Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Dammen

Het damspel houd ik in ere. Ik geniet ervan en deed het met mijn kinderen en nu met mijn kleinkinderen. Soms ook met mijn vrouw. Maar ik verlies altijd van haar. Zij kan het beter dan ik en ik zie haar rappe vingers over het bord glijden. Het gaat mij te vlug! "Wat heb je gedaan", vraag ik vaak. Zij toont het mij zonder woorden. Ik vind het knap dat zij dat ziet. Ik ben te dom voor dergelijke combinaties waar in één keer drie stenen worden geslagen. Pardon, schijven. Want zo heten die dingen. Altijd rond. Ooit vierkante schijven gezien? Daarom legde ik mijn kinderen en nu mijn kleinkinderen uit waarom het schijven zijn. Ooit een vierkante worst gezien? Nou, zeur dan ook niet. Misschien bestaan ze toch wel denk ik dan bij mezelf. Maar ik heb geen bewijs. Daarom zijn damschijven altijd rond.

Masr nu het damspel zelf. Als ik dam denk ik altijd aan Jannes van der Wal. Ik vond het zo'n aardige jongen! Stapt in een trein om naar een kampioenschap te gaan en valt in slaap. Dat is toch verrukkelijk? Van zo'n man verlies je altijd.

Schuin slaan! En je móet slaan als dat kan. Leg aan kinderen maar eens uit waarom. Je kunt natuurlijk gewoon zeggen dat het in de spelregels staat. Maar er blijft wat broeien. Eigenlijk is dan de aardigheid van het spel af, want daarna sla jij met een grijns allerlei schijven van je tegenstander. Ik vind het een rotregel. Nergens voor nodig. Vaak zeg ik het ook niet. Het spel gaat gewoon door. Niks aan de hand. Ik verlies toch. Dat weet ik al als we beginnen. Ben ik dan zo stom? Nee hoor, helemaal niet, maar ik vind het zo leuk als een kind wint. Ze hebben niks door. Het huis is te klein, vooral omdat het opa is, en vroeger pappa. Iedereen moet het horen.

Als het me dan lukt om zonder kleerscheuren de overkant te bereiken bouw ik een dam. Toen ik dat voor de eerste keer deed bleef het even stil. Maar daarna begon het. "Opa, wat doe je nou? Je zet een schijf op een ander"! "Oma kom eens kijken, moet je zien wat opa doet! Hij gaat torentjes bouwen. Opa, dit is dammen hoor, geen lego!"

Ja, ja, weer iets om uit te leggen. Ik heb zelden zulke verbaasde ogen gezien. En vooral wat je met een dam kan! Ik demonstreer dat dan, maar krijg nauwelijks een reactie. "Ik veeg je nu gewoon van het bord af", zeg ik dan gemeen. "Ik heb gewonnen, geef je maar over. En misschien maak ik nog een tweede dam ook". "Maar dat heb je niet van tevoren verteld, opa!" Nee, dat is zo.

Maar je kunt niet alles vooruit vertellen, tijdens het spel moeten dingen blijken. Ook een dam. Zelfs twee dammen! De schijven worden opgeruimd. Ze liggen door elkaar, zwart en wit, niet zo netjes als toen we begonnen! Tja we zijn allebei wat aangeslagen. Het ging zo lekker! En dan ineens dit! We gaan wat anders doen, maar beloeren elkaar van tijd tot tijd. Ik maak nooit meer een dam. Zonde van de sfeer.

Schrijver: wim brandse, 4 januari 2009


Geplaatst in de categorie: kinderen

4.6 met 5 stemmen 318



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)