Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Kritische noten

Ik moest diep in mijn ziel graven om mijn affectie niet te verkopen aan het zinderende hedonisme van de duivel. Met wat korte berichten in mijn gebrekkige Engels maakte ik de hosselende man uit Ghana duidelijk dat mijn ontroering echt was geweest, met warme tranen en zoete dromen in de nacht. Sinds ik de laatste keer had geweigerd hem financieel te ondersteunen, antwoordde hij niet meer op mijn korte chatberichten.

“Een scene uit boer zoekt vrouw. Blonde vrouw begint te huilen, authentiek moment, ze kan het harde boerenleven niet aan omdat er jong vee wordt vernietigd omdat het geen handelswaarde heeft, en ze veel liefde voelt voor deze dieren die ze melk uit de fles heeft gevoederd.
Ze wordt door Yvonne Jaspers begripvol afgeschilderd als soft, te romantisch denkend over het boerenleven, want in Nederland gaat het er ook zo aan toe.
Ja, Yvonne, en in Nederland is er dan ook veel kritiek op de intensieve veehouderij. Had die mevrouw gewoon in haar waarde gelaten, want ze heeft namelijk groot gelijk!”
was ik aan het overdenken toen de telefoon ging en de psychologe vroeg hoe het met mij ging.

Omdat ik nog niet helemaal was bijgekomen van mijn kritische noten die ik telefonisch had overgebracht aan de blonde vrouw van woonbegeleiding, biechtte ik al mijn ongenoegen op aan een jonge luisterende vrouw wiens gezicht ik mij niet meer kon herinneren.
Ze klonk heel redelijk en begrijpend, heel anders dan het in mijn gedachten was geweest, maar ik twijfelde er aan of ze genoeg inzicht had om mij tot een helderder inzicht te brengen.
Als ze verder niet zo veel wist over homoseksualiteit, en seksuele diversiteit, wat zou ze mij dan kunnen vertellen wat ik zelf al niet wist. Het had mij verbaasd dat een grote instelling voor geestelijke gezondheidszorg zo geheimzinnig over homoseksualiteit deed, terwijl het toch regelmatig in de media kwam, dat de vrijheid van homoseksuelen in onze moderne maatschappij onder druk stond.

Ik had al mijn kritische noten op het bordje van de hulpverlening gelegd, en ik had een berichtje op mijn Facebook gezet waar mijn Facebookvriendinnen op reageerden met warme reacties.

Toen ik in de avond weemoedig werd door mijn emotionele gelatenheid las ik ze in vogelvlucht nog eens na:

“ Het maakt niet uit wie of wat je bent, je bent een mens die respect verdient. Ik ben ik, Jij bent jij, en allebei zijn we gewoon mensen. respecteer elkaar.”
“ Je bent homo en dat betekend gewoon mens ! “
“ Het maakt uit wat je voelt. Afkeuring of afwijzing om wat je voelt en bent is pijnlijk. En er zijn landen waar het erger is, zeker. Maar het zou zo mooi kunnen zijn als we het ''anders'' zijn van de ander juist en vooral als het om liefde of geloof gaat konden accepteren.”
“ Van mij mag jij zijn wie je bent!”
“ Gelukkig is het grootste deel van de mensheid normaal en weet dat het gaat over liefde en tussen man en man, vrouw en vrouw, vrouw en man, blank en zwart , moslim en christen of anders; dat doet er helemaal niet toe.
Liefde is altijd het enige wat telt.”

Een zucht van verlichting nam zijn ruimte in mijn zingende mensenhart.

Schrijver: Bjarne Gosse, 13 april 2017


Geplaatst in de categorie: discriminatie

4.7 met 3 stemmen 507



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)