Lege hulzen

Dit jaar was ik zomaar in de gelegenheid de troonrede in zijn geheel op internet te volgen.
Natuurlijk was ik ook benieuwd naar de hoedjes en de outfit van de koninklijke dames. Ik blijf een vrouw, tenslotte.
Maar ik wilde toch ook wel eens horen wat Wouter Bos, via de spreekpop Beatrix, had mee te delen.
Net als iedereen hoorde ik natuurlijk over lastenverzwaringen enzo. Maar okay, ik ken er genoeg die het geen ramp vinden om in te leveren voor anderen die het minder hebben. Maar dan moeten ze er wél vanuit kunnen gaan, dat het ingeleverde geld, écht goed besteed wordt en niet in bureaucratie blijft steken.

Zo hoorde ik over heel veel zaken, die onder de "vier pijlers" van het toekomstige beleid vielen. Allemaal projecten die de regering het komende jaar in gang ging zetten.
Het hield maar niet op. Het was letterlijk teveel om op te noemen!
Het was alsof de lopende band van "één van de acht" voorbij kwam, waarbij je later moest vertellen wat je allemaal had onthouden.
Ik kreeg iets, van: jeetje wat willen jullie teveel tegelijk gaan doen! Dat lukt toch nooit.
Heel sterk kwam de associatie in me op met een Kerstpakket.
Je zou er niet aan moeten denken, dat het werd afgeschaft.
Iedere keer is het toch weer leuk die grote doos in ontvangst te nemen en te gissen "wat er in zit". En op het eerste gezicht is het ook altijd geweldig: al die kleurige pakjes.
Totdat je die dan weer heb geopend en bij nadere beschouwing moet constateren, dat de kringloopwinkel, binnen een paar weken, alweer met ruimtegebrek zal kampen.

maatschappij

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.2 met 5 stemmen 379