Het werd steeds beter als het om de liefde ging
Het ging eigenlijk wel goed met Bjarne. Hij wist niet precies waarom, maar het gaf hem een goed gevoel.
Het was nota bene op de verjaardag van Ella Fiona, met wie hij samen mokkataart, biefstuk met paddenstoelen in rode wijnsaus en krielaardappeltjes in de schil gekookt, met verse rucola had gegeten met een glas heerlijke Bordeaux erbij, dat hij een mailbrief kreeg uit Rusland.
Aleksandr noemde hem “lieve Bjarne” en hij legde in de brief uit waarom hij dat deed. Hij kon goed reflecteren en dat was de meest accurate manier om projecteren tegen te gaan.
Hij kon er helder over schrijven, maar hij liet wel doorschemeren een connectie met Bjarne te willen.
Hij wilde alle kaarten op tafel hebben voordat hij gevoelens toe stond, en dat was zijn goed recht want het was een aantrekkelijke man met een zeldzame schoonheid. Een fraaiheid die zo puur en authentiek was, dat het Bjarne soms deed huiveren wanneer hij er aan dacht, terwijl hij de rest van de fles wijn op dronk als opmaat voor zijn verjaardag. Een dag later dan de verjaardag van Ella Fiona, die nog steeds niet helemaal over haar sardonische periode heen was.
Het was voor Bjarne belangrijk om contact te hebben met iemand die goed kon reflecteren. Ze hadden allebei nooit een vader gekend, en Rusland was te ver weg om elkaar lichamelijk te knuffelen.
Het moest dus ergens in de hersens plaats vinden, dat gevoel van liefde waarvoor ze uiteindelijk op aarde waren. En met de rode wijn erbij en de muziek die Bjarne had gevonden over hetzelfde onderwerp was er nog hoop.
Om een foto had Bjarne niet gevraagd. Het zou meteen weer zo’n iconische foto worden. Een gezicht wat nooit meer uit zijn hoofd ging. Hij moest het eerst vanuit de woorden zien te geloven, en het proberen te aanvaarden.
Zo’n jongeman had tientallen aanbidders. Er moest een reden zijn te vinden dat hij juist Bjarne aantrekkelijk vond.
Bjarne moest er een helder antwoord op zien te vinden, maar hij wist het niet. De afstand was zo groot. Hij wilde het eerst meenemen naar zijn dromen.
Zijn schrijftalent had hij nodig gehad om de rode wijn voor de verjaardag van Ella Fiona te financieren. Zijn droomtalent kon hij gebruiken om er voor te zorgen dat zijn nieuwe lezer in Rusland het gevoel kreeg dat hij niet meer zo eenzaam was. En dat er in Amsterdam iemand was die met hem kon mee reflecteren zonder dat er meteen conclusies moesten worden getrokken.
Het enige wat hij deed was zijn hart volgen en het glas wijn opdrinken. Het ging steeds beter met de liefde. En Bjarne had daar baat bij.
Vroeg in de ochtend van maandag 16 oktober 2017, de dag na zijn verjaardag, kreeg Bjarne een lieve mailbrief uit Rusland. Een verlangend bericht van een aantrekkelijke jongeman die ervan droomde om met zijn geliefde in schaarse zomerse kledij op een zandstrand te liggen. Samen genietend van een cocktail van verse vruchtensappen en dromerig kijkend naar de ondergaande zon. In elkaars armen verstrengeld als in een droom met een geweten.
Hij vond het lief om zo’n brief te krijgen van een lieve jongeman uit Rusland, maar Bjarne realiseerde zich ook dat er geen palmenstranden in Amsterdam waren. En dat deze mysterieuze jongeman dit misschien alleen maar schreef omdat hij hoopte dat Bjarne een vermogend man was, die hem met financiële middelen uit het Russische moeras kon trekken.
Het was nu beter even te wachten met een tegenbericht. Het was prachtig najaarsweer in Amsterdam, de stap naar een zonnig zandstrand was niet al te groot, maar de inhoud van zijn portemonnee was te gering om een moderne cocktail te betalen.
Wat als hij die lieve schat moest vertellen dat hij helemaal geen geld had om te dromen. Dat hij amper zelf zijn hoofd boven water kon houden, en dat hij er eigenlijk op hoopte dat de lieve Rus de kostwinner zou worden.
Zou het dan nog steeds een prille aanhankelijke liefdesdroom zijn, of kon Bjarne voorlopig maar beter zwijgen over zijn onhandige maatschappelijke situatie.
Het was fijn om er over na te denken. Hij zou de liefde toch niet willen kopen, dus alles kwam nu aan op reflectie. En om goed te kunnen reflecteren was het belangrijk om te dromen, de hele dag over de liefde.
Amsterdam, 17 oktober 2017
Lieve Aleksandr
Bedankt voor je dromerige brief. Het is zo makkelijk om je droom te verliezen in de corrupte maatschappij, niet alleen in Rusland, maar ook in Nederland. Mensen denken doorgaans alleen maar aan hun eigen belang. Mensen zijn eerlijk, maar ze moeten er wel zelf de vruchten van dragen.
Hoe eerlijker je bent, des te gewilder kan je als prooidier gebruikt worden. Het is de donkere kant van de mensen. Ze willen niet reflecteren, ze projecteren liever. Dat geeft veiligheid. Als je werkelijk wilt gaan discussiëren, dan maak je jezelf kwetsbaar. Mensen zijn liever niet kwetsbaar, ze zijn al voldoende kwetsbaar uit zichzelf.
Ik weet niet of mijn droom ooit uit zal komen. Er zijn zo veel problemen op mijn weg gekomen.
Het lijkt alsof ik er niet meer uit kan ontsnappen. Ik kijk nooit meer in de spiegel. Het is een wezenloos gebeuren van iemand die zijn eigen schoonheid niet meer ziet.
De stemmingwisselingen zijn nu zo hevig, dat ik soms doodsangsten heb. Maar ik zal het in mijn eenzaamheid moeten verteren, zelfs de droom over een geliefde kan mij nu niet verlichten.
Het gedichten schrijven heb ik afgezworen. Ik voel me meer thuis in proza, dan kan ik meer mezelf zijn.
In mijn volgende brief zal ik je heel veel positieve energie sturen.
Bedankt dat je me geschreven. Ik heb het gevoel dat ik ieder dag ouder word. Het is bijna alsof ik een injectie nodig heb om me weer jong te voelen.
Ik weet niet of dromen alleen maar projectie zijn of dat ze echt reflecteren over het alle daagse leven.
Ik wil eerlijk zijn omdat ik waarheid in mijn leven wil.
Dat maakt me kwetsbaar, dat weet ik.
Bjarne
Geplaatst in de categorie: verjaardag
Henk
1.132
Geef je reactie op deze inzending: