Ook paradijselijke toestanden in beeld gebracht

Meer dan alleen Honden
In onze bijdrage van 15 juni over de tentoonstelling in Groningen, getiteld Beware of the Dogs, met werken van de schilder Pim de Hart, zou wel eens de indruk gewekt kunnen zijn dat er in de expositieruimte alleen maar schilderijen en eventueel andere kunstwerken zouden worden getoond, die likkebaardende en in niet geringe mate vervaarlijke viervoeters, of in roze bontmanteltjes hups dartelende permanent-poedels, uw komst met smart zouden tegemoet zien. Weliswaar heeft de poster, die de tentoonstelling aankondigde met een hond, die zelfs een aureool boven de kop heeft zweven, uiteraard een iegelijk, die niet beter wist, inclusief uw verre correspondent, beentje gelicht, op de verkeerde poot gezet en daardoor een volstrekt, doch wis en waarachtig niet geheel en al, verkeerd spoor doen volgen.

Waarschuwende functies
Zondagmiddag heb ik, samen met onze Amber, deze tentoonstelling bezocht, mede er van uitgaande dat dit hondse damesmeisje er ook iets van zou kunnen meenemen. Dat heeft ze ook wel, doch alles wat haar aldaar interesseerde, waren de overige aanwezigen: gastvrouwe en bezoekers. Zelfs toen ik Amber heb rondgeleid en daarbij uitleg heb gegeven over de zeer interessante Dober-SuperBat-man, had ze haar volle aandacht bij mijn betoog, doch niet in de geringste mate bij het groot(s) afgebeelde Bulderblafbeest dat zijn steentje nog zal moeten bijdragen tot redding van mens en milieu — dat laatste vooral in de zin van het toezien op en voorkomen van milieuvergiftiging qua ’s mensen mentaliteit, die warempel niet dikwijls genoeg ook humaan-wenselijk is. Vervaarlijk bassend blaffen en met de aanblik van definitieve onsterfelijkheid rondparaderen is datgene wat we hopen dat die bewuste Heer of Vrouwe Hond — u vindt hem of haar afgebeeld onderaan de bijdrage van 15 juni: Beschouwing nummer 121 — zal realiseren als er nieuwe gevaren dreigen in presidentiële paleizen of eventueel in een huis dat naar één onzer vaderlandse dichters, Jacob Cats, is genoemd. Kortom, het dier moet Waaks blijven, ook en vooral in Kamer Twee.

‘Alone’ en ’Together’
In een nis zijn tevens drie bij elkaar horende acryl-op-doek stukken geplaatst, waarvan de twee buitenste van het ‘drieluik’ op het formaat 122 x 212 cm zijn en het middelste bescheidener is uitgevallen, maar die tesamen een verhaal vertellen dat de bezoeker zelf moet ondergaan, waardoor er wellicht een heel scala aan interpretaties ontstaat — één van de meest belangrijke functies die onverbrekelijk aan kunst — elke vorm van kunst — zijn verbonden.

MacWieEnWatDanOok
Afgezien van de vervaarlijk lijkende stilleven-hondebeesten, die wellicht drommen kinderen zouden kunnen aanspreken — gezien de onbedaarlijke gruwelen met welke deze nul- tot zestienjarigen in het dagelijks bestaan worden geconfronteerd, zo niet direct door (één der) ouders, dan wel indirect door de luid schallende en hersenen verwekende televisiereclame op vooral de commerciële netten — kan ook de McFungus op een doek van 60 x 60 cm als kinderlokker fungeren, al is de eventueel opdoemende vrees gerechtvaadigd dat het juist de kinderen zullen zijn, die na het zien van de ‘paddestoel’ — in de vorm van een product van één der yankenvastvoedselketenen, waarvan ik de namen weiger te noemen, wijl ik mij daarmede zoude bezondigen aan het propageren van wandelende vetkwabben veroorzakende b(r)ouwsels welke menig kind wenst te consumeren — juist de ouderen zullen (trachten) mee (te) lokken, en gaat dat niet door vriendelijk verzoeken, bidden en smeken, dan gaan de klittende koters en/of de puberende pestkoppen wel over tot andere — lees: heel wat hardere — actie; daar kunt u iets van dat bij die yankenbraderijen geboden engs op inzetten.

Paradijselijke toestand
Als contrast bij, en deels tegen, het subliminaal geïmpliceerde, dat de McFungus bij uw correspondent heeft losgeweekt, hangt naast dat voor de een eetlust, voor de ander beeldenrijkdom, voor derden wellicht honger naar wat de ziel nooit heeft bezeten, opwekkende — en niet bepaald vegetarisch aandoende anwb-boswegwijzertje voor wielrijders en voetgangers — een uitbeelding van Eden, op het formaat 65 x 85 cm. Hierin zijn paradijselijke toestanden bijeengebracht, maar wel vanuit een mannelijk blikveld: een slapende ligt met een aantal geledigde flessen onder een boom zijn roes in banen te leiden. Boven hem fladderen vlinders, wier tekening op de vleugelen bestaat in diverse speelkaart-waarden. Mannelijke bezigheden zijn hier waarlijk Troef, hetgeen nog eens wordt onderstreept door een koppel witte, wild wippende konijnenbeesten.

Vrouwelijke invalshoek
Doch je kunt het ook vanuit een vrouwelijk (wens)beeld beschouwen: manlief was fijn weg van huis: kaarten in de kroeg en zuipen als een zeevaarder, en nu slaapt hij lekker, en hopelijk lang, zijn roes uit onder een paradijselijke boom, met om hem heen bijtes en bloemetjes, en in zijn roes een al dan niet natte — na flink wat drank ingenomen hebbende — droom over de cohabitatie, die hij niet zelf hoeft te verrichten. Dat is het ideaal tussen droom en daad, waar geen wetten in de weg staan of praktische bezwaren, doch soms wat weemoedigheid, die met enige inspanning best valt te verklaren (vrij naar Willem Elsschot: Het Huwelijk, 1910).
Als je dit doek met een zweem van optimistisme beziet — en wie wil dat niet (ach, dat rijmt!) — dan liggen de paradijselijke toestanden binnen het bereik van de beide geslachten, en zolang we daarvan niet nog meer hebben, moet dat vooralsnog toch voor enige vorm van bevrediging kunnen zorgdragen.
Ik zou zeggen: Kom er eens om.

Tot en met zondag 15 juli is de tentoonstelling
elke vrijdag, zaterdag en zondag vrij toegankelijk
tussen 13:00 uur en 17:00 uur
in Galerie Kunst in de Kop, Trompsingel 21 te Groningen.
Telefoonnummer: 050 3111667.