Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Eeuwig is een olifant zonder snuit

'En toen kwam er een olifant met een lange snuit en die blies het verhaaltje uit'.
Zo eindigde ieder verhaaltje voor het slapen gaan. De tijd ging door en enkele jaren later lag ik met een zaklantaarn onder de dekens boeken te lezen waar geen lange snuit aan te pas kwam en ikzelf het moment van dichtklappen bepaalde, tenzij de mij overmannende slaap dat deed.

Zo vervliegt de tijd en momenteel zit ik met alle licht aan midden in de nacht achter de laptop over olifanten met lange snuiten te schrijven.
Tijd en eeuwigheid. Altijd houden ze ons wel bezig. Je staat een eeuwigheid op de bus te wachten of in de file en gezelligheid kent geen tijd. Maar is eeuwigheid nou gewoon een hele lange tijd, zolang dat ie nooit ophoudt?

Toen ik in een autobiografie van de Italiaanse blinde tenor Andrea Boccelli las hoe het met blindheid zat werden mijn ogen geopend voor wat eeuwigheid in ieder geval niet is. Dat zit zo. Boccelli weet wat het is om te kunnen zien, want als kind had hij nog gezichtsvermogen. Zijn laatste visuele waarnemingen werden teniet gedaan door een ongelukkig terechtkomende bal bij een voetbalwedstrijd. Precies tegen zijn goede oog. Hij schrijft dat het onzin is dat een blinde in het duister leeft omdat ie 'het licht niet meer in de ogen heeft'.

Een blinde merkt helemaal niets meer van licht of donker omdat zijn gezichtszintuig niet meer werkt. Licht en donker bestaan gewoon niet voor hem. Iemand die blindgeboren is zal die sensatie nooit kennen en het is dan ook niet belangrijk voor hem. Hij kan zich ook niet druk maken over een verlies ervan. Wat men nooit gekend heeft mist men niet.

Het bovenstaande zette mijn denken over tijd en eeuwigheid in gang. De meeste mensen denken dus dat eeuwigheid en tijd in elkaars verlengde liggen. Een verschrikkelijke (letterlijk) tijdsuitbreiding is dan 'eeuwigheid'. Een hemel waar je oneindig lang moet zingen voor de Heer...brr… wat een ramp moet dat zijn. Als het dan ook nog hetzelfde lied is! Een eeuwigheid waarin nooit eens iets spannends gebeurt omdat alles volmaakt is (tenzij je in de moslimhemel terechtkomt met een stelletje maagden als beloning voor trouwe dienst).

Maar ontkoppel nu tijd en eeuwigheid eens net zo als blindzijn ontkoppeld is van licht tegenover donker. Inderdaad, dan weten we nog minder over het begrip ‘eeuwigheid’. Wat we dan wel weten is, dat, evenals de blinde het zintuig mist wat de zienden allemaal zo normaal vinden om dingen visueel waar te nemen, wij niet weten wat eeuwigheid is. Maar we weten vooral ook, dat we niet kunnen uitsluiten dat er een eeuwigheid zal zijn of al is. Onze ogen hoeven alleen nog maar geopend te worden om hem te ervaren. Dat een eeuwigheid zelfs ook een seconde kan duren als hij niets meer met 'lange tijd' te maken heeft hebben we vast allemaal wel eens ervaren.

We verloren even ons zintuig dat de tijd bijhoudt: verliefd, geschokt, ontroerd of verdwaasd als we waren. En in onze dromen als we ons die herinneren, speelt tijd vaak ook geen rol. De dingen kunnen gelijktijdig gebeuren terwijl we weten dat ze zich op verschillende momenten hebben afgespeeld.

Ik ben ervan overtuigd dat de eeuwigheid bestaat, dat we er nu al deel van uitmaken en dat ieders eeuwigheid verschillend en toch hetzelfde is. Het is net als met water: in hoeveel vormen komt water niet voor op aarde: rivieren, regen,urine, speeksel, meren, oceanen, wolken, soep... en toch zijn het allemaal dezelfde waterdruppels. Als ik één waterdruppel gezien heb ken ik al het water ter wereld terwijl ik het tegelijkertijd helemaal niet ken.

Ik geloof in een extra dimensie en een zintuig om die dimensie waar te nemen, dat we nu nog missen. Ooit zullen we die dimensie wel waarnemen en dan zal blijken dat de realiteit die we hier en nu beleven slechts een onderdeel is van een veel grotere realiteit. En ik ben zo optimistisch om te hopen en te geloven dat in die realiteit met die extra dimensie en door dat extra zintuig zal blijken dat de mensen veel meer met elkaar verbonden zijn in eenheid en liefde dan het zootje ongeregeld dat we nu vaak blijken te vormen.

Schrijver: Gerard Wassekwam, 7 juni 2007


Geplaatst in de categorie: tijd

2.1 met 8 stemmen 1.102



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
kick-ass-angel
Datum:
4 oktober 2007
Mooi stuk. Er zijn veel punten waarover ik nog met je "in discussie" zou willen gaan, maar daar leent deze ruimte zich - jammer genoeg - niet goed voor.
ik ben er van overtuigd dat alles en iedereen met elkaar verbonden is. EEN IS. Geen separatie. Ook denk ik dat we dingen pas gaan begrijpen als we NIET kijken met onze ogen, maar ze juist sluiten. "kijken" met ons hart/gevoel. De wereld zou bovendien een stuk vreedzamer zijn als we allemaal blind waren, zodat we ons niet hoeven bezig te houden met schijnbare verschillen tussen mensen/volken etc.
En tja punter... zo is er nog meer... maar niet hier en niet nu...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)