Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Nieuwe start…

29.1

Mijn eerste secretaressebaantje was geen succes en de daarop volgende sollicitatie ook niet. Bij het uitzendbureau waar ik vervolgens naar toe ga, krijg ik te horen dat ik aan de slag kan als scheepslasser. Ik denk eerst nog dat ik voor de gek word gehouden, maar het blijkt serieus bedoeld. Via het uitzendbureau kan ik terecht bij een scheepswerf waar ik opgeleid kan worden tot lasser. Alles goed en wel en ik wil graag werken, maar dat vind ik een absurd voorstel. Ik zie mezelf niet als scheepslasser. Durf ik trouwens ook niet. Veel te veel mannen.

Gelukkig vind ik snel zelf een baantje als koffiejuffrouw op een groot kantoor. Het verdient minder, maar ik kan me in ieder geval weer even redden.
Als ik er een paar maanden werk, komt de directeur naar me toe. Hij zegt dat er een vacature is voor receptioniste en hij denkt aan mij. Of ik wil solliciteren. Dat doe ik en ik word aangenomen.

Als alles goed gaat krijg ik na zes maanden proeftijd een vaste aanstelling en word ik rijksambtenaar. Ik ga bijna twee keer zo veel verdienen! Ik kan mijn geluk niet op en zie het als een geweldige kans op een nieuwe start in mijn – tot dan toe moeizaam verlopen - leven.

De eerste domper komt echter al snel. Twee dagen voor mijn eerste officiële werkdag krijg ik een telefoontje van de personeelschef, meneer Beerda. Hij vraagt of ik de volgende ochtend langs kan komen. Als ik zijn kamer binnen kom, zegt hij: “Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen. Ik heb er nu al spijt van dat ik je heb aangenomen. Voor de duidelijkheid: de directeur heeft je aangenomen. Ik niet. Ik was tegen.”
Er volgt een uiteenzetting over normen en waarden en het christelijk geloof, maar dat dringt niet goed tot me door. Ik hoor hem alleen maar zeggen dat hem onlangs ter ore is gekomen dat ik modellenwerk heb gedaan in weinig verhullende kleding.
Hij zegt dat soort activiteiten verwerpelijk en ongepast te vinden en hij zal er persoonlijk voor zorgen dat ik geen rijksambtenaar word.
Alsof ik door de grond zak. Ik kan mijn oren niet geloven. En mijn eerste werkdag moet nog beginnen.
Als ik de deur uit loop hoor ik hem mompelen dat ik ongetwijfeld voor moeilijkheden ga zorgen.

Ondanks deze slechte start begin ik met frisse moed aan mijn nieuwe baan als receptioniste. Het nare gesprek met Beerda probeer ik te vergeten en ik richt me op mijn werk.
Ik vind mijn werk leuk en afwisselend en wat ik heel prettig vind: ik zit alleen en niet met allerlei collega’s om me heen waar ik nerveus en gespannen van word.
Ik voel me op mijn plek achter de balie. Ik heb contact met mensen, maar wel afstandelijk genoeg om me veilig te voelen.

De ellende van mijn verleden wil ik vergeten en achter me laten. Ik ben 21 en wil beginnen aan een nieuw hoofdstuk in mijn leven.
De eerste beoordeling door een leidinggevende is positief.
Ik ga er van uit dat Beerda inmiddels is bijgedraaid.

Schrijver: Lone Wills, 29 juli 2015


Geplaatst in de categorie: werk

3.8 met 4 stemmen 414



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)