Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Dromen

Er was iets vreemds aan de hand met mijn geestelijke leven. Ik begon me steeds meer toe te leggen tot het verzamelen van informatie over intelligente mensen die aan de onderkant van de samenleving leefden. Ik had niet veel met de mensen die het gemaakt hadden, de gelijkvogels die in de praatprogramma's verschenen en waarvan iedere scheet breed uit werd gemeten. Ik voelde me aangetrokken tot de boefjes, de mensen die geen andere uitweg zagen dan hun intelligentie te gebruiken voor duistere zaken waar het maanlicht droevig over scheen.

Vijftien jaar jong was ik toen de bekende muziekgroep Fleetwood Mac de song “Dreams” op single uitbracht. Het liedje was veelvuldig op de radio te horen en ik was er door gefascineerd.
De prachtige tekst werd gezongen door de zangeres Stevie Nicks, ze had iets van een mystieke blonde zigeunerin, ik was een beetje verliefd op haar en op het liedje “Dreams”.
In de tekst kwam de zin “Players only love you when they're playing” voor en aan die zin moest ik later vaak terugdenken.

Ella Fiona had verteld dat veel mensen hun eigen behoeften op andere mensen projecteerden en dat het daarom vaak mis ging tussen mensen. Zolang je samen hetzelfde spel speelde was het leuk.
Ik vroeg me af hoe succesvolle mensen het voor elkaar hadden gekregen dat iedereen hun spelletje mee bleef spelen. Hadden zij sociale eigenschappen waarvan ik het bestaan niet wist?

De hele dag had ik er over nagedacht of ik mijn lieve chatvriend uit Ghana een brief moest schrijven. Ik droomde iedere nacht over hem. Dan lag ik in zijn armen, met mijn hoofd tegen zijn torso te dromen over de wilde dieren in de ongerepte Afrikaanse natuurwouden.

Ik had nog steeds niemand gevonden om mee naar de dierentuin te gaan. Ik had de zevenentwintig jarige Thomas uit Polen gevraagd of hij zin had om met mij naar Artis te gaan, en dat ik een vrijkaartje voor hem had omdat ik lid van de Amsterdamse dierentuin was, maar hij bleef geobsedeerd door seksuele verlangens die hij alleen maar kon uiten wanneer hij er voor werd betaald. Ik had een zwak voor zijn verlangende ogen, en de wensen die hij voor zijn klanten had, maar ik vertikte het om in zijn doemscenario een rol van betekenis te spelen. Ik had hem een gedicht laten lezen over vriendschap, en mijn profieltekst in het Engels voor hem vertaald.
Maar hij antwoordde niet meer, hij had alleen wat schamele Engelse chatwoorden over voor potentiële klanten die hem konden helpen met het ledigen van zijn nood.

Helemaal niet meer dromen was ook geen optie, dan werd de eenzaamheid te groot. Ik wilde niet alleen in het duister achterblijven met een onrustig knaagdier of de herinnering aan een hosselende olifant.

Schrijver: Bjarne Gosse, 15 april 2017


Geplaatst in de categorie: individu

4.7 met 3 stemmen 1.019



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)