Vrijwillig (maar niet vrijblijvend)

Wat een geluk dat het gisteren prachtig weer was. Nu is het natuurlijk altijd mooi meegenomen als het prachtig weer is maar gisteren helemaal omdat ik met mijn afdelingscollega’s een dag de hei op ben geweest. En dat ik de letterlijke betekenis. Ons jaarlijkse afdelingsuitje ging dit jaar naar de legerbasis in Schaarsbergen en we zouden daar wat informatie en demonstraties krijgen.

Nu wil het toeval dat ik niet in militaire dienst ben geweest. Hoezo toeval zult u misschien denken. Dat zit zo. Ik ben van 1956 en in 1973 opgeroepen voor de militaire keuring. En hoewel Defensie destijds tot de conclusie kwam dat ik alle benodigde kwaliteiten had om mijn dienst te vervullen, kreeg ik het bericht dat ze me desondanks niet nodig hadden. En dat vond ik niet erg.

En nu stond ik dus gisteren op die legerbasis en dacht ik nog even: “Wat heeft Defensie me deze keer te vertellen?”. Na een korte inleiding en een video werd het me al gauw duidelijk dat ik hier niet zomaar bij enkele macho militairen op visite was. Ik was op bezoek bij het Korps Nationale Reserve, Natres zoals ze zichzelf trots en kortweg noemen. Heel vaag kwam een gedachte bij me op dat ik daar wel eens van gehoord had. Maar het zei me dus niet zoveel. De video gaf een aardig beeld van wat Natres is en doet. En wat denk u wat? Ik was op bezoek bij mijn redders! Hoezo, redders? Natres had in 1995 gezorgd voor het leveren van manschappen om de dijken in het Rivierengebied te bewaken en te versterken. U weet het vast nog wel. Het dorpje Ochten – een stukje stroomopwaarts vanaf Tiel – was wereldnieuws want de dijk stond daar zwaar onder druk vanwege de hoge waterstand en kon ieder moment doorbreken. Beelden van militairen die zandzakken legden waren zelfs tot in Japan en Amerika op TV te zien. Die militairen waren dus bij Natres en als zij zich niet vrijwillig (maar niet vrijblijvend!) hadden ingezet voor de veiligheid van het Rivierengebied, was de dijk bij Ochten misschien wel gebroken. En wat zou er dan gebeurd zijn? Dat blijft voor mij gissen maar het toeval wil dat ik in Tiel woon en dus deze militairen een beetje als mijn redders kan beschouwen.

Dat gaf toch ineens een heel andere dimensie aan dit jaarlijkse dagje plezier op kosten van de baas. Het enthousiasme waarmee de mensen van Natres over hun werk spraken en het feit dat zij zich vrijwillig (maar niet vrijblijvend!) inzetten voor de veiligheid van anderen maakte toch wel indruk op ons. En ik kan u verzekeren dat daar wel iets voor nodig is. Verder kregen we die dag een aantal boeiende demonstraties en konden we in de middag zelf op de hei met een aantal oefeningen aan de slag onder het toeziend oog van enkele “rode baretten” die de hele middag vanuit een boven ons hoofd rondvliegende Chinook onze verrichten konden volgen.

Aan het eind van de middag namen we – onder de indruk – afscheid van de mannen die zich die dag voor ons vrijwillig (maar niet vrijblijvend) hadden ingezet.
Terwijl ik in de bus zat op weg naar een buffet ter afsluiting van de dag, gingen mijn gedachten uit naar mijn afdelingsmanager die met de andere leden van het Management Team (MT) die dag ook op de hei zat. En dat niet in de letterlijke betekenis. Zou het MT ook zo onder de indruk zijn van een dagje hei? Of zou het programma vooral een hoog “niet vrijwillig (maar wel vrijblijvend!)-gehalte” hebben gehad? Zonder in mijn mijmeringen een antwoord op die vraag te geven bedacht ik wel dat vrijwilligheid (zonder vrijblijvendheid!) in ieder geval iets is waar je op kunt bouwen. Of een dag op de hei - in overdrachtelijke betekenis - dat ook oplevert zal ik binnenkort eens aan mijn manager vragen.

vrijwillig vrijblijv vrijblijvend

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 667