Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Onmacht maakt me kwaad

Voor 't eerst in mijn bestaan heb ik vandaag met iets gegooid, niks gebroken maar de onmacht dat mijn handen niet meer doen wat ik graag wil dat ze doen, die onmacht brak me vandaag. Niks bijzonders misschien voor mensen die nu hun wenkbrauwen optrekken, maar voor mij, dat gigantische gevoel van onmacht, tja dat brak me.

Op de bijsluiter van mijn pillen, die zoals de arts zei: ik MOET innemen, zijn natuurlijk goed om te voorkomen dat ik ziek word, maar de bijwerkingen, die nemen me op de korrel, die nemen me te grazen en ook nog een loopje met me.

En als onmacht omdat ik het TOCH wil doen, ervoor zorgt dat ik (weer) wat uit mijn fikken laat vallen, toevallig mijn eega daar getuige van is en ik moet bekennen dat het komt omdat mijn handen niet doen, wat of ik WIL dat ze doen, dan breekt mijn laatste restje zelfbeheersing en gooi iets door de keuken.

Kwaad ben ik, kwaad op mezelf, kwaad op die pillen en kwaad, woest op de onmacht. En natuurlijk duurt dat niet lang, die boosheid verdwijnt wel weer, maar weet je: die onmacht om daar mee te dealen, is lastig want ik beken: het kost me moeite om iets te vragen, ik doe het liever zelf...

Alleen: het GAAT gewoon niet en daarom door de onmacht, gooide ik.
Note: het is nu wel over hoor....

Schrijver: An Terlouw, 16 februari 2016


Geplaatst in de categorie: woede

3.3 met 3 stemmen 577



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
An Terlouw
Datum:
18 februari 2016
Ton, lief aangeboden maar het gaat alweer hoor....echter: als er weer een bui aankomt, hou ik je er misschien wel aan? Aan de andere kant: moet ik de troep wel zelf opruimen....
Naam:
Ton Hettema
Datum:
17 februari 2016
temperament is zeldzaam
in dit kouwekikkerlandje
zal ik je een oud servies opsturen?
Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
16 februari 2016
Boos zijn kan heel gezond zijn, An. Even lucht geven aan je frustratie, daar is helemaal niets mis mee. Het is een heel logisch onderdeel van ieder rouwproces dat bij ziek zijn en ouder worden hoort. Je kunt op een gegeven moment iets niet meer of niet zo gemakkelijk meer, wat vroeger wel gemakkelijk ging. Daar mag je best even flink de pest over in hebben! De acceptatie komt daarna wel, dat heeft even tijd nodig. En dan genieten van alles wat wel nog kan.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)