Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Over Theun de Vries en Josquin des Prez

Ik acht Theun de Vries (1908-2005) één van de grootste Nederlandse schrijvers van de 20ste eeuw. In zijn lange leven heeft hij een immens oeuvre opgebouwd, waarin steeds weer historie centraal staat. En dat op vele gebieden. Eén van de hoogtepunten in dat geweldige werk van Theun de Vries vind ik nog altijd 'Ketters'; anderen hebben weer een ander boek van De Vries hoog in het vaandel staan.

Hoe dan ook, de boeken van Theun de Vries bieden voor ieder weer een ander vérgezicht, en juist dat vind ik iets waarmee een schrijver hoog gewaardeerd kan zijn. Voeg daarbij zijn prachtige taalgebruik en voor mij is dit alles een samenloop van literaire omstandigheden die een boek van Theun de Vries tot een feest maken.

En nu heb ik het nog niet eens gehad over de geweldige historische kennis en inleving die De Vries in zijn boeken ten toon spreidt. Over welk historisch onderwerp Theun de Vries ook schrijft, steeds weer verbaas ik mij over zijn uitvoerige onderzoek waarmee hij tot in detail hoedanigheden en feiten tot leven brengt en tot een kleurrijk verslag samenvoegt.

Al die bovengenoemde factoren vond ik weer terug in het herlezen van in zijn oeuvre een relatief klein boek uit 1960 'Het Motet voor de kardinaal geheten'. Zeker geen onbekend boek overigens, het heeft op veel boekenlijsten van eindexamens gestaan.

Het is één van de boeiendste geschriften met muziek als onderwerp en gegoten in romanvorm die in de tweede helft van de vorige eeuw in de Nederlandse taal verscheen.
De Utrechtse musicoloog en hoogleraar Prof. Dr A.A. Smijers (1908-2005) had in 1927 zijn uitvoerige studie over de Henegouwse vroeg-renaissancistische componist Josquin des Prez (1450-1521)gepubliceerd. In zijn Utrechtse professoriaatsjaren bleef Smijers vooral na de Tweede Wereldoorlog die faam behouden en werd hij hooggewaardeerd door zijn exclusieve kennis van de renaissancemuziek.

Het verhaal gaat over Josquin des Prez, ook eenvoudig Josquin genoemd. Hij trekt vanuit zijn Henegouwse geboortegrond naar een ver maar in die tijd voor een componist onmisbaar te noemen land waarin de glorie van de muziek uit die tijd en de stad waarin dat plaats vond een zo sterke aantrekkingskracht had, dat geen enkele zichzelf respekterende componist zich aan deze reis kon onttrekken. Het land heet Italië, de stad was Rome.
Daar wàs het centrum van de kerkmuziek, dáár stond de Sint Pieter, dáár was de Schola Cantorum, kortom: Rome was het Mekka van de muzikale ontwikkelingen voor het toen gekerstende Europa.

(wordt vervolgd)

Schrijver: Wim Brandse, 28 januari 2009


Geplaatst in de categorie: muziek

3.2 met 8 stemmen 399



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)