Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen over individu

Vreemd ontworpen wereld

De oudste dochter van de legendarische Amerikaanse zanger Johnny Cash, Rosanne Cash maakte een tijd geleden een mooi muziekalbum met daarop het nummer “World of strange design”.
De titel van dit verhaal ontleende ik aan de titel van dat lied.

Op de een of andere manier moest ik altijd glimlachen wanneer ik het lied beluisterde en dat kwam voornamelijk door de zin: “We talked about your drinking, but not about your thirst – we hadden het over jouw drinken maar niet over jouw dorst “. Het was toegankelijk en filosofisch voor mij en ik projecteerde het onbedoeld op mijn zoektocht naar de liefde, mensen dachten altijd maar aan seks, maar ik was meer bezig met het verlangen.

De wereld was vreemd ontworpen als het om de liefde ging. Er waren mensen die jarenlang getrouwd waren maar nooit meer goede seks hadden, en er waren mensen die goede seks hadden maar nooit dachten aan trouwen. Ik vond eigenlijk allebei de opties onaantrekkelijk, dus ik bleef als een verlegen glimlach ergens hangen in het verlangen. Ik maakte er grapjes over met Ella Fiona, over mijn tijd met Emma Petronella, en mijn ervaring met een jongere man.

Maar of ik ooit een liefdesvriend zou vinden die me wel het antwoord zou kunnen geven bleef de vraag. Het was gegaan zoals ik had kunnen vermoeden, de mensen die niet vonden wat ze zochten haakten af. Er waren er meer geweest die dachten dat ze dichtbij moesten komen, en die dat altijd op die betuttelende manier bleven doen, niet alleen bij mij maar ook bij anderen. Ik kon dat niet meer goed pruimen. Ik wilde samen een agenda invullen en niet vrijwillig in de agenda van een ander springen. Maar de meesten leken voorgeprogrammeerd, acteurs en actrices, alsof ze het van de televisie hadden geleerd. Er was alleen dat bezigheidsbeest van de tijd met zijn afgevlakte emoties van even tussendoor, je red je wel, ik kom nooit meer terug.

Ik probeerde het gemis niet te voeden door terug te denken aan mijn vrijpartij met Kevin, maar soms wanneer ik mijn ogen sloot gebeurde het toch. En dan moest ik er ook weer over nadenken over hoe ik het moest zien, maar het was onmogelijk om het anders te zien zonder het romantische glijmiddel van de genegenheid. Het had me opmerkelijk ontroerd en dat bleef me alsmaar achtervolgen.

De vreemd ontworpen wereld deed vreemde dingen met de liefde, en wij mensen moesten er allemaal in blijven geloven.

Er waren voorstanders en tegenstanders voor gebruik van de Engelse taal in het hoger onderwijs.
Om op academisch niveau te kunnen acteren moest je kunnen denken in de taal die je sprak. Er was geen hoger onderwijs voor de liefde, en het Engels dat ik sprak stemde tot nadenken.

“Van mij krijg je al de prijs van de melancholie. “ had een lezer op een bevriende collega-website onder een door mij geschreven miniatuur over Champagne geschreven, nadat ik had toegegeven dat ik nooit de prijs voor het meest vrolijke gedicht zou winnen. En misschien was het waar wat hij schreef, want ik had inderdaad een melancholieke aanleg en de neiging om alles te romantiseren. Maar er waren ook andere mensen die dat deden en dat ging lang niet altijd over erotiek.

Zo had ik ooit een tante die helemaal verliefd was op haar kruidentuin. Ze ging er iedere dag naar toe, om kruiden te knippen en weer ander kruiden moest ze plukken, en voor weer een ander soort had ze een speciaal soort mes, en ze hadden ook invloed op elkaar, om elkaar te beschermen tegen parasieten, ze kon er urenlang over vertellen.
Dikwijls trok ze er ook thee van, ze noemde dat tisane, omdat er geen echte thee aan te pas kwam.
Ze had wat kalmerende kruiden die haar favoriet waren,. Ze maakte daar een mengsel van, haar “middagdutje tisane “ noemde ze het.

Ze zat dan met haar minderjarige Bjarne-neefje in de tuin onder de parasol bij de boomgaard, met een dampende pot middagdutje tisane op tafel. Ze deed er wat honing in omdat ik nog jong was en we dronken voorzichtig van de tisane, die een smaak had waar ik aan moest wennen.
Na een minuut of tien kregen haar mijmeringen een steeds feeëriekere toon en kwamen er libellen om ons heen vliegeren met doorzichtige vleugels waar het zonlicht door heen viel.
We vielen allebei in slaap en werden opgeschrikt weer wakker omdat er een vroegrijpe appel op de rug van de bodempoes was gevallen, toen hij in de boomgaard aan het jagen was op een boombaard-muis die van de appels wilde snoepen.

Het katertje kwam meteen naar me toe om troost te zoeken.

Schrijver: Bjarne Gosse, 25 juni 2017


Geplaatst in de categorie: individu

5.0 met 1 stemmen 86



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
26 juni 2017
Als vroege tiener las ik de autobiografie van Johnny Cash, waarin veel tragedie zit. Ik had ooit zijn elpee, die in de gevangenis San Quentin was gemaakt. De zin 'San Quentin, I hate every inch of you!' song ik vele malen hartstochtelijk mee. Bedankt, ik wist niet van het bestaan van zijn nu 62-jarige dochter Rosanne, die eveneens een gevierde zangeres is. Je hebt de zangfamilie Cash weer indrukwekkend op de kaart gezet.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)