Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Hoe Nederlands.nl voor mij verliep

Hoeveel jaren geleden ik mijn eerste inzending verstuurde, weet ik niet precies, daar kan ik na lang gezoek achter komen, maar daar heb ik de puf niet voor en dat is ook niet echt belangrijk. De eerste inzendingen verstuurde ik nog met zo'n dik bakbeest en dat ging echt supertraag, soms moest ik minutenlang wachten, voordat er iets verzonden was, maar ik had dat geduld er graag voor over. Ik kwam vaak bij mijn buurman over de vloer, die zijn woonkamer met hasjwalmen vulde. Hij was het die eerst internet nam en toen stond ik bijna elke avond met een stapel gedichten voor zijn deur om 'even' iets te mogen verzenden. Die lange prozagedichten van mij begonnen hem al gauw te vervelen, al wist ik het nog lang te rekken. Soms kwam de Poolse bovenbuurvrouw ook nog op bezoek, maar ik werkte bezeten door. Ik was een beetje manisch zoals Van Gogh met zijn drang om dit en dat te schilderen. Randpsychotisch en hyper de pieper doorstomend als een mammoettanker, een ijsbreker. Ik mocht alle publicaties laten uitprinten en van de eerste stapel heb ik toen een boekwerkje laten maken.

Het lukte me om 'De fictieve brieven van Arthur Rimbaud', 'De adem van een gestorven banneling' en 'Bij een minnares in de biechtstoel' geheel in delen te publiceren. Dit was prozawerk. Het eerstgenoemde was al in boekvorm bij uitgeverij Umbra verschenen. Het gewerk bij de buurman liep op een gegeven moment spaak en dus vroeg ik mijn ouders om een bijdrage, want ik had een hele voordelige actie gezien bij een computershop. Zo had ik ineens zelf internet in huis en kon ik mijn gang gaan, zonder anderen te storen. Ik schreef graag de nodige verhalen, waarbij ik met de baron Casanova serie het meeste plezier beleefde, omdat ik helemaal los ging. Als leerling van Charles Baudelaire bemin ik het meest hemelse en het meest vulgaire ineen.

Voor mijn internetaansluiting had ik honderden videofilms bekeken, die ik voor 25 eurocent per stuk uit de kringloopwinkel had gesleept. Dat was lekker cocoonen, maar ook tamelijk zinloos. Doordat ik toegang kreeg op Nederlands.nl ging er weer bloed in mijn creatie-aderen stromen. Ik herschreef oude gedichten en ik maakte nieuw werk van nooit gebruikt materiaal, waarbij ik ondertussen mijn fantasie de vrije loop liet gaan, meestal onder het genot van dé dichtersdrank, wijn.

Lange tijd kon ik per dag op meerdere rubrieken publiceren, wat later afgeschaft is en nu, nu het einde nadert, er niet meer toe doet en weer gedoogd wordt. Logisch. Ik wist er bij tijden soms een eenmanssite van te maken, mede door mijn enorme bezetenheid en gedrevenheid en literaire kennis van zaken. Dat leverde zelfs ooit een flinke rel op, waarbij de hoofdredacteur zijn baan aan mij wilde geven. Iedereen was in rep en roer. Pro's en contra's vlogen elkaar in de stekelharen. Dat was een mooie, gedenkwaardige tijd. Op twee andere sites zorgde ik ondertussen ook voor de nodige commotie, zodat ze mij daar excommuniceerden. Die sites waren dan ook ver onder de maat van Nederlands.nl en lang zo coulant niet. Ik hield daardoor opeens weer extra veel van Nederlands.nl, waarmee ik inmiddels grotendeels ben verweven.

Op de rubriek Beschouwingen.nl heb ik heel veel mensen onder de aandacht gebracht van de lezers. Ik begon geloof ik met Nederlandstalige dichters, een typerend gedicht en een korte biografie. Daarna ging ik over tot schrijvers/schrijfsters, met een voorkeur voor tragische levenslopen. Veel biografische beschouwingen van mij gingen over artiesten, die zelfdoding pleegden, omdat ik hen opnieuw bij ons wilde betrekken, de vooroordelen slechten en empathie oproepen. In 'Bij een minnares in de biechtstoel' is de motivatie duidelijk te herleiden. Doordat die mensen vaak extreem diep zijn gegaan, valt er het meeste van hen te leren. Even afgezien van hun wrede wanhoopskeuze.

Door mijn veelschrijverij heb ik de reactiegolf van de redactie op inzendingen geblokkeerd, want dat frustreerde maar. Werd het geplaatst, prima, zo niet, ook prima. Ik ben zo door mijn schrijfjaren heen allang het punt van bezorgdheid over of ik wel genoeg heb gedaan, overschreden. Lang geleden vond ik al dat alles toegift is. De noodzaak om mijzelf te bewijzen, is allang passé, dat was al voor mijn daden op Nederlands.nl, daar ik in de vorige eeuw in vele literaire tijdschriften heb gepubliceerd.

Het is somtijds gekkenwerk en monnikenwerk te noemen, wat ik op Nederlands.nl heb gepresteerd en dat ik zelfs nu, na de onheilstijding van de hoogwaardige Johan Mostertman, nog steeds als een kip zonder kop doordender, zal voor velen wel een teken van mijn volstrekte schrijfgekte zijn. De mogelijkheid heeft de adrenaline verhoogd, maar straks, na de deadline, zal ik net als een heroïneverslaafde cold turkey moeten afkicken. Ik had nog eindeloos door kunnen gaan, voorbereidingen liggen volop klaar, maar nu de site straks stopt, sta ik ook strak met lege handen en ga ik eerst maar eens flink bijkomen. Ik heb nog genoeg filmvideo's op de planken. Uit mijzelf had ik nooit kunnen stoppen, dus deze opgedrongen vakantie is ergens ook wel geruststellend, al zal ik de site nog verdomde lang gaan missen, weet ik. Eerst maar even verwerken, alvorens naar andere mogelijkheden te duiken.

Schrijver: Joanan Rutgers, 30 september 2015


Geplaatst in de categorie: afscheid

4.0 met 4 stemmen 249



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
An Terlouw
Datum:
1 oktober 2015
En ik stop evenmin. Ben je mal, timing is niet fijn gekozen overigens want de herfst is al een best lastige periode...dit er bovenop en je kunt grif doorschrijven over de flat jumpers. Lekker idee wel....maarre IK STOP NIET en JIJ dus ook niet maarre heb JIJ echt nog een videorecorder?
Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
30 september 2015
Als de site een doorstart nog maakt, dan zou je jezelf misschien kunnen toestaan om om de andere dag een beschouwing te schrijven, in plaats van elke dag. Dan heb je ook een beetje vakantie, en kun je toch nog je ei kwijt. Of werkt dat niet voor je? Het zal nu zeker niet werken met die onrust en onzekerheid waar we mee zitten sinds de aankondiging. Maar stel dat we doorgaan. Misschien vind je dan de rust om jezelf een paar dagen per week rust te gunnen. Dat ga je wellicht ook langer volhouden. Ook als het zou stoppen hier en je vindt een andere site om verder te schrijven. Die komt er hoor. Als het hier stopt. Want ik stop niet.
Naam:
Lezer.
Datum:
30 september 2015
Elk nadeel heeft zo ook zijn voordeel.
Het gaat je goed.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)