Poeleke

Ik ben een jaar of negen en we krijgen een hamster. We noemen hem Poeleke. Om beurten mogen we voor hem zorgen, mijn broer, mijn zus en ik. Mijn vader leert ons hoe. Voer geven, water verversen, kooi schoonmaken, nieuw strooisel erin. Het beestje mag uit de kooi om mee te spelen en dat is feest, want hij is lief en zacht, en het is zó leuk hem door je handen te laten lopen, over je schouder, over je armen, over je benen en overal.
Maar we moeten wel goed in de gaten houden dat hij niet naar buiten loopt, want dan pakt de kat van de buren hem. Dus altijd weer terug in zijn kooitje doen, waar hij druk gaat lopen in zijn loopmolentje. Hij drinkt uit een watertuitje dat aan zijn kooitje bevestigd is, en hij krijgt lekker hamstervoer, zaden in een bakje, plus blaadjes sla die we tussen de spijltjes van het kooitje steken.

Of het daar mis is gegaan, weet ik niet, maar de dag brak aan dat Poeleke zijn kaak brak. Hij bleef aan een van de spijltjes van het kooitje hangen. Mijn pa ging met hem naar de dierenarts. Er bleek niets aan te doen: het beestje zou niet meer normaal kunnen kauwen. Het advies was om pindakaas te proberen. Pa deed het voor. Hij smeerde pindakaas op zijn vinger en hield het voor het beestje. Die begon lekker te eten van het notenpapje. Het smaakte hem goed, hij likte de vinger erbij af. Dat was leuk! Dat wilden wij ook! Om beurten mochten we de hamster pindakaas voeren op een vinger. Hij kon gelukkig ook nog zelf water drinken uit het tuitje. Hij heeft nog twee jaren geleefd, op pindakaas en water. Toen is hij van ouderdom gestorven, met een buikje vol met pindakaas.

hamster

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 6 stemmen 121