Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Poles

Het schijnt dat beweging goed is voor een mens. En omdat je alles in je leven een keer moet proberen heb ik besloten een weekje te gaan lopen. Dat wil zeggen, elke dag een uurtje een rondje om het stadje heen.
Gister was de eerste dag. Daar zal ik niet verder over uitwijden, tenzij je wilt weten hoeveel meeuwen ik tegenkwam en hoeveel keer ik in een hondendrol stapte.

Vandaag is dag twee en ik ben halverwege als ik word ingehaald door een man met twee skistokken.
Hij loopt fier rechtop. Heel anders dan ik. Ik loop ietwat voorovergebogen, alsof ik constant wind tegen heb. ‘Moet je ook eens proberen,’ zegt de man terwijl hij zijn tempo aanpast aan het mijne.
‘Wat?,’ vraag ik.
‘Nordic walking,’ zegt hij.’ Zo heet deze sport. Je hebt er “poles” bij nodig.
‘Poles?, bedoel je die stokken?’
‘Ze heten poles,’ verbetert hij beledigd.
‘Waarom zou ik dat ook moeten proberen?’
‘Het ontlast je gewrichten, het is goed voor de spijsvertering en je uithoudingsvermogen.
Er worden zelfs cursussen gegeven om de techniek onder de knie te krijgen.’

‘Het is me wat’ zeg ik. ‘Dat kan toch zonder die stokken ook wel? ‘
‘Nee hoor, dat is heel wat anders. Probeer het gewoon een keer.’
‘Nou, ik probeer het wel eerst met een paar stevige takken,’ zeg ik om eindelijk van dat oeverloze gelul af te komen.
‘Takken??, roept hij terwijl hij zijn ‘poles’ parmantig bij elke stap op het asfalt kwakt.

Hij haalt zijn neus op: ‘bovendien is het handig deze poles bij je te hebben als er een loslopende hond op je af komt stormen.’
‘Ik ben niet bang voor honden,’ val ik hem in de rede.
‘O nee?? Ook niet voor zo’n bloeddorstige bouvier of zo?’
‘Nee, geen last van,’ antwoord ik kort want de man begint me nu echt te vervelen.
‘Voor dat soort ongeregeldheden heb ik altijd een pistool bij mij.’ Ik kijk hem na die woorden zo gluiperig mogelijk aan en het werkt: ‘Eh…o…eh…nou, goedemiddag dan maar..eh meneer,’ en na die woorden rent hij er als een bezetene vandoor, de poles kletterend op het asfalt. Zijn techniek laat duidelijk te wensen over bij plotselinge stress.

Op mijn gemak haal ik een papieren zak uit mijn binnenzak en haal er het broodje uit dat daar in zit. Ik neem altijd een broodje mee voor onderweg. Dat kun je met die ’poles’ wel vergeten want waar laat je die stokken als je even wilt eten.
De man rent nu een meter of vijftien voor mij uit en blikt af en toe wantrouwig over zijn schouder.

Ontspannen blaas ik de papieren zak in mijn linkerhand op en laat er dan met grote kracht mijn rechterhand op knallen. BENG!!!!
De man maakt van schrik een levensgrote sprong opzij waardoor hij struikelt en één van zijn poles laat vallen die traag maar onvermijdelijk in de sloot naast de weg rolt.
Hij staat op en kijkt mij angstig aan.
‘Sorry,’ zeg ik als ik hem passeer. ‘Ik dacht dat ik een hond zag…’

Nordic Walking! Wie verzint er zoiets. Het moet niet gekker worden! Met rechte rug en mijn hoofd fier omhoog loop ik door. Achter mij staat de man tot zijn knieën in de prutsloot om zijn pole te redden. Als ik achterom kijk zie ik dat zijn andere pole nu ook in de sloot rolt. En in de verte zie ik een hond aan komen sprinten.

Zouden ze daar met de cursus geen rekening mee hebben gehouden?

Schrijver: paco, 27 oktober 2006


Geplaatst in de categorie: sport

4.3 met 11 stemmen 797



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)