Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Snuffelen

Ik ben een snuffelaar. In mijn eigen boekenkasten. Ik lijd aan licht-bibliofiele neigingen, maar het blijft binnen de perken. Zelden zal ik gezien worden aan een boekenkraam op het Waterlooplein en nog minder bij een boekenmarkt in bijvoorbeeld Deventer. Dan zie ik honderden snuffelaars bij elkaar en dan is voor mij de aardigheid eraf.

Ik acht het snuffelen in of naar boeken een hoogst individuele zaak. Ik wil graag alléén snuffelen. Nou dat kan. In mijn studeerkamer waar wel het een en ander staat.
Ik snuffel niet naar iets bepaalds, nee, ik snuffel om het snuffelen. Gewoon beginnen en dan maar zien waar je terecht komt. Vaak zijn voor mij de beloningen de moeite waard.

Onlangs weer een boekje met een vies grauw omslag, want zo'n 100 jaar geleden deden ze niks aan mooiïgheid op dat gebied. Gewoon een stuk behangpapier dat niet verkocht wordt. Ook geen titel op het omslag. Spannend hoor!
De eerste bladzij lost een deel van het raadsel op.
Dasr staat met kroontjespen geschreven "Geschenk van Wouter aan zijne Moeder op 10 augustus 1915". En nog een bladzij verder staat "Mr. H. van Alphen, Kleine Gedichten voor Kinderen". Aha, nu zijn we waar we wezen moeten. Uitgever D. Bolle te Rotterdam.

De bodem waarop problemen kunnen ontstaat is echter inmiddels volledig gelegd. Wie is Wouter? Ik weet het niet.
Waar ik wat meer "high brow" mee omging was het tweede deel van de vriendeijke aanhef: "aan zijne Moeder". Ook mijn eigen moeder werd op 10 augustus 1900 geboren. Ja, snap ik wel: 15 jaar eerder! Maar toch zou ik nu wél willen weten wie Wouter was. Wat is nou 15 jaar? Kom ik natuurljk nooit achter. Toch wil ik het weten, voelt u? Maar...maar!

Het blijft me intrigeren. Zo'n zeurpiet ben ik nou! Ik moet mijzelf enstig toespreken. Hou toch op met dat snuffelen, zegt mijn vrouw! Maar ik mag toch wel in mijn eigen boeken snuffelen? Ik zal het nooit in andermans bibliotheek doen!

Mijn lieve moeder werd in 1900 geboren en overleed in 1992. Ze speelde mooi piano. Vaak verstopte ik mij als kind áchter de piano om het nog beter en vooral "alleen" te horen.
Snuffelen!
Wat heeft ze mij geinspireerd en geholpen bij mijn studie.

Maar nu terug naar het snuffelen. Dat boekje van Van Alphen bevat nog een opmerkelijke mededeling. Van de uitgever zelf. Hij laat afdrukken "De échte Exemplaren zijn allen getekend door den Eigenaar".
Ik dacht eerst aan Van Alphen, maar dat viel tegen. Hij was van Bolle. Dat zie je niet meer. Een beetje arrogant staat het wel. Ik zou willen dat de Bijbel op die manier gesigneerd was!
Je vraagt je toch af hoe groot die oplage geweest moet zijn.
Vaak staat er dan in die oude boekjes ...duizendtal.
Geen idee.

Van balorigheid ben ik maar gaan lezen. De Kinderrijmpjes van Van Alphen. Van Cornelis die een glas gebroken had. En van de mug en die kaarsvlam. En van hoe dankbaar dat kleine hondje was. Och, och, ach, ach!
Volgende keer snuffel ik weer.

Schrijver: Wim Brandse, 31 januari 2009


Geplaatst in de categorie: literatuur

3.8 met 6 stemmen 285



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)