Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

De enge brug

Er was een brug over de rivier, waarover vroeger auto's hadden gereden, maar waar alleen nog fietsers en voetgangers over mochten, omdat de weg was afgesloten en de brug niet langer geschikt was voor autoverkeer. Het fietspad lag in het midden van de brug, aan de zijkanten stonden hekken omdat de brug in verval was geraakt en een gedeelte van de zijkanten van de brug was ingestort. Vanwege de vervallen staat en de hekken noemden wij als kinderen de brug: 'de enge brug'.

Het was een flink eind wandelen van ons huis naar de enge brug. Als je vertelde dat je naar de enge brug was geweest, betekende dat, dat je een behoorlijk eind van huis was geweest.
Het was voor mij, toen ik nog jong was, ook een beetje het einde van de wereld, die enge brug. Daar achter verder in de polder lag het vliegveld en stegen de vliegtuigen op. Er was daar verder geen wereld waar ik kennis van had als kind. Ik nam soms vriendjes van school mee naar de enge brug om te vertellen dat daar achter de wereld ophield. De enge brug werd een plek waar wij als kinderen graag gingen spelen. Alsof het de verst denkbare plek was waar we konden spelen.

Achter de enge brug lag het verborgen Katholieke land waar mijn moeder van haar frustraties had genoten. Achter de horizon was het uitgestrekte gebied waar mijn vader voor zijn oerdriften was gevlucht. De hele wereld lag rond de fantasie van een kind. En ik was slechts een van die kinderen met fantasie.

De enge brug kwam later terug in mijn dromen. Soms wanneer ik ziek was en de omslag kwam naar beterschap. Een andere keer na de liefde wanneer ik besefte dat ik de verkeerde beslissing had genomen. Het was een brug te ver, een eindeloosheid aan het einde, de reden waarom ik nooit begreep waarom mensen dood moesten gaan. Er kwam een geschiedenis aan zijn einde, er begon een nieuwe oorlog. Het bracht allerlei tijden bijeen. Het hield ons kinderen uit de waan van de dag, met de spinnenwebben en gebroken glazen ruiten. Het was een machtig symbool uit een verloren gegaan verhaal. De enge brug kwam steeds terug op onverwachte momenten.

De laatste keer dat ik over de enge brug droomde veranderde mijn droom in een nachtmerrie. Ik werd de volgende ochtend wakker met een kater van de jenever en ik zette mijn computer aan.
In de mailbox was een bericht van mijn halfzus verschenen. Ik las het met afschuw. Ze vertelde in haar mail dat mijn vader niet lang meer te leven had, en ze deed dat op een verwijtende toon.
Ik raakte in de war, kreeg flarden van mijn nachtmerrie terug in mijn gedachten. Ik had mijn vader die schizofreen was al meer dan een decennium niet meer gesproken.

Ik dacht terug aan de enge brug. Ik moest het doen. Ik moest mijn vader spreken. Hij had er voor gezorgd dat ik op deze wereld was verschenen. Ik liep nog eenmaal de enge brug over, en hoorde over zijn kanker met uitzaaiingen, zijn rollator en zijn scootmobiel. Ik beloofde langs te komen, maar ik zag steeds weer die brug opdoemen.

Schrijver: Bjarne Gosse, 23 mei 2015


Geplaatst in de categorie: wereld

4.0 met 6 stemmen 235



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
23 mei 2015
Meesterlijk beschreven gemoedstoestand op de grens van realiteit en droomvisioenen. Je weet die enge brug perfect over te brengen. Mooi hoe je via die enge brug je relatie met je schizofrene vader weet te verbeelden en hoe je hem toch na tien jaar zwijgzaamheid hebt opgezocht, te meer omdat hij aan terminale kanker leed.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)