Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Op weg naar het licht - deel 2

Op dit late uur was er in de verste verte geen sterveling te bekennen. De rook van zijn sigaret verwaaide in de koele bries die over het eindeloze akkerlandschap streek. Gezeten op een verlaten picknickplaats, enkele meters van zijn auto, staarde hij uit over het landschap dat langzaam oploste in de avondschemering. Het was een warme dag geweest, ietwat zwoel, en het vocht kroop langzaam uit de velden omhoog. Witte nevels vormden zich in de buurt van sloten en kanalen. Dit is het uur waarop de witte wieven verschijnen, dacht hij. Het bijgeloof waart nog door de polders, maar niemand durft dat meer toe te geven. Men schurkt samen rond de t.v. Waarschijnlijk wordt in deze contreien, waarin toch niks te beleven valt, veel gekeken naar de geile programma’s van SBS-6.

Hij trapte zijn sigaret uit en stapte in de auto. Tien over elf was het; nog een half uur rijden en hij was weer thuis. Hij startte de motor en reed langzaam weg. Vreemd eigenlijk dat zo weinig mensen nadachten over de werkelijke zin van hun leven, van de redenen waarom hun overkwam wat hun overkwam. Ze namen het leven zoals het kwam, morrelden wat in de marge van het bestaan of bedachten grootse plannen die tot mislukken waren gedoemd. Dit leven is slechts een façade, peinsde hij, een ononderbroken oefening om het kleine, zielige ik met al zijn ontelbare verlangens en behoeften te laten ondergaan in de oceaan van het leven zelf, in het leven zonder bijbedoelingen met het eeuwige nu als middelpunt. En hij – hij bedreef zijn eeuwige alchemie van het zielerijk, de bodemkunde van de geest. Hij was een diepzeeduiker geworden in het grottenrijk van herinneringen, dromen en gedachten, waaruit hij schaarse parels dolf voor zijn epische verhalen en gedichten. Morgen – wat zou hij morgen nu ‘es doen? Stel dat geen enkele angst of bekrompenheid hem hinderde, hoe zou hij dan de volgende dag het liefst willen doorbrengen?
Eigenlijk was dat laatste niet zo moeilijk. In gedachten reed hij al met zijn kinderen naar de dierentuin. Hij wist dat de jongste twee verzot waren op beesten; de oudste was dol op computers. In het Noorder Dierenpark had je ze allebei. Als hij een uitpuilende tas met proviand meenam moest het zeker lukken om er een genoeglijke dag van te maken. Gewoon niet zeuren, maar doen. Tussen de bedrijven door kon hij misschien video-opnamen maken.

Het was inmiddels helemaal donker geworden. In de verte zag hij de flatgebouwen opdoemen aan de rand van de stad waarin hij woonde. Nog een paar kilometer en hij was weer thuis. Uit de speakers van zijn autoradio schalde “Moonlight Shadow” van Mike Oldfield. Hij neuriede zachtjes mee. De toekomst kon wat hem betreft beginnen. Niet meer denken, dat eindeloze denken. Hij zou wel zien.

Schrijver: Hendrik Klaassens, 25 februari 2007


Geplaatst in de categorie: filosofie

3.4 met 8 stemmen 1.019



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Günter Schulz
Datum:
3 maart 2007
Email:
ag.schulztiscali.nl
''per aspera ad astra'' - wij stervelingen proberen die weg al tijdens ons aards bestaan te volgen. Je bent een denker, Henk, en daar is niets mis mee. Je hebt mij in elk geval gestimuleerd en stof tot nadenken gegeven. Graag gelezen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)