Beschouwingen

In Gebed

Het Leven is elke dag een verandering.
Van het moment dat je opstaat en daarna een dag van het leven gaat beginnen. Elke dag zal anders zijn. De ene dag vrolijk, de andere dag zwaar maar elke dag is een dag van ons leven.
Het leven dat soms zo moeilijk te beleven valt. Ik heb op dit moment het gevoel dat mijn dagen voorbij gaan zonder dat ik ze beleef: is dat niet zonde van de dagen die zomaar voorbij glijden. Zonder dat je door hebt wat er gebeurt, is er al weer een dag voorbij. Stilstand dzit ik daar nu in vast en het vervelende is dat je het weet. Maar niet weet hoe je het moet veranderen.

De strijd die ik elke dag weer doormaak om toch weer zin aan het leven te geven. Het lijkt soms zo uitzichtloos. Zo vermoeiend, zo vol van leegte dat het bestaan ervan gewoon eng is.
Je afvragen hoe het ooit zo ver heeft kunnen komen heeft geen zin.
Je afvragen hoe je er doorkomt met zo weinig mogelijk kleerscheuren om weer verder te kunnen gaan. Het zien van het licht aan het einde van die donkere tunnel: ik zie het niet, ik durf er niet in te gaan. Het moet mogelijk zijn zelfs voor mij om uit deze donkere put te geraken, wie helpt mij.

Ik denk aan mijn familieleden die allemaal in onze lieve Heer geloven. En heel stilletjes - zonder dat ik er erg in had - zakte ik op mijn knieën en trad stilletjes in gebed. Ik weet niet of het gaat helpen, maar Lieve Heer leer mij weer opnieuw leven. Zo dat ik weer van het leven kan genieten en met plezier de dag weer gaat beginnen.
Net zo als toen!

Schrijver: E van Dam, 24 februari 2008

Biografie van deze schrijver