Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen over mannen

Dwalingen rond een persoon

Er waren zo veel dingen die ik moest doen, dat ik vergeten was dat mijn lezers zaten te smachten om een nieuw Bjarne-verhaal te lezen. Ook voor de datingsite had ik weinig tijd, ik ging er af en toe nog kijken en ontdekte dat mijn profiel werd bezocht. Ik kreeg wat vage berichten, maar ik was niet meer zo happig om te reageren.

Ik had een gevoelsgeschiedenis in mijn hoofd meegemaakt sinds mijn innige vrijpartij met de donkere Hindoestaan. Het feit dat hij tegenwoordig naar een vrouw zocht had mijn gevoelsgedachten niet veranderd.

Voor mij waren er duizend andere schrijvers die over de liefde konden schrijven, maar op de een of andere manier viel ik juist op de mysterieuze mannen die het minst over de liefde wisten.
Ik had zelfs het verlangen gehad om weer eens naar een vrouw op zoek te gaan, de vrouwen van de hulpverlening vonden me allemaal erg lief, maar ik durfde die laatste stap niet meer te zetten.

Ik ontdekte op de datingsite dat andere mannen dezelfde dwalingen hadden, de ene keer waren ze naar een vrouw op zoek en vervolgens weer naar een man. Het kwam veel vaker voor dan werd gedacht, die hunkerende verlegen mannen die plotseling naar een vrouwenboezem verlangden. Het was dan warm in de nacht, het lichaam had dorst, maar durfde zich niet uit te spreken. Er ging dan een geest op zoek naar het licht, lichtvoetig maar niet met de bedoeling om te dansen.

Ik zag zijn lippen graag, omdat ik zijn ogen niet kon zien, een zonnebril tegen te veel daglicht, maar ik kon me een beeld vormen waarom hij het hier had gedaan, en waarom hij net als ik niet anders kon dan dwalen. Het waren de groteske oprispingen van het intieme verlangen, een daad en een geest om het te duiden. Ik liep niet langer verlaten door de nacht. Misschien kwam er iets terug, ik had het al eerder meegemaakt.

Er waren veel dingen die ik had gedaan. Er was zoveel zo vaak overbodig geweest dat ik de intieme handelingen moest herhalen om ruimte te maken voor een toekomstig doel.

Ik ontdekte de dwalingen bij veel meer personen, het was niet omdat ze hypocriet waren, ze hadden gewoon net zo weinig antwoorden als ik. Het had een troost kunnen zijn, maar dat was het niet, zo lang er niet werd gekozen bleef alles in twijfel bestaan. Maar ze wilden ook geen troost, de stoere eenzame mannen, ze waren te verlegen om werkelijk troost te vinden.

De zomerse temperaturen zorgden voor een intensivering van emoties.

Alhoewel ik redelijk assertief was geworden in het aangeven van mijn grenzen overkwam het mij nog steeds dat ik mensen tegen kwam die mij van een aangenaaid oor probeerden te voorzien.
Er was niets mis met mijn beide oren of met mijn vermogen om een ander proberen te begrijpen.
Ik had de beschikking over mijn zintuigen, om er naar muziek mee te luisteren of om een gesprek aan te gaan.

Maar dikwijls was er geen sprake van een gesprek en kreeg ik het gevoel dat ik met doorwinterde door het leven getrainde acteurs en actrices had te maken, die alleen maar hun riedel afdraaiden om hun eigen eenzijdige behoefte te projecteren op Bjarne, die er toevallig lief en sexy uitzag vanwege zijn uiterlijk dat hij had aangepast aan de mode van de moderne tijd.

Ik had geen hekel aan deze mensen, maar ik werd er ook niet vrolijk van wanneer zijn mij bejegenden met hun grenzeloze projecties die slechts waren ontstaan omdat ze zelf iets te kort kwamen in het leven. Iets wat ze met niemand konden delen, en waar ze graag een voorschot op wilden nemen, reeds lange tijd voor dat de werkelijkheid om de hoek kwam kijken. En die werkelijkheid was minder gruwelijk dan het leek, ik had mijn eigen persoonlijke voorkeuren, en ik hield niet zo van mensen die een ander een oor probeerden aan te naaien, zonder dat ze ook maar iets van die ander wisten dat van relevant belang kon zijn.

Ik werd er als kunstenaar soms zo stapelgek van dat ik zin kreeg om het aangenaaide oor te verwijderen, maar dan zou ik toegeven aan de ontvoering en was het losgeld mijn verdriet.
Blokkeren en negeren werden de toverwoorden waar ik van moest leren. Ik kon inhoudelijk goed uit de voeten met kritiek maar niet met lompe manieren. Het aangenaaide oor moesten ze maar op het hoofd van een muis specificeren, ik hoefde deze onzin niet aangesmeerd krijgen. Er was nog maar weinig bekend over het gedrag van de mens.

Schrijver: Bjarne Gosse, 20 juni 2017


Geplaatst in de categorie: mannen

4.7 met 3 stemmen 93



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)