Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Wilde orchideeën

Het zou een mooie zomerdag kunnen worden.
Vroeg opgestaan om met mijn zoon van 15 de natuur te verkennen.
De zon was nog niet zichtbaar en flarden mist dwaalden nog over de weilanden.
De stilte zonder auto verkeer was heerlijk en de vele vogel geluiden gaven een natuurlijke dimensie aan deze beginnende dag.
Op weg naar het veen land begon het licht te worden en zagen we al enkele reetjes in het grasland lopen.
Eigenlijk kon deze dag niet meer stuk.

Waarom doen we dit niet vaker, even vroeg opstaan en dan de schoonheid
van de natuur ervaren?
Ik kon geen overtuigend antwoord bedenken en dacht daarom maar in de richting van drempels: laat naar bed, niemand wil ooit mee en vroeg opstaan.
Nee, nu zou het alleen maar genieten zijn en kon ik die jongen misschien
nog wat over de natuur en de biologie bijbrengen.

We parkeerden onze auto aan de rand van het natuur gebied in Weiteveen.
Na het uitstappen viel het op dat het nog vrij koud buiten was.
Dus de meegenomen jassen gingen aan en een klein rugzakje ging om, waarin broodjes zaten en wat te drinken.
Ook een wandelkaart en een zakmes had ik in die zak gestopt.

Mijn zoon vroeg me of we wel hier mochten wandelen, want op het bordje stond vermeld: ten strengste verboden voor onbevoegden.
Natuurlijk mag dat, anders zou toch niemand iets aan zo'n natuurgebied
hebben?
'Behalve de dieren en de planten' zei mijn zoon vrij ad rem.
Je merkt dan meteen dat zo'n jongen op school over dit soort zaken heeft gesproken, waarschijnlijk tijdens de biologielessen.
Nee, je mag hier gerust wandelen, maar je mag geen bloemen plukken, geen planten meenemen en geen dieren verjagen. Dat kwam er eventjes lekker autoritair uit.
Hij zei niets meteen meer terug, maar even later vroeg hij mij:
Pap,is hier ook een boswachter aanwezig?
Ja, die zal hier ook wel eens rondlopen, maar niet zo vroeg denk ik.
Opgelucht liepen we naast elkaar verder.

Kijk, pappa, een wilde orchidee! Nee jongen, dat is een bosviooltje.
De natuur was prachtig en ik genoot volop van mijn vrije zaterdag ochtend.
Na wat gestaard te hebben naar een roofvogel zei mijn zoon: Pap wat zijn
dat voor een geluiden daar in de verte? Het lijkt wel een groep mensen.
Dat lijkt me niet waarschijnlijk zo vroeg in de ochtend.
Maar de stemmen kwamen dichterbij.

Het bleek een groep wandelaars te zijn onder leiding van de boswachter.
Hoewel hij me vertelde dat wandelen in dit gebied alleen was toegestaan met iemand van de boswachterij, mochten we bij het groepje aansluiten.
Het werd voor mijn zoon een leerzame ochtend, temeer omdat de boswachter het heerlijk vond om veel te vertellen. Zo'n biologieles zou elk kind uit zijn klas moeten hebben. De hele groep begon te luid te lachen nadat de man in het groene pak hen had verteld dat hij laatst een man had aangehouden, die een bosje wilde orchideeën had geplukt en dacht dat het bosviooltjes waren.
Niet zo luid, zei de boswachter met zijn vinger voor de mond, dat schrikt de dieren af.

Stom hè, pappa, zo'n man die niet weet wat wilde orchideeën zijn.
Ik voelde me net Donald Duck, voor de zoveelste maal afgetroefd door een van zijn slimme neefjes.
Wilde orchideeën: wat een mop.

2007.

Schrijver: J.J.v.Verre, 10 april 2008


Geplaatst in de categorie: natuur

4.3 met 7 stemmen 1.426



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
ate vegter
Datum:
11 april 2008
Email:
atevegterhotmail.com
ja, zo ben je natuurlijk wel de klos. de prijs van het vaderschap... mooi verhaal.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)