Secretaresse, vanaf dag één geen succes
27.
Ik ben gestopt met de opleiding voor kleuterleidster. Net als de relatie met Ruud, lukt het me niet.
Het theoretische deel van de opleiding gaat prima. Ik vind het leuk en interessant, maar het sociale gedoe er om heen gaat gewoon niet. Ik sluit me op in mezelf omdat ik geen contact durf te maken en bang ben voor zo ongeveer alles en iedereen. Een deel van mij wil graag contact, maar een ander deel durft het niet. Wat ik wil, maar eigenlijk ook weer niet, is afstand.
Ik besluit om werk te zoeken. Ik moet toch iets. Af en toe doe ik wat modeshows en modellenwerk, maar daar verdien ik niet genoeg mee om mezelf te onderhouden.
Eén van mijn eerste echte baantjes is secretaresse van een afdelingschef bij een groot bedrijf. Vanaf dag één geen succes. De afdelingschef is een wat oudere, dikke man met een eeuwige sigaar in z’n mond en vieze praatjes. Het eerste wat hij doet is mijn bureau recht tegenover dat van hem schuiven, zodat hij mij goed kan zien. Als ik opkijk, zie ik hem vaak naar me staren. Ik voel me niet op m’n gemak bij hem en ik zorg ervoor dat er altijd minstens een meter ruimte is tussen hem en mij. Hij maakt op fluistertoon vieze opmerkingen: “Soms denk ik aan wat ik allemaal met je zou willen doen.”
Aan het einde van de maand moet ik bij hem mijn loonslip (raar woord, maar het waren andere tijden) ophalen en iedere keer maakt hij dezelfde opmerking: “Nooit gedacht dat ik jouw slipje nog eens in mijn handen zou hebben, hahaha…”
Hij laat me zien dat hij een foto van mij in z´n portefeuille heeft. Ik vind hem een engerd.
Soms denk ik dat ik het misschien aan iemand zou moeten vertellen, maar ik heb geen idee aan wie. En ik ben ook veel te bang dat ik niet geloofd word en dan misschien zelfs op staande voet mijn ontslag krijg. Nee, dat kan niet.
Ik wil er dolgraag weg. Maar inmiddels woon ik op mezelf en ik heb het geld gewoon nodig.
Ik heb het er een halfjaar volgehouden. Na een proeftijd van zes maanden word ik door de ranzige afdelingschef ontslagen omdat ik niet pas binnen de bedrijfscultuur. Geen idee wat hij daarmee bedoelt, maar ik ben er niet rouwig om.
Mijn volgende baantje zou bij een bedrijf zijn waar ze speelautomaten verhuren. Ik heb een sollicitatiegesprek gehad en tot mijn vreugde word ik aangenomen. De volgende dag word ik gebeld door de man van de speelautomaten die mij in eerste instantie heeft aangenomen.
Hij zegt dat hij er nog eens goed over nagedacht heeft en dat hij tot de conclusie is gekomen dat ik daar beter niet kan komen werken. De reden die hij geeft is dat hij mij een opvallende verschijning vindt en dat zou bij een klein bedrijf waar alleen mannen werken maar leiden tot onrust. Hij wenst me succes met solliciteren.
Toen ik opgroeide was mijn ervaring met mannen dat ik enorm op mijn hoede moest zijn. Er kan zomaar en op ieder moment van alles gebeuren. Oppassen en uitkijken is het devies!
Door deze ervaringen wordt dat nog eens bevestigd.
Geplaatst in de categorie: individu
werk
269
Geef je reactie op deze inzending: