Er is geen ontkomen aan.
9.
De eerste twaalf jaren van mijn leven zijn niet bepaald gelukkig en zorgeloos, maar echt moeizaam wordt het als ik een jaar of dertien, veertien ben.
Na de lagere school ga ik naar een scholengemeenschap in de stad en begin daar in een havo/vwo brugklas.
Op zich vind ik leren heel leuk. Ik ben leergierig en vind het interessant om over andere talen e.d. te leren.
Maar in sociaal en emotioneel opzicht gaat het steeds slechter. Ik weet me met mezelf geen raad, ben dodelijk verlegen en verschrikkelijk onzeker. Ik ben bang voor mijn eigen stem en schrik van het geluid van mijn eigen voetstappen.
Door de situatie thuis raak ik meer en meer in mezelf gekeerd en vlucht ik steeds vaker in mijn eigen wereldje.
Aan het einde van het schooljaar krijg ik van de mentor te horen dat ik door mag naar het vwo. Daar ben ik erg blij om, want nu kan ik tenminste bij Annemarie blijven.
Annemarie is een van de weinige meisjes in de klas met wie ik contact heb. Ik vind het gezellig met haar. We maken wel eens samen huiswerk. Die momenten zijn voor mij eilandjes van ontspanning en rust.
In de tweede gaat het niet zo goed. Ik vind het moeilijk, vooral de exacte vakken. Door hard te werken en met hulp van Annemarie gaat het allemaal net. Zij is voor mij een reddingsboei, een baken in een stormachtige zee. Door haar verdrink ik niet, weet ik koers te houden en mijn evenwicht te bewaren.
Vlak voor de zomervakantie komt mijn vader bij mij zitten. Ik word nerveus, want inmiddels weet ik dat die zogenaamd serieuze gesprekken van hem niet veel goeds beloven. Hij zegt dat ik nog heel jong ben voor mijn leeftijd en dat school mij duidelijk heel veel moeite kost. Het lijkt hem verstandig als ik naar de havo ga. En dan niet naar de derde, maar naar de tweede. Ik weet niet wat ik hoor! Nee, nee! Mijn vader duldt geen tegenspraak en zegt en passant dat hij met mijn mentor heeft gesproken en dat die er net zo over denkt.
Dat vind ik vreemd, want ik heb zelf een heel ander gesprek met mijn klassenmentor gehad. Er is geen ontkomen aan. Na de vakantie begin ik in twee havo.
Het is een rumoerige klas, ik ken niemand en ik mis Annemarie.
outlook.comGeplaatst in de categorie: school
havo
183
Geef je reactie op deze inzending: