Medicijnkaart
Soms twijfelt een mens aan zichzelf soms terecht en vaak niet want wat gebeurt er wanneer je een afspraak in het ziekenhuis moet maken? Men vraagt standaard je geboortedatum. Begrijpelijk.
Als ze dat in beeld hebben, vragen ze je adres, je telefoonnummer, je postcode, allemaal nummertjes. Nou begrijp ik BEST wel dat ze checken, nog eens checken en dubbel checken. Allemaal voor de zekerheid. Allemaal heel begrijpelijk, want tja, computers zijn computers en mensen zijn mensen, zo zit het in elkaar. Een kwartier later heb ik een afspraak, fluitje van een cent. Niks aan de hand en niks meer aan doen, wanneer ik op de afgesproken tijd bij de poli aankom, loopt vanzelfsprekend het spreekuur uit, dat weten we allemaal, want de behandeling is niet door de computer, maar door een mens, en omdat ik dat zelf ook ben, neem ik het voor lief.
Om de tijd te doden vraag ik aan de dame aan de balie, of ze me een nieuwe medicijnkaart kan geven. Ze kijkt me aan of ze water ziet branden?! Ik laat haar mijn exemplaar zien, een ding dat al vijftien jaar meegaat (jawel echt hoor) en netjes bij mijn ziekenhuis kaart zit.
Ze zoekt mijn kaart en kijkt met grote ogen naar de groene kaart (nee niet voor de auto) waar ook nog het embleem staat van het ziekenhuis nota bene en zij zegt: u heeft gelijk! Ja DUH natuurlijk heb ik gelijk.
Maar ze kan me niet helpen, heeft het ding nog nooit eerder gezien, oké, jammer dan, maar zegt ze, u kunt het in de apotheek van het ziekenhuis vragen. Dat is een prima voorstel. Na de afspraak loop ik even langs de apotheek, hoef er maar twintig minuten te wachten, want tja, ik ben niet alleen op de wereld hè?
Als ik aan de beurt ben, vraag ik het dienstdoende meisje om een nieuwe medicijnkaart, ze zegt wat? Ik zeg mag ik van u een nieuwe medicijnkaart? Kind zegt: ik weet niet wat U bedoelt!
Kanonnen zeg, dus ik haal mijn kaart tevoorschijn en laat het ding aan haar zien.
Grote ogen kijken van haar, naar mij, naar mijn kaart en weer terug.
Ik heb zoiets nog nooit gezien zegt ze, we hebben die kaarten niet... Oké, dan niet, weg vijfentwintig minuten, want dit duurde wel eventjes natuurlijk.
Vraagt U het even bij uw eigen apotheek....nou DAT heb ik telefonisch gedaan en kreeg te horen dat ze alleen maar werken met A4tjes, weet je wel die oeverloze vellen papier waarop de halve wereld staat afgebeeld.
Maar soms, heel soms denk ik, mensen MAAK het allemaal niet zo moeilijk, alles is al maf genoeg. En zo doe ik nog wel een poosje met mijn medicijnkaart, want NIEMAND weet wat ik bedoel, dus maak ik er zelf wel eentje...
Zorg moet, goeie zorg zou ook moeten maar is niet vanzelfsprekend.
casema.nlGeplaatst in de categorie: ziekte
Medicijnkaart
92
Geef je reactie op deze inzending: