Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Déjà Vu

Naarmate het langer bleek te duren dat er hulp in aantocht was, kreeg ik vaker het gevoel dat alle dingen die ik meemaakte al eerder waren gebeurd. De onzinnige gesprekjes op de datingsite, de fake profielen, mannen die me benaderden met als enige vooruitzicht seks. Het interview voor de buurtkrant over mijn schrijverschap.
Het leek allemaal al eerder gebeurd, terwijl mijn gevoelsleven na de dood van mijn vader zo veranderd was.

De oude buurman uit Utrecht belde nog af en toe, maar zijn slopende ziekte maakte het moeilijk voor hem om zich op mijn zorgen te richten. Hij moest zelf zijn hoofd boven water zien te houden, en was in goed gezelschap van zijn lieve katten.
Ook de lichtpuntjes waren van dien aard dat het leek of ik ze al eerder was tegengekomen.
Ik vond een muziek-cd met muziek van de Turtles, en stak enkele waxinelichtjes aan om de sfeer in de woonkamer te verhogen. Dit gevoel van eenzaamheid probeerde ik dragelijk te maken. Ik putte mijn schamele hoop uit een nieuw persoon in mijn leven.
Ik noemde hem de koerier van de zwijgende liefde, het was iemand die veel geld verdiende met de zwijgende liefde. Ik keek graag naar de foto's die hij op zijn profiel had staan.
Ik had hem kort laten weten wat mijn verdiensten waren, laat in de nacht had ik nog een laatste nieuwe profielfoto gemaakt, maar hij had niet eens de moeite genomen om naar mijn profiel te kijken, zijn jeugdig narcisme was voor mij bijna volmaakt.
Er kwam deze keer geen sadisme aan te pas, zoals met de hulpverlener het geval was geweest.
Ik liet mijn gevoelsleven gewoon sudderen en ging verder met mijn dagelijkse benodigdheden alsof er nooit een stilte was geweest.
Alles was al een keer eerder gebeurd, en het gebeurde nooit allemaal tegelijk, misschien waren het kleine puzzelstukjes die ervoor moesten zorgen dat er een nieuwe planning op til stond.
Ik verwaarloosde mijn andere schrijversnamen, ik was eigenlijk helemaal Bjarne geworden omdat ik op een andere manier het verdriet niet kon verwerken.
Het beviel me om Bjarne te zijn, er was geen andere uitweg meer, nu ik misschien de politie op mijn dak kreeg omdat ik wraak had genomen op de verknipte hulpverlener.

Ik besloot me alleen nog maar te richten op de koerier van de zwijgende liefde, misschien was hij in staat om mij in vriendelijke genegenheid aan te raken, tijdens een knus en intiem moment van de dag. Dan konden we even knuffelen en schaterlachen en was ik even niet meer dat lelijke eendje dat tegen Sinterklaas en de donkere dagen opzag. Ik liep naar de badkamer en hield mijn hoofd onder de kraan. Er moest ergens een horizon zijn waar de koerier van de zwijgende liefde galoppeerde met zijn zelfgemaakte paard.

Ik had een niet bedreigende erotische fantasie nodig om innerlijk tot rust te komen. Het was me gelukt die te verzinnen, met een beetje hulp van de werkelijkheid liep alles op pootjes.
Ik schaamde me er niet langer voor dat ik soms ook naar een man verlangde, waarschijnlijk was ik mijn hele leven al biseksueel geweest. Ik hoorde ook weleens dat het bij meeste mensen zo was, vanwege het universele van de liefde.

Ik wilde de mens in de liefde ontdekken en van daaruit de lust aanvaarden, en dan maakte het niet uit of het bij een vrouw of in dit geval een jonge man was. Ik was voorzichtiger geworden, het leven leerde me snel. Niet te erg laten merken dat ik iemand leuk vond, rustig aan, een beetje fantaseren en verlangen, niet veel eisen, niet te veel verwachten, gedoseerd blijven mijmeren over hoe mooi het was om romantisch te zijn.

Ik besloot een zwijgende liefdesbrief te schrijven die ik aan niemand liet lezen.
Ik verklapte daarin hoe lief ik zijn ogen vond, hoe graag ik naar zijn foto's keek, hoe ik geen oordeel had over zijn geregelde paydates met onbekende mannen omdat hij geld nodig had, net als ik.

Hij was gelukkig niet het enige contact op de datingsite, ik had er ook contact met een man van vijftig die me geregeld tekeningen stuurde van Sinterklaas en de kerstman, van de ezel en zwarte piet, en van Sjef van Oekel die niet goed werd. Hij had mij al gewaarschuwd dat er verknipte mensen rondhingen op datingsites, maar hij beschouwde zichzelf niet als verknipt. Ik kon daar ook niet over oordelen. Ik worstelde met mijn eigen identiteit, maar probeerde zoveel mogelijk te leren van alles dat op mijn pad kwam.

Schrijver: Bjarne Gosse, 3 december 2016


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

5.0 met 2 stemmen 84



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)