Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

De laatste dagen van Marlies.

Haar dagen zijn geteld, niet expliciet van ' morgen is het gedaan' haar dagen op aarde zijn geteld, het monster sloeg weer toe. Eerst dacht ze aan een verkoudheid, die maar niet verdween. Toen aan een griep die maar aanhield.

Toch maar eens naar een dokter, die liet bloedprikken, en dan: komt het monster tevoorschijn. Het monster met een naam, de naam die we allemaal haten: kanker.

Ze probeerde van alles, echt alles maar niets mocht baten, de kanker was te ver haar organen ingedrongen. Artsen zeiden: uitbehandeld, machteloos, reddeloos, redeloos, wanhoop.

En nu zijn we aan het einde van het traject, bijna dan. Ze sterft van de pijn, maar gaat niet dood. Dat doet de kanker. Ze kan slecht tegen morfine maar gisteren zei dan de opgeroepen huisarts: ik spuit je voor vannacht even voldoende om pijnvrij te slapen.

Ze heeft geslapen, een van de laatste nachten maar langzaam komt de kanker- pijn weer uit haar tijdelijke slaap...eventjes tot bedaren gebracht. Eventjes maar. Want vandaag is het niet alleen buiten stormachtig, nee bij haar stormt het ook. In haar hoofd, hart en ziel.

Deze week zal ze aarde verlaten, zal de kanker haar opgevreten hebben, dat vreselijke gevaarlijke nietsontziende monster, welke toeslaat bij wie hij maar te grazen wil nemen. Onrechtvaardig, meedogenloos.

Lieve Marlies, ik hoop oprecht dat de martelgang niet al te lang zal duren, want dit is onmenselijk. Ik denk aan je.....
Het stormt buiten...
Het stormt buiten...

Zo te sterven in de wind, de storm en de natuur....
waai maar mee, ik zwaai je na...

Dag Marlies

Schrijver: An Terlouw, 28 maart 2016


Geplaatst in de categorie: overlijden

5.0 met 3 stemmen 98



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)