Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Interview met Bjarne Gosse

In het buurthuis in Amsterdam is Bjarne uitgenodigd:
“Welkom Bjarne, ga zitten en neem een slok water, we doen dit interview
in het kader van schrijvers uit de buurt.”
Bjarne heeft een slok water genomen en slikt en begint te spreken:
“Uit de buurt of in de buurt.”
De interviewer kijkt Bjarne aan en begint te vragen:
“Schrijvers die in de buurt wonen, vertel eens wat heb je allemaal geschreven?”
Bjarne kijkt de interviewer indringend aan.
“Ik ben eigenlijk alleen maar bezig met een verhalenserie over mijn leven, die plaats ik bij autobiografieën op de website Nederlands.nl op het internet.”

De interviewer neemt een slok water en gaat verder:
“Ja, we hebben daar een aantal verhalen van je gelezen, je hebt een tragisch leven moeten leiden. Waarom staan er geen data vermeld in jouw verhalen?”
“Dat komt omdat ik een vrij associatieve manier van schrijven heb, als ik een liedje hoor kan dat een verhaal op leveren, of als ik een oude foto zie, een gezicht dat me ergens aan herinnert, het kunnen allemaal aanleidingen tot een kort verhaal zijn, en mijn geheugen werkt niet in chronologische volgorde, dus ik heb de data weggelaten. Ik heb ook sommige namen veranderd omdat ik geen mensen in verlegenheid wil brengen.”

De interviewer neemt weer het woord:
“Een personage dat veel terugkomt in jouw verhalen is de lieftallige Emma Petronella, wat is de reden dat je zoveel over haar schrijft?”
Bjarne schraapt zijn keel en antwoordt zo goed als hij kan:
“Emma Petronella en ik hadden een onstuimige liefdesrelatie die uiteindelijk uitmondde in jaren van wederzijds onbegrip, ze heeft mijn leven op verschillende manieren getekend. Ze had me in feite afgericht als haar seksslaaf door op sluwe wijze van het leeftijdsoverwicht gebruik te maken, daarnaast had ze me psychisch vergiftigd door allerlei fanatieke theorieën over de samenhang tussen kunst en de maatschappij op mij los te laten, en mij wanneer ik iets niet begreep als een analfabeet neer te zetten. Op haar sterfbed gaf ze toe dat ze me het leven onmogelijk probeerde te maken omdat ze niet kon verkroppen dat de liefde van mijn kant uit over was gegaan. Er rolde een traan over haar wangen toen ze dat vertelde.
Ik probeer het te verwerken in de hoop dat er dan betekenis aan is gegeven op de manier zoals ik het zie en niet zoals zij alles wilde zien. Maar mijn verhalen gaan zeker niet allemaal over deze dramatische liefdesrelatie, ze gaan ook over andere teleurstellingen in mijn leven.”

“Vind je het leuk om zoveel over jezelf te schrijven?”
“Ik heb ook andere schrijversnamen waarmee ik over andere mensen en gebeurtenissen schrijf, maar ik wilde graag Bjarne Gosse voor mijn verhalen over wat ik zelf heb meegemaakt.”
“Hoeveel verhalen ga je nog schrijven?”
“Ik wil graag honderd verhalen schrijven, want ik ben naar een prostituee geweest en die vertelde me dat er bij honderd verhalen een plein naar mij wordt vernoemd.”
“Wil je graag beroemd worden?”
“Nee, ik denk dat het een grapje was van haar, we kunnen goed met elkaar opschieten. En ze leest af en toe mijn Hector Havermout gedichten.”
“Je krijgt maar weinig reacties op jouw verhalen, vind je dat vervelend?”
“Nee, ik ben er aan gewend geraakt en het geeft me de vrijheid te schrijven wat ik wil, zolang niemand zich er aan stoort schrijf ik gewoon verder over wat het leven mij heeft gebracht.”

“Wat vind je van de plaatjes die de redactie bij jouw verhalen plaatst?”
“Leuk.”

Schrijver: Bjarne Gosse, 28 november 2016


Geplaatst in de categorie: maatschappij

4.8 met 4 stemmen 521



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)