De dichteres Hanny Michaelis (1922-2007)

ALS de laatste ballon
de mist is ingegaan,
het laatste kaartenhuis
in elkaar is gevallen
en de laatste zeepbel
uiteengespat, zal ik komen
met knikkende knieën
in de zekerheid dat ik
niet word afgewezen.

Uit: De rots van Gibraltar
G.A. van Oorschot, 1969
_________

Op maandag 11 juni is de dichteres Hanny Michaelis in de leeftijd van 84 jaar gestorven en — geheel in de Joodse traditie — is zij reeds op dinsdag 12 juni ter aarde besteld. Dit is gebeurd in kleine kring; een officiële herdenking is voorzien voor woensdag 20 juni in museum De Burcht.
Hanny Michaelis werd in Amsterdam geboren in 1922, op 19 december. Als gevolg van de extremistische rassenwaan van Hitler en consorten verloor ze haar beide ouders in de oorlogsjaren. Daaraan refereert ze ook in haar gedichten, zoals in 'De rots van Gibraltar' (1969).
In 1948 trad ze in het huwelijk met collega-pennenvoerder Gerard Kornelis van het Reve (1923-2006).
Een jaar daarna verscheen haar eerste bundel bij uitgeverij Meulenhoff: 'Klein voorspel' (1949), gevolgd door nog vijf bundels in een tijdsbestek van 22 jaar. 'Water uit de rots', kwam in 1957 uit, in 1962 gevolgd door 'Tegen de wind'. In 1966 werd 'Onvoorzien' gepubliceerd, en de laatste bundel kwam in 1971 uit, met als titel 'Wegdraven naar een nieuw Utopia'.
__________

TUSSEN de andere bomen,
welige groene gevaartes,
die ene, ieder jaar schraler in knop
en nu alleen nog maar een fijn
vertakt skelet, broze vergroting
van een blad in de herfst
dat tot op de nerf is verteerd.

Een caricatuur van Goethe’s
groengouden levensboom,
maar dichter bij de waarheid.

Uit: De rots van Gibraltar (1969)
_________

Doordat de herenliefde in het leven van haar echtgenoot een voor verdere samenleving bezwaarlijke rol ging spelen, gingen de beiden uiteen, maar ze bleven goed bevriend, en ook later heeft Hanny Michaelis haar ex nog meer dan eens opgezocht. Toen Gerard Reve in april 2006 overleed, was ze echter al te ziek om zijn begrafenis, in het Belgische Machelen-aan-de-Leie, bij te wonen.

In 1985 heeft Hanny Michaelis een kleine keuze uit eigen werk geleverd aan uitgeverij Van Oorschot voor een verzamelbundel met werk van dichteressen: Gedichten — 1945 G.A van Oorschot 1985.
Daarna stelde zij een keuze uit eigen werk samen, die in 1989 als 'Het onkruid van de twijfel' werd gepresenteerd.
In 1996 werd al haar poëzie in één bundel bijeengebracht: Verzamelde gedichten. In 2006 is daarvan de vierde druk uitgebracht. Een jaar dáárvoor had J.J. Voskuil nog een bescheiden keuze uit haar gedichten gemaakt.

Hanny Michaelis werd in 1995 onderscheiden met zowel de Anna Bijns Prijs, alsook de Sjoerd Leikerprijs, voor haar gehele oeuvre. Drie decennia eerder, in 1966, had zij de Jan Campert-prijs ontvangen.
In 2002 zijn haar jeugdherinneringen uitgekomen onder de titel 'Verst verleden', over haar wel en wee in de jaren twintig en dertig in de hoofdstad.
________

DE triomfantelijke moeders
achter hun kinderwagens
zouden van me walgen als
ze wisten hoe opgelucht
ik me voelde toen ik merkte
dat ik niet zwanger was
en geen moord hoefde te plegen
om te voorkomen dat door mijn toedoen
iemand gedwongen zou worden
zich aan het naargeestige leven
vast te klampen uit angst
voor de dood.

Uit: De rots van Gibraltar (1969)

Biografie van deze schrijver

Literatuur Nederland Nederlands In memoriam

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.2 met 4 stemmen 622