Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Raak je eraan gewend? (2)

Een paar jaar later hadden mijn ouders het druk met van alles. Mijn moeder ging 's avonds naar de vrouwenbeweging en mijn vader had cursussen om hogerop te komen. Omdat mijn moeder eerder wegging dan mijn vader, stopte hij mij in bed. Ik zie hem nog op de rand van mijn bed zitten en dat hij vroeg of ik nog zalf nodig had voor mijn schrale billetjes. Dit was de eerste keer dat hij mij 'insmeerde'. Eerder deed mijn moeder het altijd, gewoon snel en kundig.

Mijn vader deed de dekens aan de kant en had de zalf al in zijn handen. Hij smeerde mij in en bleef smeren, ook in mijn schaamstreek. Ik duwde hem eerst weg, maar hij zei dat het héél normaal was. Ik was toen een jaar of 8.

Doordat hij smeerde met de zalf, werd ik een beetje lodderig en liet het toe, het voelde zelfs heel fijn. Het besef van het normaal vinden of het soms intens genieten, ging aan mij voorbij. Ik werd op plekjes aangeraakt, wat ik als prettig aan voelde. Mijn vader zei dan ook om het aan niemand te vertellen, het was een geheimpje tussen hem en mij.

Ik ging dan ook weleens terug in de tijd dat hij mij mishandelde, dus ik hield mijn mond. Het 'insmeren' duurde jaren lang en op een gegeven moment kwam ik tot een hoogtepunt, duizelig en verward.

Totdat ik voor de eerste keer ongesteld werd, toen was het in één keer afgelopen. Toen was ik een jaar of 12.

In de kerstvakantie, ik denk de eerste kerstdag, werd mijn moeder opgenomen in het ziekenhuis. Ze was erg ziek, werd mij verteld. Later bleek, dat ze een poging tot zelfmoord had gedaan. Als mijn vader die nacht niet wakker was geworden, was ze dood geweest. Mijn vader werd NOOIT wakker 's nachts.
Als hij sliep dan sliep hij.
Maar natuurlijk werd hij wakker!

Na een periode van een paar jaar ging mijn moeder alcohol drinken met de combinatie van medicijnen. Als ik uit school kwam, lag ze te snurken, dus ik kon mijn eigen gang gaan. Ik ging vaak naar een vriendin om mijn hart te luchten. Maar die vriendin vertelde het aan haar ouders en die belden mijn moeder weer op.

'Ik was de oorzaak van alles, want ik ging met allerlei jongens naar bed'. Ik moest meteen thuiskomen, anders werd de politie gebeld, omdat ik minderjarig was.
Dus ik weer naar huis en daar stond mijn moeder, dronken, en ze sloeg mij om de oren met de uitroep: 'HOER, JIJ BENT EEN HOER, JE WEET WEL WAT IK BEDOEL!!".

Destijds woonde mijn jongste broer nog bij hen in huis en hij ging mij beschermen, heel lief. Hij nam mij onder zijn hoede en ging vaak een eind met mij fietsen, ook 's avonds en dat vonden mijn ouders goed. Hoe laat ik ook thuis kwam.
Mijn broer nam mij vaak mee naar The youth for Christ en dat deed mij goed. Helaas is hij overleden in 2009.

Wordt vervolgd.

Schrijver: Alida Booij, 28 mei 2015


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 1 stemmen 121



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)