Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Roeiboot

Ze reden op de snelweg, ergens in Nederland, polderlandschap, ze namen een afslag met de donkerbruine Citroën, een landelijke weg, ze moest nodig plassen.
De man bleef in de auto achter, Anja liep haastig naar de bosjes, bij een sloot, er lag een boot, een oude houten roeiboot in die sloot.
Ze deed haar broek naar beneden, liet in plashouding haar plasje lopen en keek nieuwsgierig naar de roeiboot. Ze hees haar broek weer op, duwde met haar voet wat aarde over de natte plek op de grond en liep met mannenpassen naar de roeiboot, waar een kist in stond, die haar nieuwsgierigheid had gewekt. Met een klein beetje moeite lukte het haar om in de roeiboot te stappen en haar handen op het deksel van de kist te plaatsen. Het kostte wat kracht, maar het lukte haar toch, om het deksel van de kist te verwijderen. In de kist lage oude boeken, de naam van de schrijvers kende ze niet en ze wist ook niet of de boeken veel geld waard waren.

Ze schrok, haar man, Jan, toeterde vanuit de donkerbruine Citroën, hij vond dat het te lang ging duren. De roeiboot schommelde door haar onverwachte beweging, ze viel bijna overboord, maar wist zich nog bijtijds aan de kist vast te grijpen. Ze deed vlug het deksel weer op de kist, nam een boek dat niet te groot was mee uit nieuwsgierigheid en stapte voorzichtig uit de roeiboot. Ze stopte het boek onder haar jas, zodat haar man haar niets zou vragen.

“Wat deed jij in die roeiboot?” vroeg haar man haar toen ze weer bij de donkerbruine Citroën terugkeerde met haar geleegde blaas. “Ik was nieuwsgierig, ik dacht dat ik een bruine bever zag, Jan.”
“Een bruine bever in de randstad, dat lijkt me sterk Anja, kom vlug in de auto, straks vat je nog kou.”

Anja vertelde niets over het boek en de andere boeken in de roeiboot, maar toen ze in de late avond naast haar nachtkastje lag in het bed met duizend geuren, terwijl haar man zich afdroogde na een langdurige douchebeurt, nam ze het boek uit de roeiboot in haar handen.

“Bjarne Gosse – Verliefd op mijn hospita” stond er met gouden inlegletters op de kaft, maar toen ze het boek opensloeg was er iets wat haar onmiddellijk verbaasde. Er stonden geen letters in het boek, geen woorden, zinnen of paragrafen, het boek was ingedeeld in tekeningen, waar de passie voor de liefde vanaf spatte, en er was geen enkele tekening die hetzelfde was, of op een andere tekening leek. Er zaten gele verweerplekken op het papier en rafelranden omdat het boek beschadigd was, maar ze vond het opwindend om de tekeningen te bekijken en ze verborg het boek snel in het nachtkastje omdat Jan haar man uit de badkamer kwam om zijn pyjamabroek aan te trekken.

In de polder rukte de wind aan de touwen van de roeiboot, met minder ballast was het voor het scheepje fijner om zich vrij te voelen. Er vloog een grote roofvogel door de donkergrijze lucht van de nacht.

Schrijver: Bjarne Gosse, 29 januari 2017


Geplaatst in de categorie: vrouwen

4.7 met 3 stemmen 1.134



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)