Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Een tedere echo uit Rusland

Ella Fiona kocht twee keer per maand een groot stuk rosbief bij de ambachtelijke slager. Ik bakte er dan aardappeltjes bij en er was appelmoes en een speciale soort mayonaise. Rucola om een eenvoudige salade van te maken met klein gesneden ui en een vinaigrette. En natuurlijk een fles rode wijn om de maaltijd soepel te laten verlopen. Ik dronk een glaasje en schonk een glaasje extra voor later op de avond in en de rest van de fles nam Ella Fiona mee.
Ze wilde niet blijven voor de voetbalwedstrijd en ik kon er zelf ook niet mijn aandacht bij houden toen ze weer weg was.

De droomvlinder was weer terug in zijn hok. Ik had de heteroseksuele jongeman waar mee ik de lust had bedreven weer van de chatpagina verwijderd. Ik vond het raar dat hij geen antwoord gaf nadat we zo intiem waren geweest. Ik was er niet boos over, ik had de teleurstelling met tranen verwerkt, maar ik had geen zin om te zien wanneer hij op de datingsite was, wanneer hij om onbekende redenen tegen mij zweeg.

Ik werd benaderd door een negentienjarige man uit Alkmaar die voor vijftig euro naar mijn huis wilde komen om alles te doen wat ik zou willen verlangen. Ik vond het een stap te ver. Er voor betalen zou een ontkenning van de liefde zijn. Hij beweerde dat hij een vakman was, met tevreden mannen als klanten, maar ik liet hem weten dat ik het niet zag zitten.

Omdat ik bezig was alle documenten op mijn computer te sorteren kwam ik op het idee om ook alle mailberichten uit Rusland op mijn computer op te slaan. Het waren enige tientallen berichten, van een tiental verschillende mannen. Ik merkte dat ik een aantal van deze mannen uit Rusland had gemist sinds ik geen mailuitwisseling meer met hen had.

Op Romeo werd ik benaderd door een vierentwintigjarige man uit Frankrijk. Hij vroeg me na twee dagen om mijn e-mailadres. Ik gaf hem mijn e-mailadres. Ik kreeg tien minuten later op woensdag 2 mei 2018 een kort vriendelijk bericht met een zestal foto’s, waarop een goedlachse jongeman met vriendelijke ogen en een sympathiek gezicht was te zien.

Ik dacht dat het mailbericht uit Rusland kwam, want hij had een Russische naam en een Russische glimlach. Een tedere echo uit Rusland. Mijn liefdeshart kon weer geen weerstand bieden.

De volgende dag, donderdag 3 mei 2018 bleek de lieve aanhankelijke Sergey inderdaad in Rusland te wonen. In Kazan, ik kende de stad een beetje van een eerdere homoseksuele Rus waar ik correspondentie mee had gehad. Hij kon aardig voetballen, maar niet goed genoeg om een professionele voetballer te worden, dus hij keek voortaan naar voetbal op de televisie. En er moest brood op de plank komen, toen is hij maar als serveerder gaan werken in een horecagelegenheid, een Russisch café in Kazan. De Russen hielden niet van homomannen, dat verhaal had ik inmiddels al eerder gelezen. Ze mochten daar niet trouwen als man met een andere man van wie ze hielden.
Het nieuws dat er in het Westen een homohuwelijk bestond was overal ter wereld doorgedrongen en schepte verwachtingen.

Hij was lief en sensitief. Weer dat kameraadschappelijke platonische dat me zo in de Russische homomannen aansprak. En opnieuw een paar schattige foto’s van zichzelf met een lieve vrolijke en ook een beetje vrouwelijke lach. Hij had een studie Economie voltooid aan de universiteit van Kazan.

Het was het voorjaar van 2018, mijn moeder was een paar maanden eerder gestorven, en ik verlangde naar een platonische glimlach. De ellende in de wereld was gewoon doorgegaan.
De politieke situatie sprak boekdelen, maar mijn liefdesschrift bleef schaars beschreven.
Na wat korte affaires die weer op niets bleken te eindigen had ik de hoop al min of meer opgegeven.
Ik zou waarschijnlijk nooit meer verliefd kunnen worden en ik moest mijn eigen leven onder ogen gaan zien. Ik zat al helemaal niet aan een Rus te denken om verliefd op te worden.
Tot mijn eigen verbazing gebeurde dat toch. Ik kon de enorme aantrekkingskracht niet anders verklaren. Als ik op de foto’s die hij mij gul toegestuurd had naar zijn lachende ogen keek, spraken deze geen boekdelen, maar werden er hele bibliotheken voor mij geopend. Hij had zoveel expressie in zijn gezicht dat ik weg droomde in een wereld van een oneindige droom-encyclopedie.
Ik voelde het verlangen om hem te omhelzen en nooit meer los te laten.

"There is a new guy, he is from Russia, i feel attracted to him, it feels like i want to feel love."

Schrijver: Bjarne Gosse, 3 mei 2018


Geplaatst in de categorie: emoties

4.4 met 5 stemmen 317



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)