Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Takkedag

Wat begon als een heel gewone zaterdag had een vervolg dat me nu, versleten en wel, op mijn gat laat zitten en nou weet ik best wel dat er goeie en minder goede dagen zijn, maar dit is duidelijk een mix van beide, een mens zou warempel van andere zaken uit zijn doen geraken.

Eerst subtiel het bed uit en net zo subtiel de douche in, na koffie genuttigd te hebben...want koffie is in huize Terlouw een MUST. Manlief gaat naar de kaasboer en ik wacht tot de was naar buiten kan, heb wat mailtjes beantwoord, wat apps eveneens en de column klaarliggen omdat het mijn beurt is een column live te gaan doen in Krimpen.

Als dat allemaal gedaan is, jawel de was hing, wij waren naar Krimpen, kwamen ook weer terug en glipten langs de Plus om de noodzakelijkste dingen in huis te halen. Eenmaal thuis even gegeten, de was (jawel die was nog droog ook) afgehaald, nog een bakkie van dat bruine vocht ertussendoor, zeg ik: zullen we even naar de winkels lopen?

Maar kijk: ík loop en híj rijdt in zijn gemeente cabrio (scootmobiel) en dan ineens is het een immens lang stuk om heen én terug te lopen, kanonnen zeg....op een goed moment zegt de lieverd: wil jij ook ff, en voor het eerst zeg ik geen nee, ik stap op dat ding en rij een stukje, niet te ver, want dan gaat híj weer door zijn hoeven...

Eenmaal thuis, de aanbiedingen opgeruimd en ik haal was- droog- draai twee van de lijn, mijn voeten staan in de hens, maar dan komt er gegrom uit de keuken en ik zie eega met blote pootjes in de keuken, heeft hij van die warme voeten? Nee hoor, wás dat maar zo, de keuken staat b l a n k, dus al mijn net gewassen handdoeken gaan op de keukenvloer, om de boel te drogen.

Ik pak de telefoon en bel de hulp en rots in de branding, Willem, die zegt: ik kom er gelijk aan, en echt: hij WAS er binnen vijf minuten. Kon het probleem niet meteen verhelpen maar er staat nu een emmertje onder en hij komt het maandag oplossen...toen nog voor het eten gezorgd en nú ben ik afgebrand, moe en ben het zat, zit er doorheen...

Niet te vaak hoor, een dag als dit, want dan merk je dat je oud wordt...

Schrijver: An Terlouw, 30 april 2016


Geplaatst in de categorie: rampen

3.7 met 3 stemmen 67



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)