Winterdepressie
Je moet na een dag of 2 nog eens buiten en hebt in geen 4 dagen je haar gewassen. Met deze voorkennis sleep je jezelf naar de badkamer. Je merkt dat nog een paar opgezwollen chipsresten in het bad rusten.
Ok, misschien was je idee van gisteren om chips te eten terwijl je een boek las in bad, niet zo'n denderend idee. Vooral de dag erna niet, want wanneer jij de deur achter je dichtslaat en ziet dat de mensen je aanstaren, denk jij meteen aan het uitpuilende vet onder je dikke trui dat iedereen wel moet kunnen zien. De dagelijkse buikspieroefeningen hadden die dag ook weer verlof. Even later bedenk je jezelf dat je wordt bekeken omdat je gezicht niet bepaald op vrolijke modus staat. Je tovert meteen een glimlach tevoorschijn –al dan niet gemeend- en rent naar de bushalte. Onderweg toetert er een auto op jouw achterwerk en zie je een paar hoofden tegen de achterruit plakken van desbetreffend voertuig, naar jou lachend. Je weet dat ze je niet uitlachen en ook al waren het weer die typische jongens van “Whahaha, we doen wat we willen, zolang het niet op school is”, geeft het je zelfvertrouwen, dat op een vreselijk laag pitje stond, een boost.
Op de bus zit dan weer hetzelfde soort type, alleen nu wel in klasvorm. De meester op de bus wil de gemoederen bedaren maar dat lukt niet wanneer jij geen zitje vindt en rechtop moet staan. De bus giert het uit. De meester is zo vriendelijk om zijn zitje aan je af te staan en jij gaat dankbaar zitten. De bus maakt een soort aanmoedigend wolfgeluid naar de meester. Je rijdt met een leeg hoofd richting station.
Die ellendige feestdagen komen er weer aan, dus die stijltangen, krultangen, parfums, haarlakken, scheermesjes, nylonkousen, korte kleedjes, galakleedjes, glitteroogschaduw, lip gloss, jingle bells, kersttronken, rudolfen, natte zoenen, zweterige handen en zatte familieleden zullen je weer om de oren vliegen.
Maar dit jaar moest het anders! Je zou je voor de eerste keer professioneel laten schminken. Het openen van je portefeuille en het constateren van een spinnenweb in het midden daarvan, brengen je op andere, creatieve gedachten. Je zou het allemaal zelf doen. Om geen miskopen te doen, had je al een lijstje gemaakt. Maar op de bus, de ‘come on y’all-bus’, merk je dat jouw lijstje nog thuis ligt. Je koopt je gauw een blosh, iets wat je altijd al wou.
Thuisgekomen meld je je aan op facebook. Je lover is bevriend geraakt met iemand uit jouw vriendenkring, maar weet dat hij dat niet voor jou gedaan heeft.
Je baalt, eet nog een nik-nakje, ploft je hoofd in een kussen en wou dat je nooit wakker geworden was. Je haat die winterdepressies.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: maatschappij
feestdagen
558
Geef je reactie op deze inzending: