Sinterklaas op school

Op een winterdag in Kollum kwam Sinterklaas op bezoek in de school, dus ook in mijn klas. Het was nog zo'n echte winter met halve meters sneeuw en broodnodige sneeuwschuivers. Het was of een kleuterschoolklas of een eerste klas op de basisschool, dat weet ik niet meer precies. Het was een oud schoolgebouw, dat wel. Sinterklaas kwam binnen in vol ornaat, met zo'n kleurrijk habijt en zo'n irritant lange mijter, die nauwelijks onder de deur door kon. Zijn spierwitte baard leek wel van watten en er was gek genoeg maar één zwarte Piet bij hem. Die Piet deed anders wel gek voor tien Pieten, om het trieste aantal te verhullen. Hij smeet met dikke pepernoten, hartjes-snoepjes en gekleurde schuimpjes.

Opeens kreeg ik de schok van mijn leven, want ik herkende de zwarte preekmap van mijn vader, die zogenaamd het Boek van Sinterklaas moest voorstellen, zijn keurig gepoetste schoenen, zijn gouden zegelring en zijn bril. Ik kon natuurlijk moeilijk roepen 'Hé, pa, ik herken je wel hoor!' en in plaats daarvan zweeg ik in extra spanning. Iedereen mocht naar voren komen en kreeg na een verzonnen verhaaltje over de schoolresultaten een speciaal cadeautje. Bij het vertrek gooide die ene zwarte Piet nog eens extra veel snoepgoed door de klas.

Eenmaal thuisgekomen in de pastorie zat Sinterklaas ineens bij ons in de huiskamer. De vermommingstruc werd al gauw geopenbaard, maar ik bleef het verwarrend vinden. De zwarte Piet was er ook en die zat nu gewoon keurig thee te drinken met een roomboterkoekje erbij. Wat er nog over was van het snoepgoed kregen mijn broers en ik. Zwarte Piet heette Eppie en dat bleek nogal een vrijbuiter te zijn. 's Avonds kwam hij nog even langs voor een extra cadeau, namelijk een jong hondje in een kartonnen doos.

Een tijd later zag ik mijn vader met een andere man in bed, terwijl ik naar de badkamer moest. Ik dacht nog, mijn moeder ziet er wel heel erg vreemd uit vannacht. Jaren later vertelde mijn vader ons dat dat Joop uit Amsterdam was. Het is bij één nacht gebleven. Mijn vader heeft zichzelf het grootste deel van zijn leven vermomd om maar niet als homofiel te worden herkend, maar sinds hij er wel voor uit is gekomen, heeft hij daarmee al zijn onderdrukkers en onderdrukkingssystemen voorgoed overwonnen.

Ooit bezocht ik Joop in een hoekcafé aan de Prinsengracht in Amsterdam om te zien hoe mijn vader ook had kunnen bloeien als openlijke homoseksueel. Joop bleek te bloeien en te stralen. Ik begreep ineens het tragische drama in mijn vaders leven. Ik ben blij dat ik hem na zijn uit de kast komen nog heel vaak heel vrolijk en licht heb gezien, vooral tijdens een wijntje of een lekker gebakje, waar hij altijd intens van genoot. Zoetigheid als troost. De droefenis van het lied 'Joop' van Herman van Veen was gelukkig maar ten dele waar.

Sinterklaas op schoo Joop Eppie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.3 met 3 stemmen 371