Een glimp van het voortbestaan: ervaringen uit het grensgebied tussen leven en dood. Deel 2

DE KENMERKEN IN DETAIL
BDE’s komen dus in allerlei nuances voor, afhankelijk van de persoonlijkheid van de betrokkene en de omstandigheden waaronder de ervaring plaats vindt. Laten we nu eens de verschillende elementen ervan onder de loep nemen, om te beginnen de uittreding uit het lichaam.

Er bestaat een groot aantal verslagen waarin mensen beschrijven hoe ze hun eigen lichaam op de operatietafel zagen liggen terwijl het medisch personeel druk doende was om hen met reanimatie-apparatuur weer bij kennis te brengen. Met hun psyche en hun waarnemingsvermogen bevonden zij zich dus op een andere plaats dan hun lichaam; meestal zagen zij hun lichaam van boven. Op zulke momenten was hun waarneming zelfs scherper en helderder dan anders. Vaak realiseerden zij zich aanvankelijk niet dat het lichaam dat zij zagen aan henzelf toebehoorde; het werd pas later als zodanig herkend. Deze ervaring drong meestal met een schok tot hen door (het eerste element: ‘het gevoel van dood-zijn’). De angst en verwarring die daarvan het gevolg waren maakten echter al snel plaats voor begrip van de situatie waarin zij verkeerden.
Opvallend is verder, dat zij zich met hun ‘psyche’ of ‘geest’ vrijelijk konden verplaatsen. Ze konden nauwkeurig volgen wat er zich in en rondom de operatiekamer afspeelde, ook al waren ze klinisch gesproken dood. Achteraf bleken hun waarnemingen tot in detail te kloppen met de werkelijke situatie tijdens zulke ogenblikken.

Eveneens frequent is de tunnelervaring: men voelt zich in een donkere ruimte of gang gezogen. Aan het einde daarvan gloort licht. In enkele gevallen is er sprake van de gewaarwording dat men snel de aarde verlaat. Onze aarde en andere kosmische objecten kunnen dan vanuit een ruimtelijk perspectief worden waargenomen. Ook in deze – meer zeldzame – gevallen stijgt men vaak op naar een sfeer van licht. Wanneer men daar eenmaal is aangekomen, ontmoet men meestal wezens die uit een lichtsubstantie lijken te bestaan: ze stralen een allesdoordringende genegenheid en warmte uit. Ook ontmoet men daar vaak overleden familieleden of vrienden. Deze ervaring wordt gewoonlijk gevolgd door een ontmoeting met een opperwezen; hij wordt met verschillende namen aangeduid, afhankelijk van de levensovertuiging van de betrokkene. Vervolgens krijgt men te horen dat men terug moet gaan naar het aardse lichaam.

Voordat het zo ver is, krijgt men echter vaak nog een terugblik op het leven dat men tot dusver heeft geleid: het hele leven kan dan in één ogenblik – als het ware panoramisch – worden overzien. Opvallend daarbij is, dat men ook ervaart welke uitwerking de eigen daden op het leven van anderen hebben gehad. Het lichtwezen probeert de mens daarbij te helpen om de samenhangen in zijn leven te begrijpen en vanuit een ander, ruimer perspectief te bekijken. Daardoor komt de betrokkene altijd tot het inzicht dat liefde en – in iets mindere mate – kennis de belangrijkste dingen zijn die er bestaan.

Frequent wordt melding gemaakt van een intens gevoel van vrede; ook pijnen zoals wij die kennen ontbreken. Karakteristiek is verder de tegenzin om terug te gaan naar het lichaam. BDE-ers verlangen ook nà hun ervaring vaak terug naar de sfeer waarmee zij in aanraking zijn geweest. Sommigen hebben er zelfs zo’n moeite mee om deze ervaring in hun latere leven te integreren, dat ze professionele hulp moeten zoeken. Doorgaans wordt de BDE echter goed verwerkt en gezien als een verrijking en verdieping van het leven. Alle onderzoekers naar dit verschijnsel rapporteren dat de geïnterviewden voor hun eigen gevoel dankzij de BDE evenwichtiger en gelukkiger mensen zijn geworden. Bovendien zijn zij veel spiritueler gaan leven, zonder zich daarbij overigens te storen aan kerkelijke scheidslijnen of dogmatiek. Mensen, die vòòr zo’n ervaring atheïst waren of agnost, gaan zich na een BDE vrijwel allemaal sterk interesseren voor religieuze en spirituele aspecten van het leven.

- wordt vervolgd -