Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Heerenveense herinneringen

Aan de rechterkant van de snelweg richting Leeuwarden ligt het Heerenveense Oranjewoud, waar ik iets van twee jaar in de laatste villa aan de Prinses Marijkelaan heb gewoond. Mijn vader was de predikant van de gereformeerde De Sionskerk in Heerenveen-Zuid.

Op mijn slaapkamer zat ik vaak te tekenen, want ik volgde een schriftelijke tekencursus uit Groningen. 's Ochtends krabde onze poedel vaak aan mijn deur en dan mocht die bij mij in bed liggen, terwijl ik zwart-witte western en soldaten stripboekjes las. Ik voelde me dan enorm senang en veilig. Iedere schooldag fietste ik via het Tussenpad naar de Mavo aan de rand van de binnenstad. Die school had een oude, strenge directeur, die Strampel of zoiets heette en ik verdwaalde in de massaliteit van die school. Ik was naïef en verlaat in mijn puberteit. Op een dag was er een Griekse leerling, die fysiek al een man was en die mij met valse motieven zijn 'vriendschap' aanbood.

In de openbare bibliotheek aan het Burgemeester Kuperusplein was ik bijna dagelijks te vinden om stripboeken aan te slepen. In mijn vrije tijd voetbalde ik met mijn broers en enkele buurtgenoten op een veldje even voorbij het Tussenpad. Of ik fietste langs Landgoed Oranjewoud, Oranjestein en Klein Jagtlust. Voor de kinderpostzegels vond ik het reuzespannend om bij die chique landhuizen aan te bellen. Stiekem wilde ik ook graag in zo'n landhuis wonen.
Ik deed aan polsstok springen, vissen, joggen en straathockey met een puck. Met mijn familie wandelden we vaak door de Oranjewoudse bossen. Op een racefiets scheerde ik langs hotel Tjaarda en in De Overtuin tekende ik mijn broer op een brug.

Die Griekse nepvriend nam me mee naar een boshut, waar hij mij een seksboekje toonde en waar ik hem moest aftrekken. Hij bedreigde me om te zwijgen, op zo'n manier, dat hij me anders zou vermoorden. Later kwam die verkrachter doodleuk bij ons thuis en deed hij superaardig tegen mijn moeder, die niets in de gaten had van wat hij mij had aangedaan. Ik heb het mijn ouders pas durven vertellen toen ik ergens in de dertig was. Ik dacht dat ik een doodzonde had begaan, terwijl ik slachtoffer van snode plannen was. Nachtenlang heb ik wakker gelegen van walging en schuldgevoelens. In mijn dromen heb ik die smeerlap meerdere keren vermoord om die verkrachtingstaferelen te verwerken. Mijn aanleg voor depressie werd pats-boem flink gestimuleerd. Hij randde me zelfs aan in een oude, Duitse oorlogsbunker, die deels onder water stond. Hoe sinister kun je het krijgen.
Omdat ik toen nog erg klein geschapen was, raadde hij me aan om een zakdoek in mijn onderbroek te stoppen. Zelfs bij hem thuis in zijn slaapkamer, terwijl hij Bob Marley opzette, wilde hij dat ik hem zou aftrekken, maar daar ergens begon ik tegen te stribbelen en op een gegeven moment heb ik hem godzijdank totaal genegeerd.
Vanuit het klooster, toen ik twintig was, heb ik hem opgebeld en heb ik hem vergeven, al blijft het buiten kijf, dat hij mijn jonge onbezonnenheid op desastreuze en verraderlijke manier vernietigd heeft. Nadien vertrouwde ik geen enkele man meer en dat is nog steeds zo. Ik blijf bang om opnieuw verkracht te worden.

Op een foto van mij in een Brugse koets kijk ik werkelijk als een zwaardepressieve zombie en ik weet het nog goed, ik leed zogenaamd onder het eerste liefdesverdriet met een ware, vrouwelijke beauty, maar diep inwendig vreet die verkrachtingszaak aan mij. Die gestoorde verkrachter zei zelfs, dat hij met mijn eerste liefde had geneu-shoornd. Dat maakte mijn psychische hel nog erger. Ik werd gek van jaloezie, woede en afkeuring. Had die gemene duivel echt mijn eerste geliefde bezeten? Ik dreigde psychisch te ontploffen. Het was natuurlijk bluf om mij te laten zwijgen.

Begrijpelijkerwijs zat ik later veelal in de binnenstadse cafés van Heerenveen, zoals Café de Swetser en andere duistere dranklokalen, waarvan ik de namen echt niet meer kan achterhalen. Ik zocht vergetelheid in de kunstvorm de drank en dat is me na jarenlange inname op sublieme wijze gelukt. Het slechte met het aangename verenigen heet dat.

Schrijver: Joanan Rutgers, 2 december 2015


Geplaatst in de categorie: geschiedenis

4.8 met 5 stemmen 103



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)