Over de academische vrijheid
De afgelopen tijd heeft er middels het universiteitsblaadje Folia een discussie plaatsgevonden over de academische vrijheid. Ook het satirische blaadje Propia Cures, dat door niemand wordt gelezen behalve door de redactieleden en wat inzenders voor prijsvragen waarmee je een redacteurzetel kan winnen (hoe narcistisch kan een simpel studentenblad zijn?) heeft zich ten langen leste gemengd in de discussie en de benauwde veste die ook door het leven gaat onder de naam van universiteit.
Beide partijen (hierbij laat ik de bijdrage van Propia Cures achterwege aangezien zij enkel op de man speelt) bestoken elkaar met leugens en vooroordelen en betichten de ander ervan hetzelfde te doen. Resultaat is dat beide partijen nog verder van elkaar komen te staan.
Willem Frederik Hermans (Niet uit kwaadaardigheid, blz.249) definieert de term academische vrijheid als volgt:
“Dat iemand professor is voor de eer en niet voor de centen. Universitaire functies betalen misschien slecht, maar bieden daartegenover alle gelegenheid tot het botvieren van persoonlijke culturele liefhebberijen. Dit wordt zelfs aangemoedigd, bevorderd en bewonderd.”
Voordat gewone mensen ook aan de universiteit konden en gingen werken waren universitaire functies alleen voor adacdemici, studenten die na hun studie aan de universiteit bleven werken en verstand hadden van waarmee ze bezig waren.
De academische vrijheid is verloren gegaan toen de universiteiten werden opengesteld voor het volk. Toen elke burger aan de universiteit kon komen werken en voor het grote geld ging. Niet meer voor de eer alleen, dat heeft de omslag betekend in het academische denken. Op het moment dat een onderzoeker niet meer puur gedreven wordt door liefde voor zijn of haar onderzoeksobject, de liefde voor de wetenschap an sich en niet minstens het gevoel heeft met dat onderzoek een bijdrage aan die wetenschap te leveren, dus niet alleen maar zoveel mogelijk subsidie probeert binnen te halen, kan er naar mijn mening niet meer gesproken worden van pure wetenschap.
De hele discussie over wel of geen academische vrijheid aan de universiteit en wat dat dan wel niet is, is volslagen zinloos aangezien sindsdien de academische vrijheid verdwenen is.
Een academicus word je niet zomaar, maar daar denkt men in deze tijd –helaas - anders over.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: wetenschap
onderwijs
1.024
Geef je reactie op deze inzending: