VOEDSELVERSPILLING
Onlangs werden we geconfronteerd op de televisie met de gruwelijke reportage uit Bulgarije hoe de kinderen in een “tehuis” werden behandeld. Vreselijk. En nog erger bleek de boodschap zoals Margaretha Guidone, huisvrouw uit Kapellen, de politici er attent op maakte dat de film van A. Gore “An Inconvenient Truth’” ook voor hen bestemd was.
De opwarming van de aarde door ongecontroleerde verspilling van de uitlaat- en andere gassen wordt uiteindelijk nefast voor de mensheid als er niet wordt opgetreden. NU! Kyoto-normen halen is en blijft de missie voor Prins Filip en voor ieder van ons, zoveel is zeker.
En toch zijn er die menen dat dit niet voor hen opgaat want die maatregelen opvolgen zou nadelig kunnen zijn voor o.a. de werkgelegenheid om er maar één te noemen. Kijken we allen maar eens in eigen boezem om na te zien hoe groot onze bijdrage kan zijn b.v. door de thermostaat in onze woning één graadje lager te zetten. Hoe klein ook vandaag, het helpt ons vooruit, morgen.
Heb je ook de bijdrage gezien over de voedselverspilling in de huishoudens op tv? Het is onwaarschijnlijk verschrikkelijk hoe er met het voedsel wordt gesold en geknoeid. Mensen gooien kostbaar eten zomaar weg terwijl zovelen onder ons vreselijke honger lijden. (En dan komen de vrijwilligers rond van “Broederlijk Delen” die er niet altijd goed worden onthaald.) Ze kiepen het eten weg doordat de versheiddatum is verstreken, de aangekochte hoeveelheid te groot bleek, de bereide schotels niet naar hun smaak waren. Kinderen eten niet altijd wat de pot verschaft. Ze vluchten naar de koelkast of andere schapraaien en doen zich te goed aan etenswaren die voor andere gelegenheden voorzien waren. Ze snoepen te veel tussendoor. Hebben geen honger op het juiste moment en…, afijn, een ononderbroken keten van ongebreidelde willekeur.
En dit allemaal onder de mom van hygiëne en besmetting. En wat ook zo eigenaardig is: het blijkt zowel in de “arme” buurten als in de “welgestelde” villazones even erg te zijn.
Nederlandse bedrijven en consumenten gooien jaarlijks voor vier miljard euro weg aan voedsel. Om maar van de Belgische te zwijgen. Die bedrijven maken niet eens het weggegooid voedsel niet-recupereerbaar door het te behandelen met ik-weet-niet-welk-product. Schande.
Herinner je ook die tomatenaanvoer op de groenteveiling die dermate groot bleek dat de prijs kelderde en men daarom maar duizenden tonnen heerlijk voedsel vernietigde om de prijs stabiel te kunnen houden?
Zie ook die verspilling in dat uitzinnig jaarlijks (augustus) tomatenfeest in Buñol (Valencia, Spanje). Een dag per jaar verandert het slaperige plaatsje Buñol in een vrolijk slagveld waar men elkaar bekogelt met tomaten. Vrolijk! Terwijl anderen creperen.
En die zalmvangst in Canada die zo’n geweldig resultaat opleverde dat de zalmverwerkingsbedrijven er niet mee weg kon en die gewoon op de velden liet storten als meststof.
De periodes rond Nieuwjaar en september, rond de ramadan en Pasen zijn bekend om de grote hoeveelheden voedsel die in de afvalzakken terecht komen.
Gemeentebesturen doen enorme veel moeite om de afval te beperken en daar zit toch heel wat etensresten bij. Waar er thuis gecomposteerd wordt ligt er, en dàt is minder erg, minder voedsel in de zakken.
Doet u ook mee aan voedselverspilling? Misschien onbedacht, misschien ondoordacht!
Verleden week maandagmorgen nam ik het station te K., zo rond de klok van negen, plaats op een bankstel waarop reeds twee magere kirrende meisjespubers snaterden. Ik schatte ze rond de vijftien à zestien jaar (hoewel schijn bedriegt). Wellicht hadden ze nog niet ontbeten thuis of keerden ze huiswaarts na een zondagnachtje stappen, want ze waren juist begonnen een lekker ruikende croissant, boterkoek of wat ook op te eten. Ze kwaakten en ze kletsen. Ze giechelden. De zwartharige begon meteen aan haar tweede koek waarop de andere luidop treiterend meesmuilde: “zeg hé, je gaat toch niet die tweede koek ook opeten, hé vetzak?” Ik moest opkijken en het stel bezien. De zwarte had er juist haar tanden ingezet en bekeek beteuterd haar koek en dan haar vriendin aan. Aan dier houding was te zien dat ze het meende. Ze trok een grijns van degout over haar aangezicht. De donkerharige liep als een kievit daarop in één draf naar de vuilnisbak en gooide haar gedeeltelijke ontbijt erin. Al dansend en snaterend kwam ze nadien terug plaatsnemen bij haar vriendin. Het gekwaak en geklets ginder verder.
Toen ik opstond om mijn trein te halen, dacht ik bij mezelf: beste vader en moeder, gij die zo goed zorgt voor je kind, gij die werkt en spaart weet dat achter je rug heel wat gebeurt wat niet door de beugel kan o.m. de voedselverspilling.
Het bewust maken van de onnodige voedselvermorsing van de jeugd gebeurt o.m. in de scholen.
Helaas zijn er haast geen kooklessen meer. Integendeel, zijn er nu de automaten waar er “ongezond” voedsel te verkrijgen valt. Kassa, kassa!
Een resumé tegen de algemene voedselverkwanseling opgeven valt buiten dit cursiefje wat echter niet belet dat we er de aandacht niet zouden mogen op vestigen, niet?
Misschien heb jij er wat aan gehad? Smakelijk dan.
Waar is de tijd van: “Toen er op een keer weer een grote menigte bijeen was, en ze niets meer te eten hadden, riep Hij de leerlingen bij zich en zei tegen hen: “verzamel de broden en de vissen” en ze brachten Hem vijf broden en twee vissen….?
skynet.beGeplaatst in de categorie: voedsel
MAATSCHAPPIJ
1.084
Geef je reactie op deze inzending: