Bioboer

Op het naambord van de boerderij waar we langslopen pronkt een vrolijk lachend varkentje. Verder op het erf staat een veewagen voor een openstaande staldeur. Verder wandelend denk ik na.

Ergens las ik dat er in ons land 20 miljoen varkens leven. Eerder wist ik al dat er 16 miljoen mensen verblijven. Het wemelt ervan. Nederland is vrij vol. Maar als 16 miljoen al vol is, hoe zit het dan met 20 miljoen? En dan nu de hamvraag: wanneer heeft u in ons land voor het laatst een varken gezien? Nee, bij de slager en bij de kinderboerderij tellen niet mee.

Elke dag zie ik ongeveer 500 homo sapiensen, ofwel soortgenoten. Maar waar zitten toch die varkens verstopt? Oké, je ziet ze wel eens rijden, in zo’n vrachtwagen over de snelweg. Nee, niet achter het stuur, maar in de laadruimte achter tralies. Blije Biggen Transport BV of zoiets staat er op de truck, afgeladen met varkens op weg naar…tja, wie zal het zeggen…het zal een niet al te vrolijke bestemming zijn.

Enig logisch nadenken levert het antwoord op. Die 20 miljoen medewezens zitten netjes opgesloten – onttrokken aan opdringerige blikken - in moderne bio-industriële stallen. Goedgekeurd door de Kon. Nederlandsche Vereeniging Van Varkensboeren. Te herkennen aan de groteske voedersilo’s naast de stal. De potdichte stallen zijn raamloos en hoewel geluiddicht, puilt de stank onvermijdelijk door de kieren van de bakstenen muur. 100 varkens op 500 vierkante meter, dan hou je de lucht niet binnen.

Of we dit willen met ons allen? Laat de minister zich maar eens op het dossier werpen. Een verplicht weekend in zo’n stal kamperen zou ik zeggen. Met een beetje hulp van de Partij voor de Dieren hebben we het zo voor elkaar: stoppen met de varkens bio-industrie. Kunnen we weer onschuldig over het boerenland gaan wandelen.

Mijn laatste varken ‘in het wild’ zag ik dertien jaren geleden bij Maartensdijk. Een vroege bioboer hield zijn varkens in een open stal met weiland. Een stel lag in de modder te badderen. Mooie beesten eigenlijk. De beer (het mannetjesvarken) was kolossaal. Een haar biggen zogende zeug liet zich bewonderen als een klassiek schilderstafereel. Knorrend liepen de varkens achter elkaar aan, plagerig happend in de krulstaart van de voorganger. Een troepje biggen speelde tikkertje rondom een eik midden in het weiland. Romantisch beeld? Sentimenteel verlangen naar voorgoed voorbije tijden? Zal wel, maar ik eet geen bio-industrieel vlees meer.

Beste consumenten, zou u mij willen volgen?
Beste boeren, word allen bioboer en gooi maar open die stallen.