets gebeuren of ik zou werkelijk krankzinnig worden. In de tijd dat ik bij mijn vader woonde hoorde ik vaak verhalen vertellen van zijn 'vriend in verplichting' Pa Jumaidi de buurman die 'een abrie' was oftewel...

Na een stevige ruzie met mijn vader en zijn vrouw die in de tussentijd waren verhuisd naar Cikampek een stad die honderd kilometer bij Jakarta vandaan ligt kreeg ik vierentwintig uur om iets te regelen. Dat wil zeggen onderdak. Via, via kwam het goede nieuws dat er huisjes te huur waren ergens bij...

Vandaag een heerlijke dag. Zo'n herfstachtige met lekker veel wind maar aangename temperaturen. Afgesproken met een bekende voor een strandwandeling in de zon. Dit was de verwachting van een paar dagen geleden en zowaar de berichten hebben woord gehouden. Mijn haar in een staartje opdat ik...